احمد شاه مسعود: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رژیم کمونیستی افغانستان]] (دولت دکتر نجیب) که از اختلافات داخلی رنج می‌برد با پیوستن نیروهای [[عبدالرشید دوستم]] جنگ سالار ازبک به احمدشاه مسعود تاجیک عملاً در آستانهٔ سقوط قرار می‌گیرد. مسعود [[میدان هوایی]] مهم نظامی [[بگرام]] را در ۲۵ حمل ۱۳۷۱ و شهر [[جبل السراج]] در شمال کابل را به کنترل خود درمی‌آورد و نیروهایش را برای تصرف [[کابل]] آرایش می‌دهد. در ۲۷ حمل [[عبدالوکیل]] وزیر خارجهٔامورخارجهٔ جمهوری دمکراتیک افغانستان با پیشنهادی نزد احمدشاه مسعود می‌آید. پیشنهاد وی تشکیل دولت ائتلافی با مجاهدین ائتلاف تاجیکی ازبکی هزاری و ایستادگی در مقابل [[گلبدین حکمتیار]] پشتون است. مسعود این پیشنهاد را رد می‌کند. وکیل برای بار دوم با پیشنهاد تسلیم بدون قید شرط دولت نزد مسعود می‌رود. مسعود به وکیل می‌گوید موضوع را باید با سران مجاهدین از جمله حکمتیار پشتون در میان بگذارد.

۲۳ آوریل ۱۹۹۲ هنگامی که احمدشاه مسعود و نیروهایشنیروهای ائتلافش پایتخت را در محاصره دارند با حکمتیار پشتون که [[قاضی حسین احمد]] رهبر [[جماعت اسلامی پاکستان]] نیز در نزدیکی کابل در شهر [[چهار آسیاب]] همراه وی است در خصوص تسلیمی بدون قید و شرط دولت [[نجیب الله]] گفتگویی تلفنی انجام می‌دهد.

احمدشاه مسعود در این گفتگو از حکمتیار می‌خواهد که مجاهدین با جنگ وارد کابل نگردند. وی استدلال می‌کند که رژیم کمونیستی سقوط کرده‌است و مجاهدین باید ابتدا دولتی تشکیل دهند تا بتوانند با مشارکت همهٔ طرف‌ها قدرت را در دست بگیرند. احمدشاه مسعود می‌گوید ورود قطعات نظامی مجاهدین از چهار گوشهٔ شهر موجب هرج و مرج و درگیری در شهر خواهد شد. حکمتیار در همین گفتگو به مسعود پیشنهاد تشکیل دولت از سوی [[حزب اسلامی افغانستان (حکمتیار)|حزب اسلامی افغانستان]] پشتون و [[جمعیت اسلامی افغانستان]] تاجیک را می‌نماید که مسعود آن را رد می‌کند و خواهان مشارکت دیگر جناح‌ها در دولت می‌گردد.

نیروهای پشتون حکمتیار غیر مسلح وارد کابل می‌گردند و از طریق جناح «خلق» [[حزب دموکراتیک خلق افغانستان]] در داخل شهر، در وزارت داخله (کشور) مسلح می‌گردند. با این رویداد احمدشاه مسعود نیروهایش را به کمک جناح «پرچم» حزب دموکراتیک خلق افغانستان وارد شهر می‌نماید و مناطق حساس دولتی را در کنترل می‌گیرد. بدین ترتیب دسته‌های مختلف مجاهدین از احزاب مختلف قسمت‌هایی از شهر و حومهٔ آن را را متصرف می‌شوند. از جمله [[حزب وحدت اسلامی]] هزاره به رهبری [[عبدالعلی مزاری رهبر شیعیان]] مناطق غرب کابل و حزب [[اتحاد اسلامی افغانستان]] پشتون وهابی به رهبری [[عبدالرسول سیاف]] ناحیه [[پغمان]] را در کنترل خویش می‌گیرند.<ref>صبح کاذب؛ نقد و بررسی «دسایس پنهان و چهرهای عریان» حکمتیار محمد اکرام اندیشمند</ref>{{مدرک|ارجاع دقیق}}