روابط آلمان و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== بعد از جنگ جهانی دوم ==

 

روابط دو کشور که در نتیجه اشغال تهران توسط متفقین در شهریور ۱۳۲۰ قطع شده بود، پس از جنگ با افتتاح سرکنسولگری ایران در [[اشتوتگارت]] در سال ۱۹۴۶ مجدداً آغاز شد.<ref name=ggg /> بعد از تقسیم آلمان به [[جمهوری فدرال آلمان]] و [[جمهوری دموکراتیک آلمان]] در سال ۱۹۴۹، رژیم شاه از برقراری ارتباط با آلمان شرقی امتناع می‌ورزید. برخلاف آلمان شرقی، [[رژیم پهلوی]] روابط سیاسی، نظامی خوبی با آلمان غربی برقرار کرد که شروعش از ژوئیه ۱۹۵۲ (تیر ۱۳۳۱) بود.<ref name=FFF /> در این زمان ایران اقدام به دایر کردن سفارتخانه خود در [[کلن]] نمود. وابستگی هردو کشور به آمریکا و وجود دیدگاه‌های ضد [[کمونیست|کمونیستی]] از مهمترین وجوه مشترک به حساب می‌آمد. از سال ۱۹۵۵ ایران در شهرهای [[هامبورگ]]، [[مونیخ]] و برلین نیز اقدام به تأسیس سرکنسولگری نمود. طرفین در سال ۱۹۵۴ پروتکلی را امضا کردند که به موجب آن کلیه قراردادهای فیمابینی که در نتیجه جنگ به حالت تعلیق درآمده بود، مجدداً اعتبار اولیه خود را بازیافتند.<ref name=ggg>{{یادکرد|نویسنده = مینا ظهیرنژاد ارشادی |کتاب = گزیده اسناد روابط ایران و آلمان (جلد سوم) | ناشر = اداره انتشار اسناد دفتر مطالعات سیاسی و بین‌الملل |صفحه = ص۲۶ |تاریخ = ۱۳۷۷}}</ref>