پارک اتابک: تفاوت میان نسخه‌ها

در سپتامبر ۱۹۱۵ سفارت [[روسیه تزاری]] پارک اتابک را برای خود اجاره کرد.<ref name="tarikh" /> دولت روسیه تزاری اجاره پارک اتابک را تا سال ۱۹۱۷ پرداخته بود. پس از آن در روسیه [[انقلاب روسیه (۱۹۱۷)|انقلاب]] شد و دولت [[شوروی]] برای سفارتخانه خود در [[پامنار]] محلی را اجاره نمود. در ژوئن ۱۹۱۹ یعنی دو سال پس از انقلاب بلشویکی این پارک را در برابر چهل هزار تومان در [[بانک شاهی]] گرو می‌گذارند. پس از این که به موجب [[قرارداد ایران و شوروی ۱۹۲۱|عهدنامه ۱۹۲۱]] تمام اموال غیرمنقول بانک مزبور به دولت ایران واگذار می‌شود، بانک ایران در اسفند ۱۳۱۰ بقیه طلب بانک شاهی را از بودجه دولتی پرداخته و پارک را از گرو بیرون آورده و به مالکیت خود در می‌آورد. [[سازمان ثبت اسناد و املاک ایران|اداره ثبت اسناد ایران]] نیز در آذرماه ۱۳۰۶ در [[روزنامه رسمی]] کشور و روزنامه کوشش، چندین بار آگهی دربارهدربارهٔ ثبت پارک اتابک را منتشر نمود و از آنجا که هیچ‌گونه اعتراضی از سوی سفارت شوروی نشد، پارک اتابک به مالکیت رسمی دولت ایران در آمد<ref name="tarikh" /> و در همان سال‌ها محل [[وزارت مالیه ایران]] نیز برای مدتی به پارک اتابک انتقال یافت.

در فصل نهم این قرارداد هم آمده در شهرهایی که مقرر است کنسولگری روسیه شوروی تاسیستأسیس شوند و در آن‌ها خانه‌هایی متعلقه بانک استقراضی ایران وجود داشته و مطابق همین فصل منتقل به دولت ایران می‌شود. دولت ایران رضایت می‌دهد که یکی از آن خانه‌ها مجانا برای استفاده مطابق انتخاب دولت شوروی روسیه برای محل کنسولگری روسیه واگذار نماید. در دوران پهلوی و بعد از پایان جنگ جهانی دوم (با این عنوان که محل برای کنسولگری است نه سفارت)، دولت ایران بارها به سفارت شوروی تذکر داد است که محل سفارت را تخلیه نماید ولی سفارت شوروی به استناد آخر فصل نهم از قرارداد ۱۹۲۱ از تخلیه محل مزبور خودداری نمود.<ref name="tarikh" /> به این صورت این ملک همچنان در اختیار دولت شوروی باقی ماند.