جنگ سی‌ساله: تفاوت میان نسخه‌ها

این مرحله از زمانی آغز شد که [[کریستیان چهارم دانمارک|کریستین چهارم،چهارم]]، شاه دانمارک که پروتستان مذهب بود، به جانبداری از آرمان پروتستان برخاست و سپاه خود را به داخل شمال آورد. ابتاابتدا کمانگمان می‌رفت که وی درصدد ضمیمه کردن شمال آلمان به قلمرو خود بوده تا بتواند جنوب [[دریای بالتیک|بالتیک]] را کنترل نماید. در این زمان عنان نیروهای امپراتوری مقدس روم در دست فرمانده برجسته به نام [[والنشتاین|آلبرشت فن والنشتاین،والنشتاین]]، از نجبای بوهمی بود که از پیروزی فردیناند سود جسته و ثروتمندترین زمیندار بوهم شده بود. والنشتاین ارتش امپراتوری را به شمال آلمان برد و توانست دانمارکی‌ها را سخت درهم شکند و بخشی‌هایی از شمال آلمان از جمله بنادر بالتیکی هامبورگ و لوبک و برمن را اشغال کند. این شکست کریستین چهارم در شمال آلمان، به دخالت دانمارک در جنگ سی ساله خاتمه دادوداد و حتی برتری دانمارک در بالتیک را به پایان برد.<ref>{{پک|اشپیل‌فوگل|۱۳۹۳|ک=تمدن مغرب زمین|ص=۶۴۳}}</ref>

امپراتور [[فردیناند دوم، امپراتور مقدس روم|فردیناند دوم]] پس از پیروزی ارتش امپراتوری، خود را در اوج قدرت دید و از فرصت استفاده برد و در مارس ۱۶۲۹، فرمان اعاده مذهب کاتولیک را صادر کرد. در حکم خود، پیروی از آیین [[کالوینیسم|کالونی]] را ممنوع ساخت و تمام اموال کلیسای کاتولیک را که امرای پروتستان مذهب از کلیسای کاتولیک ستانده بودند، مجدداً به کلیسا بازگرداند اما رشد قدرت ناگهانی امپراتور هابسبورگی بسیاری از امرای آلمانی را با هراس افکند چون می‌ترسیدند که استقلال خود را از دست دهند بنابریان امپراتور وادار به خلع والنشتاین کردند.<ref>{{پک|اشپیل‌فوگل|۱۳۹۳|ک=تمدن مغرب زمین|ص=۶۴۳}}</ref>