مظفر مسافری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Maniperfect (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:مرتبسازی عنوانها+املا+تمیز+ |
||
خط ۴:
{{رده-نیاز|تاریخ=اوت ۲۰۱۸}}
[[پرونده:Mozaffar Mosaferi.jpg|بندانگشتی|مظفر مسافری، در لباس سر مربی تیم ملی بوکس ایران در بازیهای المپیک ۱۹۷۲ مونیخ
]]
سطر ۱۸ ⟵ ۱۷:
== زندگی ورزشی ==
<big>'''
مسافری از دوران دانش آموزی به دلیل حضور مربیان و پایهگذاران ورزش نوین همچون جبار
خودش گرایشش به ورزش را این گونه شرح میدهد:
''در سنین نوجوانی شور و شوق زیادی به ورزش داشتم و در مدرسه در هر مسابقهای که بود شرکت میکردم؛ فرقی نمیکرد که چه رشتهای باشد. اولین مدال خود را از تنیس روی میز گرفتم و
[[پرونده:Mozaffar Mosaferi 1955.jpg|جایگزین=مظفر مسافری در دوران جوانی.سال ۱۳۳۳|بندانگشتی|مظفر مسافری در دوران جوانی. سال ۱۳۳۳]]
مظفر مسافری در سال ۱۳۳۴ بعنوان بوکسور وزن ۵۴ کیلوگرم از انزلی، در مسابقات قهرمانی کشور که در هتل دربند شهر [[تهران]] برگزار میشد شرکت کرده و در همان اولین حضور کشوری خود توانست قهرمان ایران شده و مدال طلا را به زادگاه خود ببرد.
در سال ۱۳۳۶ برای دومین بار در مسابقات
سال ۱۳۳۸ در وزن ۶۰ کیلوگرم در مسابقات کشوری شرکت کرده و باز هم عنوان قهرمانی را کسب نمود و متعاقبش به همراه تیم ملی برای مسابقات به کشور پاکستان رفته که آنجا هم بر حریفان خود پیروز گشت.
سطر ۴۲ ⟵ ۴۱:
قهرمانیهای او تا سال ۱۳۴۲ ادامه داشت و در این سال حین برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی جهت اعزام به کشور آلمان و در اعتراض به نحوهی داوری و وضع مسابقات، دستکشها و رینگ بوکس را بوسیده و برای همیشه از دوران قهرمانی خداحافظی کرد.
سال ۱۳۴۸ پیشنهاد مربیگری تیم منتخب گیلان را دریافت نموده و با این تیم به مسابقات [[مشهد]] اعزام شدند. تیم گیلان در این مسابقات سه مدال طلا کسب کرده و مسافری کاپ بهترین مربی سال را دریافت نمود. همین عنوان و کاپ، سال ۱۳۵۰ و پس از قهرمانی تیم گیلان در مسابقات قهرمانی کشور در [[رشت]] دوباره به وی اهدا شد.
در این سال وی بعنوان سرمربی تیم ملی ایران برای شرکت در مسابقات آسیایی ۱۹۷۱ تهران برگزیده شد. مسابقاتی که تیم ایران با کسب سه مدال طلا، دو مدال نقره و چهار مدال برنز، عنوان قهرمانی آن را کسب کرد. عنوانی که فقط یکبار دیگر در سال ۱۳۵۶ و در زمان مربیگری محمود مساعدیان بدست آمد.
سطر ۵۳ ⟵ ۵۲:
'''<u>مدال طلا:</u>'''
* سهراب وکیل منفرد - ۵۷ کیلوگرم
* عبدا لله قاسمی - ۷۱ کیلوگرم
سطر ۵۹ ⟵ ۵۷:
'''<u>مدال نقره:</u>'''
* رامون بابایی - ۶۳ کیلوگرم
* مسعود کشمیری - ۷۵ کیلوگرم
'''<u>مدال برنز:</u>'''
* منوچهر بهمنی - ۵۴ کیلوگرم
* محسن صحفی - ۶۰ کیلوگرم
سطر ۷۴ ⟵ ۷۰:
[[پرونده:Mozaffar_Mosaferi_Diplom.jpg|بندانگشتی|لوح و حکم یادبود مسابقات آسیایی ۱۹۷۱|جایگزین=]]
در این سالها بوکسورهای انزلی اسکلت تیم ملی ایران را تشکیل میدادند، بطوریکه در اردوی آمادگی تیم ملی جهت شرکت در بازیهای المپیک، شش بوکسور انزلیچی حضور داشتند. در نهایت سه نفر از آنان به همراه مظفر مسافری (بعنوان سر مربی) عازم این مسابقات شدند. دو بوکسور غیر شمالی که در این تیم حضور داشتند، [[:en:Vartex_Parsanian|وارتکس پارسانیان]] و منوچهر بهمنی بودند.
[[پرونده:Mozaffar_Mosaferi_Munich.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|تیم ملی بوکس ایران در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ. از راست: حسین اغماض، وارتکس پارسانیان، مظفر مسافری، جبار فعلی، منوچهر بهمنی، نصرت وکیل منفرد]]
پس از بازگشت از بازیهای المپیک، اختلافات مسافری با هیات بوکس گیلان از سویی و فدراسیون بوکس کشور از سوی دیگر شروع شد. آنان نمیتوانستند بپذیرند که شالودهی تیم ملی بر مبنای ورزشکاران یک شهرستان کوچک باشد. مسافری هم با انجام مصاحبههای تند در جراید و
▲'''<big>خداحافظی با ورزش</big>'''
▲پس از بازگشت از بازیهای المپیک، اختلافات مسافری با هیات بوکس گیلان از سویی و فدراسیون بوکس کشور از سوی دیگر شروع شد. آنان نمیتوانستند بپذیرند که شالودهی تیم ملی بر مبنای ورزشکاران یک شهرستان کوچک باشد. مسافری هم با انجام مصاحبههای تند در جراید و بر علیه فدراسیون (که عکس آنها در همین صفحه وجود دارند)، در نهایت برای اینکه بوکس انزلی بعلت حضور شخص او و مخالفتهایش لطمه نخورد، علیرغم عشق به شهرش و این رشته، استعفای خود را تقدیم فدراسیون کرد.
[[پرونده:Mozaffar_Mosaferi_criticize.jpg|بندانگشتی|شکایت از مسئولین فدراسیون - مرجع: هفتهنامه اطلاعات]]
[[پرونده:Mozaffar_Mosaferi_farewell.jpg|بندانگشتی|خداحافظی با ورزش بوکس - مرجع: هفته نامه کیهان ورزشی]]
|