خسروی سرخسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوبکر محمد بن علی خسروی سرخسی '''، [[شاعر]] و [[فیلسوف]] [[ایران|ایرانی]] و از مشاهیر قرن چهارم هجری قمری و از بزرگ‌ترین فقیهان مسلمان [[ماوراءالنهر]] بوده استبوده‌است. در [[بخارا]] تحصیل کرده و در اوزکند به دربار [[قراخانیان]] پیوسته بود و به سبب فتوایی که بر خلاف میل خاقان حسن داد به [[زندان]] افتاد.

وی به دو زبان [[فارسی]] و [[عربی]] شعر می سرودمی‌سرود و در تاریخ یمنی نام وی را رودکی قرین نامیده اندنامیده‌اند. ابوبکر محمد میان سال‌های ۴۹۰-۴۸۳۴۹۰–۴۸۳ هجری قمری بدرود حیات گفته استگفته‌است.

وی به [[علوم اوائل]] (دانش‌های یونان باستان) آگاهی گسترده‌ای داشته و شعرش آمیزه‌ای از اندیشه‌های [[فلسفه|فلسفی]] و خیال‌های شاعرانه است. او [[مدح|مدح‌کننده]] [[شمس‌المعالی قابوس]] (کشته‌شده به سال [[۴۰۳ (قمری)|۴۰۳]])، [[صاحب بن عباد]] (مرگ [[۳۸۵ (قمری)|۳۸۵]]) و [[امیر ناصرالدوله ابوالحسن محمد بن ابراهیم سیمجور]] (مرگ [[۳۷۷ (قمری)|۳۷۷]]) بوده‌است و قابوس و صاحب بن عباد بدو مزد سالیانه می‌داده‌اند.

[[طبرخزی]] (ابوبکر خوارزمی، مرگ [[۳۸۳ (قمری)|۳۸۳]]) شاعر و ادیب -که نوشته‌هایی به زبان عربی دارد- [[قصیده|قصیده‌ای]] در سوگ او گفته‌است. [[محمد دبیر سیاقی]] از ادیبان نامور همروزگار ما قطعهٔ خسروی را در نکوهش روزگار بی‌مانند می‌داند.

خسروی هم در طبقات شعرای عجم مشهور است و هم در طبقات شعرای [[عرب]]. این ابیات عربی از اوست :

{{ب|ما ظلم الباری و لکنه|اراد ان یظهر عجزالحکیم}}

{{پایان شعر}}

او در مدح کافی الکفاة ابوالقاسم اسماعیل عباد، امیر ناصرالدوله ابوالحسن محمدبن ابراهیم بن سیمجورشعر سروده استسروده‌است همچنین در مدح شمس المعالی ابوالحسن قابوس بن وشمگیربن زیار چنین می‌گوید:<ref>از لباب الالباب چ سعید نفیسی ص 256</ref>

{{ب|حلقه ٔحلقهٔ زلفت همه قصیده ٔقصیدهٔ عینی|حلقه ٔحلقهٔ جعدت همه قصیده ٔقصیدهٔ دالی}}

{{ب|نیست بخوبی ترا نظیر و کسی نیز|نیست بچیزی نظیر شمس معالی}}

{{پایان شعر}}