بر اساس تئوری موسیقی غربی، فاصلههای ملایم{{یاد|dir=ltr|consonant}} به ترتیب خوشایندی (از ملایمترین به سمت ناملایمتر) عبارتند از [[همصدا|یکم]]، [[اکتاو|هشتم]]، [[پنجم درست|پنجم]]، [[چهارم درست|چهارم]]، [[ششم بزرگ]] و [[معکوس (موسیقی)|معکوس]] آن [[سوم کوچک]]، و [[سوم بزرگ]] و معکوس آن [[ششم کوچک]].<ref>{{پک|منصوری|۱۳۷۴|ک=تئوری بنیادی موسیقی|ص=۱۵۲}}</ref> سه مورد این فهرست که فواصل «درست»{{یاد|dir=ltr|perfect}} هستند را «ملایمهای کامل»{{یاد|dir=ltr|perfect consonants}} نیز مینامند. فاصلهٔ چهارم درست به طور ویژه فاصلهٔ «خوشایند مشترک»{{یاد|dir=ltr|common consonant}} نام داده میشود.<ref>{{پک|منصوری|۱۳۷۴|ک=تئوری بنیادی موسیقی|ص=۱۵۲}}</ref><ref>{{پک|کمال پورتراب|۱۳۹۵|ک=تئوری موسیقی|ص=۸۷}}</ref> اگر فاصلهٔ چهارم به همراه نت دیگری که در فاصلهٔ سوم یا پنجم با نت پایه است بیاید (مثلاً نت پایه، درجهٔ چهارم و درجهٔ پنجم، نظیر دو-فا-سل) این فاصلهٔ چهارم خوشایندتر خواهد شد.<ref>{{پک|منصوری|۱۳۷۴|ک=تئوری بنیادی موسیقی|ص=۲۷۳}}</ref>
فاصلههای ناملایم نیز بر این اساس، از ناخوشایندترین تا کمتر ناخوشایند چنین برشمرده میشوند: [[هفتم بزرگ]] و معکوس آن [[دوم کوچک]]، [[هفتم کوچک]] و معکوس آن [[دوم بزرگ]]، و همهٔ فاصلههای [[کاستن (موسیقی)|کاسته]] و [[افزودن (موسیقی)|افزوده]].<ref>{{پک|منصوری|۱۳۷۴|ک=تئوری بنیادی موسیقی|ص={{چر}}۱۵۲-۱۵۳}}</ref> از این میان، فاصلههای پنجم کاسته و چهارم افزوده را «ناملایم مجذوب»{{یاد|dir=ltr|attracted dissonant}} نیز میماند.<ref>{{پک|کمال پورتراب|۱۳۹۵|ک=تئوری موسیقی|ص=۸۸}}</ref>