جنگ‌های امپراتوری عثمانی و مجارستان: تفاوت میان نسخه‌ها

در همین حال که مسئله عثمانی دوباره برای اروپایی‌ها حاد شده بود و پس از سقوط قسطنطنیه در سال ۱۴۵۳ طبیعی به نظر می‌رسید که محمد فاتح تمام توان خود را صرف تابع کردن مجارستان کند. هدف بعد او ناندورفهروار ([[بلگراد]] کنونی) بود. ناندورفهروار یک [[قلعه]] مهم و بزرگ دروازه جنوب مجارستان به حساب می‌آمد. سقوط این پایگاهٔ می‌توانست راه برای امپراتوری عثمانی تا قلب [[اروپای مرکزی]] باز کند. هوانیاد پس از آرام کردن دشمنان داخلی خود را اواخر سال ۱۴۵۵ در جریان [[محاصره]] شهر به آن رساند. به خرج خود انبارهای را دوباره پر کرد، به تسلیح قلعه آن پرداخت و مدافعان آن را به فرماندهی می‌هلی سلیجگی، برادر ناتنی و لسلو هوانیاد، بزرگترین پسر خود قدرت بخشید. او یک ارتش امدادی تشکیل داد و یک ناوگان با دویست کشتی ایجاد کرد. مهم‌ترین متحد او در این میان جیووانی دا کاپیسترانو، [[پدر روحانی|راهب]] [[فرانسیسکویی‌ها|فرانسیسکویی]] بود که توانست با بلاغت آتشین کلام خود تعداد زیادی از صلیبیون را گرد بیاورد که عموماً از [[رعیت|رعیا]] بودند. این عده با وجود تسلیحات نسبتاً ضعیف (عمدتاً تجهیزات کشاورزی مانند داس و چنگک) به هوانیاد ملحق شدند و در صف سایر مزدوران و سواره نظام فصلی او قرار گرفتند.

 

 

سه هفته پس از شکستن محاصره [[طاعون]] در اردوگاه هوانیاد شایع شد که یازدهم آگوست او را نیز به کام مرگ کشاند. او در داخل [[کلیسای جامع]] [[کاتولیک رومی]] [[آلبا ایولیا]] (در [[رومانی]] کنونی) تشیع و کنار برادر کوچک ترش به خاک سپرده شد. برخی مدعی هستند پس از مرگ هوانیاد، سلطان محمد فاتح، امپراتور عثمانی با ادای احترام به او گفت: «با این حال که او دشمن من بود، من از مرگ او غمگینم چرا که جهان چنین مردی به خود هیچگاه ندیده‌است.»

== منابع ==

{{پانویس}}

{{درگاه|تاریخ اروپا}}

[[رده:بلغارستان در ۱۹۱۳ (میلادی)]]

[[رده:پادشاهی مجارستان]]