روبرتو روسلینی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:کارگردانان فیلم ایتالیاییزبان |
جز ربات: جایگزینی پیوند جادویی شابک با الگو شابک |
||
خط ۷۷:
| پانویس =
}}
'''روبرتو روسلینی''' {{ایتالیایی|Roberto Rossellini}} ([[۸ می]] [[۱۹۰۶ (میلادی)|۱۹۰۶]] - [[۳ ژوئن]] [[۱۹۷۷ (میلادی)|۱۹۷۷]]) [[کارگردان فیلم|کارگردان]] مشهور از پایهگذاران [[نئورالیسم]] در [[سینما]]ی [[ایتالیا]] بود.<ref>PETER BRUNETTE, ''FILM; When Neo-Realism Collided With Reality'' , New York Times, Published: February 17, 2002</ref><ref>ROBERTO ROSSELLINI, The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition 2008</ref><ref>Ora Gelley, ''Europa ’51: The Face of the Star in Neorealism’s Urban Landscape'', Film Studies • Issue 5 • Winter 2004 p41.</ref> او را پدرخواندهٔ [[موج نوی فرانسه|موج نو]] [[سینمای فرانسه]] میدانند.<ref>David Forgacs, Sarah Lutton, Geoffrey Nowell-Smith, ''Roberto Rossellini: magician of the real'', British Film Institute, 2000. {{ISBN
== زندگی و کارنامه ==
خط ۱۴۱:
«روث بن غیات» Ruth Ben-Ghiat و «جفری نؤل اسمیث» این گونه بررسی را به فیلمهای دورهٔ فاشیست او گسترش میدهند. بن غیات ویژگیهای دوران نئورئالیستی را از همان کارهای آغازین روسلینی بازمییابد و نؤل اسمیث ویژگی دیگر کارهای او را در نبودن هم پیوندی و همبستگی میان مردمان مییابد که چه در سهگانههای نوشداییی او و چه در فیلمهای نوین او با برگمن به آشکاری پدیدارند.<ref>نگاه کنید به بخشهای «The Fascist War Trilogy» نبشتهٔ روث بن غیات و «North and South, East and West: Rossellini and Politics» نبشتهٔ جفری نؤل اسمیث در Roberto Rossellini: Magician of the Real
Edited by David Forgacs, Sarah Lutton and Geoffrey Nowell-Smith
London: BFI Publishing, 2001. {{ISBN
«ساندرو برناردی» Sandro Bernardi از سوی دیگر پژوهش تیز و باریک بینانهٔ مزدایش the sacred را در چشماندازهای او نشان میکند؛ و به پندار برناردی «در چشم اندازه است که کس گانهها، در آزمودن بینش خویش، از خود فرا میشوند و جهانی را که در پیرامون شان گستردهاست باز میشناسند. پیوند تک تنها با همگان، آیین وری مردگان، شیدایی و بازگشایی و تماشای جهان پدیدارهایی هستند که [[چشمانداز]] را به افسانه وست میدهند به نشانشی از مزدایش»<ref>نگاه کنید به بخش «Rossellini's Landscapes: Nature, Myth, History» در نسک پیشین</ref>
فراتر آنکه، ارزش بسیاری از ارتههای روسلینی در آزمونهایش با گذشت سالیان آشکارتر میَ شود. برای نمون بکارگیری دوربین همچون دستگاهی دانشپژوه برای کاوش روانی یک کس گانه، همچون کسگانهٔ آنا مانیانی در فیلم «شیدایی». روسلینی او را در زیر [[ذره بین]] دوربینش در اتاقی برهنه از هر چیز میگذارد و درگذاری دانشورانه به کاوش روان او آهنگ میکند. در آزمونی دیگر در فیلمی از یاد رفته به نام «گاراک کشندهٔ تبه کاران» La macchina ammazzacattivi در ۱۹۵۴ روسلینی که شیفتهٔ اندیشار «شدایی آفریده شدهٔ تماشاگر» Observer created reality در کوانتم فیزیک است میکوشد تا این پدیده را آزمون کند و چنین است که در زیر لایههای ی نازک نو شدایی فیلمهای او ژرفای اندیشار انسان گرانه او در باز تاب این آزمونها نمایان میشود.
|