پیمان وین (۱۷۳۸): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب (۱۴.۹ core): + رده:معاهدههای همسود لهستان-لیتوانی |
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها) اصلاح ارقام |
||
خط ۱:
[[پرونده:Medal commemorating 25th Anniversary of Treaty of Utrecht.png|بندانگشتی|266px|چپ|مدال یادبود پیمان ۱۷۳۸ وین]]
'''پیمان وین''' یا '''صلح وین''' در ۱۸ نوامبر ۱۷۳۸ میلادی امضاء شد. این پیمان به [[جنگ جانشینی لهستان]] خاتمه داد. در مذاکرات صلح، [[استانیسلاو لکزینسکی]] ادعایش در مورد تاج و تخت لهستان را پس گرفت و [[آگوستوس سوم]] ، دوک ساکسونی ، را به رسمیت شناخت. او در عوض این کار، [[دوک نشین لورن]] را دریافت کرد که قرار شد پس از مرگش ، به [[فرانسه]] برسد. او در سال ۱۷۶۶ میلادی مرد. [[فرانتس یکم، امپراتور مقدس روم|فرانسیس استفان]] ، دوک لورن- در عوض از دست دادن قلمروش - [[دوک نشین بزرگ توسکانی]] را دریافت کرد که آخرین پادشاه آن از [[خاندان مدیچی]] ، در ۱۷۳۷ درگذشته بود. همچنین ، فرانسه ،در این پیمان، با قانون [[ضامن اجرای عملی ۱۷۱۳]] موافقت نمود. طبق شرط مفاد دیگر این پیمان [[پادشاهی ناپل]] و [[پادشاهی سیسیل|سیسیل]] از طرف اتریش به [[شارل سوم اسپانیا|شارل سوم]] [[دوک نشین پارما|دوک پارما و پیاچنزا]] -پسر کوچکتر شاه [[فیلیپ پنجم اسپانیا]]- واگذار گردید. در عوض ، شارل مجبور بود پارما را به اتریش واگذار نموده و از ادعایش در مورد تاج و تخت توسکانی ، چشم پوشد.
== پیش‌زمینه ==
{{اصلی|جنگ جانشینی لهستان}}
در سال ۱۷۳۳ پادشاه لهستان [[اگوست دوم لهستان|اگوست دوم]] مرد و برای تعیین جانشین او میان اعضای دیت لهستان اختلاف افتاد: اکثریت اعضا، [[استانیسلاس لکزینسکی]] را پادشاه خواندند و اقلیت مجلس مزبور به هواخواهی از منتخب ساکس، یعنی [[اگوست دوم لهستان|اگوست سوم]]، پسر اگوست دوم برخاست. [[اتریش]] و [[روسیه]] از منتخب ساکس طرفداری می‌کردند ولی فرانسه از استانیسلاس، که دخترش ماری لکزینسکی به همسری پادشاه فرانسه [[لوئی پانزدهم]] درآمده بود، پشتیبانی می‌کرد؛ اسپانیا و ساردنی (ساووای قدیم) برای اقناع جاه طلبی‌های شخصی خود، به کمک فرانسه وارد جنگ شدند ولی دولت انگلیس بیطرف ماند.<ref>{{پک|ماله|۱۳۸۲|ک=تاریخ قرن هیجدهم|ص=۱۵۸}}</ref>
مراحل اولیه جنگ در لهستان صورت گرفت. روس‌ها و اتریشی‌ها پس از تصرف این سرزمین، اگوست سوم را به تخت شاهی نشاندند و معدودی از قوای فرانسه که به دانتزیگ اعزام شده بودند با وجود مقاومت و پایداری زیاد، شکست خورده تسلیم شدند. از این پس میدان نبرد به ممالک غربی یعنی آلمان و بخصوص ایتالیا انتقال یافت؛ قوای فرانسه و ساردنی، اتریشی‌ها را در پارما و [[نبرد گاستالا|گواستالا]] شکست داده ناحیهٔ میلانه را گرفتند و اسپانیائی‌ها که در بی تونتو فاتح شده بودند ناپل و سیسیل را تصرف کردند.
پی از این، بنا به اصرار [[کاردینال دوفلوری]] که رهبری سیاست فرانسه را به عهده داشت و طالب صلح با اتریش بود، مذاکراتی انجام گرفت که در سال ۱۷۳۴ به عهدنامهٔ وین منجر شد: به موجب این عهدنامه، اگوست سوم به پادشاهی لهستان رسید و دوک نشین لرن به اختیار استانیسلاس درآمد به این شرط که پس از مرگ استانیسلاس، ضمیمه خاک فرانسه گردد. پارما نصیب اتریش شد و دولت اتریش دو شهر [[لمباردی]] را به ساردنی، و سیسیل و ناپل را به اسپانیا داد.
این صلح اساس متین و استواری نداشت و در طول چهار سال پس از آن، مقدمات برخورد و نزاع جدیدی، در دریاها و مستعمرات، میان انگلیس، اسپانیا و فرانسه و از طرف دیگر جنگ‌هایی در قاره اروپا، میان پروس و اتریش فراهم شد.<ref>{{پک|ماله|۱۳۸۲|ک=تاریخ قرن هیجدهم|ص=۱۵۹-۱۶۲}}</ref>
{{پانویس|2}}
== منابع ==
* {{یادکرد ویکی|عنوان =پیمان وین (۱۷۳۸) |پیوند =http://en.wikipedia.org/wiki/Treaty_of_Vienna_(1738) |زبان =انگلیسی| بازیابی =۱۴ دی ۱۳۹۱}}
* {{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= ماله|نام=آلبر|پیوند نویسنده=آلبر ماله|مترجم=رشیر یاسمی |کتاب=تاریخ قرن هیجدهم | ناشر= امیرکبیر|سال=۱۳۸۲ |مکان=تهران |شابک=}}
▲{{پانویس}}
[[رده:اتریش در ۱۷۳۸ (میلادی)]]
| |||