'''ایدئالیسم مطلق''' یک فلسفۀفلسفهٔ [[هستی‌شناسی|به لحاظ هستی‌شناختی]] [[یگانه‌انگاری|یگانه‌انگارانه]] است «که به‌طور عمده با آرای دو فیلسوف [[ایدئالیسم|ایدئالیست]] سدۀسدهٔ ۱۹ آلمان [[گئورگ ویلهلم فریدریش هگل]] و [[فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ]]، و نیز فیلسوف آمریکایی جوسیا رویس، و دیگران مرتبط است، اما ملزومات آن توسط هگل ایجاد شده‌است. اینکه چگونه [[وجود]] در نهایت به عنوان کلی همه‌شمول ([[مطلق (فلسفه)|مطلق]] یا به آلمانی das Absolute) قابل فهم است، مربوط به هگل است.<ref name="بریتانیکا ۱">[https://www.britannica.com/topic/Absolute-Idealism دانشنامۀ بریتانیکا: ''ایدئالیسم مطلق''؛] بازدید در ۲ اوت ۲۰۱۸.</ref><ref>اصطلاح ایدئالیسم مطلق نخستین بار در اثر شلینگ با عنوان «''ایده‌هایی دربارۀ فلسفۀ طبیعت: مقدمه‌ای بر مطالعۀ این علم''»، جلد یکم، پ. کرول، ۱۸۰۳ (۱۷۹۷)، ص ۸۰. آمده‌است.</ref> هگل بر این باور بود که برای آنکه [[سوبژه|سوژۀسوژهٔ]] اندیشیدن (آگاهی یا خرد بشری) در مجموع قادر به شناخت [[ابژه|ابژه‌اش]] (جهان) باشد، می‌باید به یک معنا، [[این‌همانی|این‌همانی‌ای]] بین وجود و اندیشه وجود داشته باشد. در غیر این‌صورت سوژه هرگز نمی‌تواند به ابژه دسترسی داشته‌باش و ما نمی‌توانیم در رابطه با دانش‌مان از جهان یقین داشته‌باشیم. با این حال در رابطه با نقل تفاوت‌های میان اندیشه و وجود، همانند غنا و تنوع هر کدام، وحدت اندیشه و وجود نمی‌تواند همچون تطابق انتزاعی‌ای مانند [[قانون این‌همانی|الف=الف]] بیان شود. ایدئالیسم مطلق تلاشی برای نشان دادن این وحدت با استفاده از روش فلسفی «اندیشه‌ای» جدیدی است، که به مفاهیم و قوانین منطق جدیدی نیاز دارد. آن‌گونه که هگل می‌گوید، بنیاد مطلقِ وجود ضرورتاً یک پروسۀپروسهٔ تاریخی پویای ضرورت است که به وسیلۀوسیلهٔ خودش به صورت اشکال به‌طور فزاینده پیچیدۀپیچیدهٔ وجود و آگاهی آشکار می‌شود، و در نهایت همۀهمهٔ تنوع را در جهان و در [[مفهوم|مفاهیمی]] که ما به‌وسیلۀبه‌وسیلهٔ آن‌ها می‌اندیشیم و جهان را حس می‌کنیم،می‌کنیم، ایجاد می‌کند.
موضع ایدئالیستی مطلق در سدۀسدهٔ نوزدهم در آلمان و انگلستان مسلط بود، در حالی که در ایالات متحدۀ‌متحدهٔ آمریکا به‌طور قابل ملاحظه‌ای تأثیر کمتری را ایجاد کرد. موضع ایدئالیستی مطلق می‌باید از [[ایدئالیسم سوبژکتیو]] [[جرج بارکلی|بارکلی]]، از [[ایدئالیسم استعلایی]] [[ایمانوئل کانت|کانت]]، و نیز از ایدئالیسم استعلایی [[ایدئالیسم آلمانی|پسا-کانتی]] [[یوهان گوتلیب فیشته|فیشته]] و شلینگ اولیه متمایز شود.<ref>نکتاریوس، گ. لیمناتیس، ''ایدئالیسم آلمانی و مسئلۀ دانش: کانت، فیشته، شلینگ و هگل''، اشپرینگر، ۲۰۰۸، صص ۱۳۸، ۱۶۶ و ۱۷۷.</ref>
