زبان فارسی در پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از ربع نخست سده یازدهم میلادی بیشتر نواحی که امروز به پاکستان موسوم است به دست سلطان [[محمود غزنوی]] (۹۹۸-۱۱۲۰ میلادی) فتح شد و به پادشاهی [[غزنین]] پیوست و شهر بزرگ لاهور کرسی استان‌های فتح‌شده گردید. خانواده‌های فارسی‌زبان از سرمزین‌های گوناگون پادشاهی غزنین مهاجرت کرده و وارد سرزمین پاکستان شده و در ناحیه‌های مختلف اقامت گزیدند.<ref name="ReferenceA">سرور، غلام، اهمیت زبان فارسی در مطالعهٔ تاریخ پاکستان، مجله «هلال» آبان ۱۳۴۱ - شماره ۴۰.</ref>

 

 

تا پیش از دوران [[تیموریان]] [[زبان فارسی در هندوستان|زبان فارسی در شبه قاره هند]]، به عنوان زبان دادوستد فراگیر شده بود. پس از آنکه نوادگان [[تیمور لنگ]]، دودمان [[گورکانیان هند]] را ایجاد کردند زبان فارسی [[زبان رسمی]] این امپراتوری بزرگ شد. در سده‌های ۱۰ و ۱۱ میلادی، سربازان زیادی به ناحیه [[ایالت سند|سند]] آمدند که به زبان‌های فارسی، ترکی، عربی و... سخن می‌گفتند. در طول سالیان دراز از آمیزش این زبان‌ها با هم و با زبان محلی مردم، [[زبان اردو]] فراگیر شد. اردو یک واژه ترکی به معنی لشکر است و بیانگر زبانی است که در میان سربازان رایج شد.