باکوماتسو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''باکوماتسو''' {{به ژاپنی|幕末, bakumatsu}} به سال‌های آخر حکومت [[شگون‌سالاری توکوگاوا|شوگون‌سالاری توکوگاوا]] یا [[دوره ادو]] گفته می‌شود. باکوماتسو دوره‌ای انتقالی از استبداد نظامی شوگون‌ها، به [[دوره مِی‌جی|دولت مِی‌جی]] بود. این دوره از پهلو گرفتن ناوگان آمریکایی در ۸ ژوئیه ۱۸۵۳ تا پایان [[جنگ بوشین]] در ۲۷ ژوئن ۱۸۶۹ ادامه داشت. ویژگی این دوران اتفاق‌های مهمی بود که بین سال‌های ۱۸۵۳ و ۱۸۶۷ روی داد و به سیاست انزوا یا [[ساکوکو]] در [[ژاپن]] پایان داد. یکی از مهم‌ترین این رویدادها ورود کشتی‌های جنگی [[آمریکا]] به خلیج ادو ([[توکیو]]ی امروزی) بود. هنگامی که در [[ژوئیه]] سال ۱۸۵۳، [[دریادار متیو پری]] با چهار کشتی جنگی وارد خلیج ادو شد، نظام سیاسی [[شوگون]]ها دچار آشفتگی شد. ناخدا پری به صورت کامل آماده بود تا در صورت شکست مذاکرات، دست به حمله نظامی بزند و تهدید کرده بود که اگر ژاپنی‌ها از آغاز گفتگوها سر باز زنند، به سوی‌شان آتش خواهد گشود. او برای نمایش قدرت نظامی خود چندین ساختمان را در اطراف لنگرگاه مورد هدف قرار داد. ژاپنی‌ها مجبور شدند به او اجازه ورود به ساحل داده و نامه [[رئیس‌جمهور]] آمریکا را که حاوی دستورهایی برای امضای یک معادله تجاری بود، وصول کنند. پری به چین رفت و در بازگشت دوباره به ژاپن پاسخ مطلوب خود را دریافت کرد و [[عهدنامه کاناگاوا]] امضا شد.

;== تجدید حیات شینتو ==

در عصر توکوگاوا ژاپن به مدت دو قرن و نیم در صلح و آرامش به سر می‌برد. در این دوره بودیسم، تنها دینی بود که از طرف دولت به رسمیت شناخته می‌شد. در این دوران از همهٔ مردم خواسته شد که به عنوان بودایی در یکی از معابد ثبت‌نام کنند، این نام‌نویسی، که در ابتدا برای مشخص کردن مسیحیان انجام می‌شد، اهداف متعددی را برآورده می‌ساخت، از جمله اینکه یک سرشماری به حساب می‌آمد. نقش این معابد از دید حکومت همان کاری بود که پلیس انجام می‌داد. اتباع کشور ژاپن هر چند که در خلال این مدت طبق دستور حکومت بودایی شدند، ولی سرزندگی معنوی دینی و علاقه به آموزه‌های اعتقادی در بین آنان کاهش یافت. از تحولات مهم در اوایل دوره توکوگاوا، ظهور «مکتب مورخان میتو» بود. اعضای این مکتب همهٔ متون ژاپنی را مطالعه می‌کردند و علاقهٔ عمومی به تاریخ ادبیات و ادیان ملی ژاپن را بر می‌انگیختندبرمی‌انگیختند. قرن‌ها می‌گذشت که خاندان سلطنتی در یک گمنامی نسبی باقی‌مانده بود و امپراتوران اسیر دست گروه‌های حاکم بودند. ادعاهای خاندان سلطنتی سرانجام در معرض دید و قضاوت عموم قرار گرفت و بسیاری از اجزای جامعه در صدد احیای اعادهٔ سلطنتی بر آمدندبرآمدند. همچنین احیا و تأکید بر متون باستانی موجب اعادهٔ علاقه و توجه مردم به دین خفتهٔ شینتویی گردید. کتاب [[نیهون‌شوکی]] ([[نیهون‌گی]]) با شرح و تفسیر لازم چاپ شد. این وقایع‌نامهٔ تاریخی مربوط به قرن هشتم، نوری بر تاریخ فراموش‌شدهٔ ژاپن انداخت. افسانه‌های مربوط به سرمنشأ الهی امپراتوران ژاپن، مبنای دینیِ اعادهٔ نظام امپراتوری قدیم شد. بخش آخر دورهٔ توکوگاوا ناآرام بود. نارضایتی مردم از حکومتِ تقریباً ورشکستهٔ شوگونی مشهود بود. دین بودایی که دین حکومتی کشور بود، دستخوش سوء شهرت شده بود و به موازات افزایش علاقهٔ همگانی مردم به دین شینتو، در پایان دورهٔ توکوگاوا، عزت و احترام دین بودایی به پایین‌ترین سطح خود رسید.<ref>{{پک|باونس|۱۳۸۷|ف=ادیان در ژاپن|ص=۲۵۰}}</ref>

{{سخ}} ۱۱ مارس صدور [[فرمان اخراج اجنبی‌ها]] توسط [[امپراتور کومی|امپراتور کُومِی]]

{{سخ}}۱۰ دسامبر، ترور [[ساکاموتو ریوما]]

{{سخ}}۲۷ ژانویه [[نبرد توبا–فوشیمی]] اولین نبرد از سلسله نبردهای معروف به [[جنگ بوشین]] بین طرفداران حکومت شوگونی با طرفداران امپراتور درگرفت.