زبان فارسی باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: جایگزینی پیوند جادویی شابک با الگو شابک
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۱:
بعد از تلاش‌های گروتفند که حتی نام [[کوروش]] در کتیبه [[بخش مشهد مرغاب|مرغاب]] را هم شناسایی کرده بود، دانشمندان [[دانمارک|دانمارکی]] به ویژه راسموس راسک راه او را ادامه دادند. [[اوژن بورنوف]] فرانسوی نیز موفق شد تا اندازه زیادی از آواها را شناسایی کرده و با توجه به مشابهت نزدیک این زبان با [[اوستایی]] حالات صرفی آن نیز مسجل شد. بعدها شناسایی کامل این زبان به درک و دریافت زبان و خط [[اکدی]] و [[زبان ایلامی|عیلامی]] که در برخی کتیبه‌ها هخامنشی در کنار فارسی باستان ترجمه شده بودند، منجر شد.
 
شاه شاهان=== الفبای فارسی باستان ===شاه
تا==
{{اصلی|دبیره میخی هخامنشی}}
خطی که فارسی باستان به آن نوشته می‌شد در زمره الفباهایی است که به [[خط میخی]] مشهورند.<ref name="ReferenceA">محسن ابولقاسمی- تاریخ زبان فارسیفارحسی-ص 30</ref> نوشتار فارسی باستان تنها خط بکار رفته در زبان‌های باستانی ایرانی است که از چپ به راست نوشته می‌شده‌است. این خط که احتمالاً در زمان [[داریوش یکم]] (یا شاید پیش از آن) از[[زبان اکدی|الفبای اکدی]] و اکدی از [[خط میخی سومری|الفبای سومری]] اقتباس شده دارای ۳۶ حرف، ۸ اندیشه‌نگار و ۲ گونه واژه جداکن بوده.<ref name="ReferenceA" /> در خط میخی تک تک واژگان بکار رفته در متن با خطوطی مورب از یکدیگر جدا می‌شدند و همچنین جهت سهولت نگارش هشت علامت [[اندیشه‌نگار]] برای واژگان پرکاربرد در کتیبه‌ها مانند (شاه، سرزمین، کشور، اهورامزدا) ابداع شده بود.
 
خط فارسی باستان [[خط هجائی|هجائی]] است، به این معنی که هر حرف آن معرف یک [[هجا]] بوده که شامل یک صامت و یک مصوت می‌شده‌است. برخی از حروف نیز تنها یک آوا را ثبت می‌کردند.