هنرهای رزمی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
سای سن سو یک رشته ی رزمی ترکیبی و قوی است که توسط محمد امیری یک رزمی کار ایرانی پایه گذاری شده. برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴:
'''هنرهای رزمی''' به سیستم‌ها و سنت‌های مدونی از تکنیک‌ها و فنون مبارزه‌ای گفته می‌شود که با انگیزه‌ها و دلایل متفاوتی تمرین می‌شوند؛ برای [[دفاع شخصی]]، رقابت در مسابقات، سلامتی بدنی و تناسب اندام، سرگرمی و تفریح و همچنین رشد و تعالی ذهنی، جسمی و معنوی ؛
اصطلاح هنرهای رزمی بیشتر به رشته‌های رزمی شرق آسیا مانند [[ووشو]] یا [[کونگ‌فو]]، [[کاراته]]، [[تکواندو]] اشاره دارد، اما رشته‌های غربی همچون [[بوکس]]، [[ساواته]]، [[پانکریشن]] و انواع [[کشتی (ورزش)|کشتی]] نیز در مجموعهٔ هنرهای رزمی قرار داده می‌شوند. از دیدگاه سلاح، هنرهای رزمی را می‌توان به سه گروه «مسلح»، «بی‌سلاح» و «مسلح و بی سلاح» تقسیم می‌شوند. اولی مهارت‌هایی چون [[تیراندازی با کمان]]، نبرد با [[نیزه]] و [[شمشیرزنی]] را شامل می‌شود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی‌سلاح بر ضربات دست و پا تأکید دارند سومی به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بی سلاح، مبارزهٔ مسلح نیز وجود دارد.
امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون [[کندو (ورزش)|کِندو]] (شمشیرزنی ژاپنی) و [[کیودو]] (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون سلاحی همچون [[کاراته]]، [[جودو]]، [[تکواندو]]، [[موای تای]]، [[ساندا]]، [[کیک بوکسینگ]] و [[جوجیتسو]] نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند. هنرهای رزمی [[ووشو]] یا کونگ‌فو، [[آیکیدو]]
بسیاری از تکنیک‌ها و تمرینات رشته‌های مختلف رزمی مشابه است اما هر یک از آنها ترکیب مخصوصی از مهارت‌ها را در خود جای داده‌اند. برخی از آنها مثل کاراته بر حرکات پویا، دقیق و مستقیم تأکید دارند و برخی همچون آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند. هر یک از رشته‌های رزمی به میزان خاصی از توانایی‌های بدنی شامل قدرت بدنی، [[انعطاف‌پذیری]] (به‌ویژه در ناحیه لگن)، هماهنگی عضلات و استقامت نیاز دارد.<ref name="ReferenceA">Oxford Food & Fitness Dictionary, Martial Art</ref>
سطر ۲۰ ⟵ ۲۲:
** کل بدن: [[کونگ فو]]،[[تکواندو]]، [[ساندا]] (بخش مبارزه [[ووشو]])، [[کیک‌بوکسینگ|کیک بوکسینگ]]، [[تکواندو]]، [[ساواته]]، [[کاراته]]، [[موای تای]]، [[وینگ چون]] (از سبک‌های جنوبی هنرهای رزمی چینی معروف به نان چوان)، [[تای‌چی‌چوان]] (از سبک های شمالی [[هنرهای رزمی چینی]] معروف به چانگ چوان)، [[موی تای]] یا بوکس تایلندی یا تای بوکسینگ.(از سبک های خاور میانه ی)سای سن سو.
**
سطر ۳۶ ⟵ ۳۹:
# [[جودو]] و سبک‌های نظیر آن ([[جوجیتسو]]، [[هاپکیدو]]، [[آیکیدو]] و…)
# [[ووشو]] یا کونگ‌فوی چینی
#سای سن سو
# [[بوکس]]
# [[موی تای]]
سطر ۷۹ ⟵ ۸۳:
در اواخر دهه ۱۹۶۰ و ۷۰ توجه رسانه‌های جمعی به [[هنرهای رزمی چینی]] تحت تأثیر [[بروس لی]] افزایش پیدا کرد. بروس لی سبکی به نام [[جیت کان دو]] را بنیان نهاد که از [[وینگ‌چون]]، یکی از [[هنرهای رزمی چینی]]([[ووشو]])، اقتباس شده بود. رقابتهای قهرمانی [[جودو]] جهان از سال ۱۹۵۶ آغاز به برگزاری کرد و [[جودو]] در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد برنامهٔ مسابقات المپیک شد. رقابتهای قهرمانی جهان [[کاراته]] نیز از سال ۱۹۷۰ برگزار می‌شود.
در قرن بیستم چندین رشتهٔ رزمی نیز برای مبارزات تن‌به‌تن نیروهای نظامی طراحی شدند. [[کراو ماگا]] در اسرائیل، [[سامبو]] و [[سیستما (ورزش رزمی)|سیستما]] در شوروی، و [[سانشو]] در چین از جمله این رشته‌ها هستند. رشته [[سانشو]] بعد از ابداع شدن توسط چینی‌ها به عنوان بخش مبارزه [[ووشو]] منصوب شد. آمریکایی‌ها در دوران [[جنگ سرد]] اهمیت چندانی برای نبردهای تن‌به‌تن بدون سلاح قائل نبودند اما اخیراً توجه بیشتری به تمرین این مبارزات در نیروهای نظامی داشته‌اند.در خاور میانه هم محمد امیری یک رزمی کار ایرانی سبک رزمی (سای سن سو)را در سال 2018ابداع کرد این رشته ترکیبی است و جزع قوی ترین رشته های جهان است.
== هنر رزمی یا ورزش رزمی ==
| |||