مجموعه پروتکل اینترنت: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
با فرض حسن نیت ویرایش Akhlaghpoor (بحث) خنثیسازی شد: منبع؟. (توینکل) برچسب: خنثیسازی |
Amin(امین) (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۲:
== مقدمه ==
امروزه بیشتر شبکههای رایانهای بزرگ و اغلب سیستمهای عامل موجود از پروتکل TCP/IP، استفاده و پشتیبانی مینمایند. TCP/IP، امکانات لازم برای ارتباط
== معرفی پروتکل TCP/IP ==
TCP/IP، پروتکلی استاندارد برای ارتباط کامپیوترهای موجود در یک شبکه مبتنی بر ویندوز ۲۰۰۰ است. از پروتکل فوق، به منظور ارتباط در شبکههای بزرگ استفاده میگردد. برقراری ارتباط از طریق پروتکلهای متعددی که در چهارلایه مجزا سازماندهی شدهاند، میسر میگردد. هر یک از پروتکلهای موجود در پشته TCP/IP، دارای وظیفهای خاص در این زمینه (برقراری ارتباط) میباشند. در زمان ایجاد یک ارتباط، ممکن است در یک لحظه تعداد زیادی از برنامهها، با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند. TCP/IP، دارای قابلیت تفکیک و تمایز یک برنامه موجود بر روی یک کامپیوتر با سایر برنامهها بوده و پس از دریافت دادهها از یک برنامه، آنها را برای برنامه متناظر موجود بر روی کامپیوتر دیگر ارسال مینماید. نحوه ارسال داده توسط پروتکل TCP/IP از محلی به محل دیگر، با فرایند ارسال یک نامه از شهری به شهر، قابل مقایسه است.
برقراری ارتباط مبتنی بر TCP/IP، با فعال شدن یک برنامه بر روی کامپیوتر مبدأ آغاز میگردد. برنامه فوق، دادههای مورد نظر جهت ارسال را بگونهای آماده و فرمت مینماید که برای کامپیوتر مقصد قابل خواندن و استفاده باشند. (مشابه نوشتن نامه با زبانی که دریافتکننده، قادر به مطالعه آن باشد). در ادامه آدرس کامپیوتر مقصد، به دادههای مربوطه اضافه میگردد (مشابه آدرس گیرنده که بر روی یک نامه مشخص میگردد). پس از انجام عملیات فوق، داده بهمراه اطلاعات اضافی (درخواستی برای
== لایههای پروتکل TCP/IP ==
[[
TCP/IP، فرآیندهای لازم به منظور برقراری ارتباط را سازماندهی و در این راستا از پروتکلهای متعددی در پشته TCP/IP استفاده میگردد. به منظور افزایش کارآئی در تحقق فرایندهای مورد نظر، پروتکلها در لایههای متفاوتی، سازماندهی شدهاند. اطلاعات مربوط به آدرس دهی در انتها قرار گرفته و بدین ترتیب کامپیوترهای موجود در شبکه قادر به بررسی آن با سرعت مطلوب خواهند بود. در این راستا، صرفاً کامپیوتری که به عنوان کامپیوتر مقصد معرفی
لایه Application، بالاترین لایه در پشته TCP/IP است. تمامی برنامه و ابزارهای کاربردی در این لایه، با استفاده از لایه فوق، قادر به دستیابی به شبکه خواهند بود. پروتکلهای موجود در این لایه به منظور فرمت دهی و مبادله اطلاعات کاربران استفاده میگردند. HTTP و FTP دو نمونه از پروتکلها ی موجود در این لایه میباشند.
خط ۲۷:
پروتکل. (FTP(File Transfer Protocol از پروتکل فوق برای ارسال و دریافت فایل، استفاده میگردد.
لایه Transport
لایه " حمل "، قابلیت ایجاد نظم و ترتیب و تضمین ارتباط بین کامپیوترها و ارسال داده به لایه Application (لایه بالای خود) یا لایه اینترنت (لایه پایین خود) را بر عهده دارد. لایه فوق، همچنین مشخصه منحصربفردی از برنامهای که داده را عرضه
. TCP)Transmission Control Protocol)پروتکل فوق، مسئول تضمین صحت توزیع اطلاعات است.
خط ۳۶:
. IP)Internet Protocol) پروتکل فوق، مسئول آدرسی دادهها به منظور ارسال به مقصد مورد نظر است.
. ARP)Address Resoulation Protocol)پروتکل فوق، مسئول مشخص نمودن آدرس MAC)Media Access Control) آداپتور شبکه بر روی کامپیوتر مقصد است.
. ICMP)Internet Control Message Protocol)پروتکل فوق، مسئول ارائه توابع
. IGMP)Internet Group Managemant Protocol)پروتکل فوق، مسئول مدیریت Multicasting در TCP/IP را برعهده دارد.
لایه Network Interface
خط ۴۵:
آدرس IP
برقراری ارتباط در یک شبکه، مستلزم مشخص شدن آدرس کامپیوترهای
پورت TCP/UDP
خط ۵۶:
آخرین مدرک معماری (RFC ۱۱۲۲) روی قواعد و اصول معماری لایه بندی تأکید کردهاست.
حتی هنگامیکه لایه بررسی شدهاست، و اسناد معماری ردهبندی
▲۲. قانون قدرت Robustness :” درآنچه که توقبول میکنی آزادباش و به آنچه که تومی فرستی محتاط باش. نرمافزارهادر دیگرمیزبانها ممکن شامل نقص هاییباشد واما ویژگیهای پروتکل را برای بهربرداری کردن قانونی بی تدبیر میسازد.
▲حتی هنگامیکه لایه بررسی شدهاست، و اسناد معماری ردهبندی شده است—مدل معماری جداگانهای مانندISO۷۴۹۸ وجودندارد، لایههای تعریف شده کمتر و بی دقت تری را نسبت به مدل OSI رایج است؛ بنابراین برای پروتکلهای جهان واقعی یک مدل متناسب تر تهیه میکند. در حقیقت، یک مدرک مرجع مکرر شامل ذخیرهای از لایهها نیست. عدم تأکید روی لایه بندی یک تفاوت مهم بین روشهای OSI و IETF است. این فقط به وجود لایه شبکه و بهطور کلی لایههای بالایی اشاره میکند. این اسناد مانند یک عکس فوری از معماری در سال ۱۹۹۶را خواسته بودند. اینترنت و معماری آن از شروع کوچک به صورت تکامل درآمدندو بیشتر از یک طرح بزرگ گسترش یافتهاند. درحالیکه این فرایند ازتحول یکی از دلایل مهم برای موفقیت تکنولوژی است، باوجود این برای ثبت کردن یک snapshot از اصول و قواعد برای معماری اینترنت مفیدبه نظر میرسد.
هیچ سندی بطور رسمی به دلیل عدم تأکید روی لایه بندی مدل رامشخص نکردهاست. نامهای متفاوتی بوسیله نوشتههای مختلف به لایهها داده شدهاست و تعداد لایههای متفاوتی بوسیله نوشتههای مختلف نشان داده شدهاست.
ورژنهایی از این مدل با لایه های۴ تایی و۵ تایی وجود دارد. RFC ۱۱۲۲ درخواست هایHOST را برای لایه بندی روی مرجع عمومی ساختهاست، اما به خیلی از اصول معماری که روی لایه بندی تأکید ندارند براشاره میکند؛ و آن به صورت یک نسخه ۴لایهای است که بطور آزادانه تعریف شده با لایههایی که نه نام دارند نه شماره،
لایه پردازش یا لایه کاربردی:
لایه انتقال ـHOST-TO-HOST: جایی است که کنترل جریان و پروتکلهای وجود دارند مانندTCP. این لایه با باز شدن و نگه داشتن ارتباطات سروکاردارد و اطمینان میبخشد که Packetها درحقیقت رسیدهاند.
لایه اینترنت یاشبکه :این لایه آدرسهای IP را با بسیاری از برنامههای مسیریابی برای
لایه دسترسی شبکه: این لایه هم پروتکلهای (مانند لایه پیوندداده OSI) استفاده شده برای دسترسی میانجی برای وسیلههای به اشتراک گذاشته را، و هم پروتکلهای فیزیکی وتکنولوژیهای لازم برای ارتباطات از HOSTهای جداگانه برای یک رسانه توصیف میکند.
درخواست پروتکل اینترنت(و پشته پروتکل متناظر) و این مدل لایه بندی قبل از نصب شدن مدل OSI استفاده میشد، و از آن به بعد، درکلاس هاوکتابها به دفعات زیادی مدل TCP/IP با مدل OSI مقایسه میشدند؛ که اغلب به سردرگمی منتج میشد. برای اینکه ۲مدل فرضهای مختلفی استفاده کردهاند، که مربوط به اهمیت دادن لایه بندی فیزیکی است.
سطر ۸۲ ⟵ ۸۰:
لایه پیوند داده
این فرم مدل مرجع OSI و اسناد مربوط به آن را دچار آسیب میکند، اما IETF از یک مدل رسمی استفاده نمیکند و این محدودیت را ندارد و در توضیحات David D.clark آمده که”ما به حکومت،
=== تفاوتهای بین لایههای TCP/IP and OSI ===
سه لایه بالایی در مدل OSI - لایه کاربردی، لایه نمایش و لایه اجلاس معمولاً درون یک لایه در مدل TCP/IP یک جا جمع شدهاند. درحالیکه بعضی از برنامههای کاربردی پروتکل OSI مانند X.۴۰۰ نیز با همدیگرجمع شدهاند، نیاز نیست که یک پشته پروتکل TCP/IP برای
لایه اجلاس تقریباً به پایانه مجازی Telnet که بخشی از متن براساس پروتکلهایی مانند پروتکلهای کاربردی مدل HTTP و SMTP TCP/IP هستند مرتبط میشود؛ و نیز با شمارش پورت UDP و TCP که بخشی از لایه انتقال در مدل TCP/IP است مطرح میشود. لایه نمایش شبکه استاندارد MIME است که در HTTP و SMTP نیز استفاده میشود.
از آنجایی که سعی برای پیشرفت پروتکل IETF به لایه بندی محض ربطی ندارد، بعضی از پروتکلهای آن ممکن است برای مدل OSI متناسب باشند. این ناسازگاریها هنگامیکه فقط به مدل اصلی
پروتکلهایIETF میتوانند پشت سر هم کاربرد داشته باشند چون توسط تونل زدن پروتکلهایی مانند GRE توضیح داده میشوند در حالیکه اسنادبیسیک OSI با تونل زدن ارتباطی ندارند بعضی مفاهیم تونل زدن هنوز هم در توسعههای معماری OSI وجود دارند. مخصوصاً دروازههای لایه انتقال بدون چهارچوب پروفایل بینالمللی استاندارد شدهاست. تلاشهای پیشرفت دهنده مرتبط با OSI، به خاطر استفاده پروتکلهای TCP/IP در جهان واقعی رها شدهاند..
لایهها
سطر ۱۰۱ ⟵ ۹۸:
از آنجایی که پشتهIP بین لایههای کاربردی و انتقال هچ لایه دیگری ندارد، لایه کاربردی باید هر پروتکلی را مانند پروتکل لایه اجلاس و نمایش در OSI عمل میکنند در بگیرد.
دادههای ارسال شده روی شبکه درون لایه کاربردی هنگامیکه در پروتکل لایه کاربردی جاگیری شدند عبور میکنند. از آنجا دادهها به سمت لایههای پایینتر پروتکل لایه انتقال میروند. دو نوع از رایجترین پروتکلهای لایه پایینی TCP و UDP هستند. سرورهای عمومی پورتهای مخصوصی به اینها دارند (HTTP پورت ۸۰ و FTP پورت ۲۳ را دارند
روترها و سوئیچها این لایه را بکار نمیگیرند اما برنامههای کاربردی بین راه در در پهنای باند این کار را میکنند، همانطور که پروتکل RSVP (پروتکل ذخیره منابع) انجام میدهد.
۳ لایه بالایی در مدل OSI - لایه کاربردی، لایه نمایش و لایه نشست معمولاً درون یک لایه در مدل TCP/IP مجتمع میشوند. درحالیکه برخی از برنامههای کاربردی پروتکل OSI مانند X۴۰۰ نیز با یکدیگر جمع شدهاند، نیاز نیست که یک پشته پروتکل TCP/IP برای یکپارچه کردن آنها بالای لایه انتقال باشد. برای نمونه پروتکل کاربردی سیستم نایل شبکه (NFS) روی پروتکل نمایش داده خارجی (XDR) اجرا میشود و روی یک پروتکل با لایه نشست کار میکند و فراخوان رویه راه دور (RPC) را صدا میزند (Remote Procedure Call).RPCمخابرات را بهطور مطمئن ذخیره میکند، پس میتواند با امنیت روی پروتکل UDP اجرا شود.
لایه نشست تقریباً به پایانه مجازی Telnet که بخشی از متن براساس پروتکلهایی مانند پروتکلهای کاربردی مدل HTTP و SMTP TCP/IP هستند مرتبط میشود؛ و نیز با شمارش پورت UDP و TCP که بخشی از لایه انتقال در مدل TCP/IP است مطرح میشود. لایه نمایش شبیه استاندارد MIME که در HTTP و SMTP نیز استفاده میشود است. از آنجاییکه تلاش برای پیشرفت پروتکل IETF به لایه بندی محض ربطی ندارد، برخی از پروتکلهای آن ممکن است برای مدل OSI متناسب باشند. این ناسازگاریها هنگامیکه فقط به مدل اصلی
== لایهها ==
سطر ۱۱۲ ⟵ ۱۰۹:
=== لایه کاربردی ===
لایه کاربردی بیشتر توسط برنامهها برای ارتباطات شبکه استفاده میشود. دادهها از برنامه در یک قالب خاص برنامه عبور میکنند سپس در یک پروتکل لایه انتقال جاگیری میشوند. از آنجاییکه پشتهIP بین لایههای Application (کاربردی) و (انتقال) Transport هیچ لایه دیگری ندارد، لایه کاربردی Application میبایست هر پروتکلی را مانند پروتکل لایه نشست (session) و نمایش (presentation) در OSI عمل میکنند در بگیرد. دادههای ارسال شده روی شبکه درون لایه کاربردی هنگامیکه در پروتکل لایه کاربردی جاگیری شدند عبور میکنند. از آنجا دادهها به سمت لایههای پایینتر پروتکل لایه انتقال میروند.
دو نوع از رایجترین پروتکلهای لایه پایینی TCP و UDP هستند. سرورهای عمومی پورتهای مخصوصی به اینها دارند (HTTP پورت ۸۰و FTP پورت ۲۱ را دارند
روترها و سوئیچها این لایه را بکار نمیگیرند اما برنامههای کاربردی بین راه در در پهنای باند این کار را میکنند، همانطور که پروتکل RSVP (پروتکل ذخیره منابع) انجام میدهد.
=== لایه انتقال (Transport) ===
مسئولیتهای لایه انتقال، قابلیت انتقال پیام را END-TO-END و مستقل از شبکه، به اضافه کنترل خطا، قطعه قطعه کردن و کنترل جریان را شامل میشود. ارسال پیام END-TO-END یا کاربردهای ارتباطی در لایه انتقال میتوانند جور دیگری نیز
۲. بدون اتصال مانند UDP
لایه انتقال میتواند کلمه به کلمه به عنوان یک مکانیزم انتقال مانند یک وسیله نقلیه که مسئول امن کردن محتویات خود (مانند مسافران و اشیاء) است که آنها را صحیح و سالم به مقصد برساند، بدون اینکه یک لایه پایینتر یا بالاتر مسئول بازگشت درست باشند.
سطر ۱۲۸ ⟵ ۱۲۵:
SCTP جدیدتر نیز یک مکانیزم انتقالی مطمئن و امن و اتصالگراست -رشته پیام گراست نه رشته بایت گرا مانند TCP - و جریانهای چندگانهای را روی یک ارتباط منفرد تسهیم میکند؛ و همچنین پشتیبانی چند فضا را (multi-homing) نیز در مواردی که یک پایانه ارتباطی میتواند توسط چندین آدرسIP بیان شود. (اینترفیسهای فیزیکی چندگانه) را فراهم میآورد تا اینکه اگر یکی از آنها دچار مشکل شود ارتباط دچار وقفه نشود. در ابتدا برای کاربردهای تلفنی (برای انتقالSS۷ رویIP) استفاده میشود اما میتواند برای دیگر کاربردها نیز مورد استفاده قرار بگیرد.
UDP یک پروتکل دادهای بدون اتصال است مانندIP این هم یک پروتکل ناامن و نامطمئن است. اطمینان در حین کشف خطا با استفاده از یک الگوریتم ضعیفchecksum صورت میگیرد.UDP بطور نمونه برای کاربردهایی مانند رسانههای (
هم TCP و هم UDP شان متمایز میشوند توسط یک سری قانون خاص پورتهای شناخته و معروف با برنامههای کاربردی مخصوصی در ارتباط هستند. (لیست شمارههای پورتهای TCP و UDP را ببنید) RTP یک پروتکل datagram دادهای است که برای دادههای همزمان مانند audio
=== لایه شبکه ===
سطر ۱۳۵ ⟵ ۱۳۲:
با ورود مفهوم درون شبکهای کارهای اضافی به این لایه اضافه میشوند از جمله گرفتن از شبکه منبع به شبکه مقصد و عموماً routing کردن و تعیین مسیر بستههای میان یک شبکه از شبکهها را که بهعنوان شبکه داخلی یا اینترنت شناخته میشوند را شامل میشود.
در همه پروتکلهای شبکه IP وظیفه اساسی گرفتن بستههای دادهای را از منبع به مقصد انجام میدهد. IP میتواند دادهها را از تعدادی از پروتکلهای مختلف لایه بالاتر حمل کند. این پروتکلها هرکدام توسط یک شماره پروتکل واحد و منحصر به فرد شناسایی میشوند:ICMP و IGMP به ترتیب پروتکلهای ۱و۲ هستند.
برخی از پروتکلهای حمل شده توسط IP مانند ICMP (مورد استفاده برای اطلاعات تشخیص انتقال راجع به انتقالات IP)
=== لایه ارتباط داده ===
لایه ارتباط داده از متدی که برای حرکت بستهها از لایه شبکه روی دو میزبان مختلف که در واقع واقعاً بخشی از پروتکلهای شبکه نیستند، استفاده میکند، چونIP میتواند روی یک گستره ار لایههای ارتباطی مختلف اجرا شود. پردازشهای بستههای انتقال داده شده روی یک لایه ارتباطی داده شده میتواند در راه انداز وسایل نرمافزاری برای کارت شبکه به خوبی میان افزارها یا چیپهای ویژه کار صورت گیرد.
این امر میتواند توابع ارتباط دادهها را مانند اضافه کردن یکheader بسته به منظور آماده کردن آن برای انتقال انجام دهد سپس واقعاً فرم را روی واسط فیزیکی منتقل کند. برای دسترسی اینترنت روی یک مودم dial-up معمولاً بستههای IP با استفاده از PPPمنتقل میشوند. برای دسترسی به اینترنت با پهنای باند بالا مانندADSL یا مودمهای کابلی PPPOE غالباً استفاده میشود. در یک شبکه کابلی محلی معمولاً اترنت استفاده میشود و دو شبکههای بیسیم محلی IEEE۸۰۲٫۱۱ معمولاً استفاده میشود.
برای شبکههای خیلی بزرگ هردو روش PPP یعنی خطوطT-Carrier یا E-Carrier تقویتکننده فرم، ATM یا بسته روی (POS) SONET/SDM اغلب استفاده میشوند. لایه ارتباطی همچنین میتواند جاییکه بستهها برای ارسال روی یک شبکه خصوصی مجازی گرفته میشوند نیز باشند. هنگامیکه این کار انجام میشود دادههای لایه ارتباطی دادههای کاربردی را مطرح میکنند و نتایج به پشته IP برای انتقال واقعی
لایه ارتباط میتواند ابتدای لایه فیزیکی که متشکل از اجزای شبکه فیزیکی واقعی هستند نیز مرتبط شود. اجزایی مانند هابها، تکرارکنندهها، کابل فیبر نوری، کابل کواکیسال، کارتهای شبکه، کارتهای وفق دهنده.host و ارتباط دهندههای شبکه مرتبط: -۴۵ (R
=== لایه فیزیکی ===
لایه فیزیکی مسئول کد کردن و ارسال دادهها روی واسط ارتباطی شبکهاست و با دادهها در فرم بیتهایی که از لایه فیزیکی وسیله ارسالکننده (منبع) هستند و در لایه فیزیکی و دستگاه مقصد دریافت میشوند کار میکند. اترنت، Token
== پیادهسازی نرمافزاری و سختافزاری ==
سطر ۱۵۲ ⟵ ۱۴۹:
== منابع ==
* Wikipedia
[[رده:تاریخ اینترنت]]
|