ژان لوبون، پادشاه فرانسه، پس از چند سال زحمت ارتشی بزرگ فراهم کرد و در غرب فرانسه در ناحیه پواتیه به مقابله با ارتش انگلیس به فرماندهی ادوارد رفت. نبرد پواتیه از نظر بسیاری از مورخان نقطه عطف استفاده از شوالیه بود چرا که شکست سنگین سواران زرهپوش فرانسوی در این نبرد سبب شد تا اتکا به سواران در اروپا جای خود را به پیاده‌نظام و کمانداران بدهد.
ژان که پیروزی خود را قطعی می‌دید ({{efn|ظاهراً برتری سه بر یک نیروهای فرانسوی به اضافه برخورداری از صدها شوالیه زرهپوش برای او شکی در پیروزی نگذاشته بود)}} به سواران خود اجازه داد که آزادانه و متهورانه به نیروهای انگلیسی حمله برند حال آن که انگلیسی‌ها در پشت سپاه خود مهیب‌ترین کمانداران اروپا را پنهان کرده بودند. تیرهای این کمانداران تا ۲۰۰ متر برد داشت و تا کم‌تر از ۸۰ متر حتی از زره عبور می‌کرد. در این نبرد هولناک که در جنوب رودخانه لوآر فرانسه روی داد صدها شوالیه فرانسوی قبل از آن که به صف انگلیسی‌ها برسند با اصابت تیر کشته شدند. کمانداران با چنان سرعتی تیرها را شلیک کردند که سواری نتوانست از مهلکه بگریزد و در ضدحمله انگلیسی‌ها نیز فرانسوی‌ها به شدت درهم شکستند و ژان را نیز اسیر کردند. شکست دهشت‌انگیز پواتیه عملاً گارد فرانسه را باز کرد و لشکرهای انگلیس در سراسر فرانسه پراکنده شدند و چون فرانسوی‌ها برای مقابله با کمانداران انگلیسی نیرویی نداشتند عملاً از درگیری‌های بزرگ اجتناب می‌کردند. این نبرد منجر به کنار آمدن فرانسوی‌ها با شرایط انگلیس شد و از ۱۳۶۰ پادشاه فرانسه نیز آزاد گشت.{{efn|یکی از نکات قابل توجه این دوره از جنگ‌ها استفاده از توپ در جنگ برای اولین بار بود}}
