رموم فارس: تفاوت میان نسخه‌ها

تعمق در نامهاینام‌های بالا روشن می‌کند که رموم دوره ساسانی در قرنهای آغازین اسلامی به نام حکمرانان منطقه مربوط شهرت داشتند. برخی از این حکمرانان (مانند حسین بن صالح) عرب بودند و برخی (مانند جیلویه و شهریار) ایرانی.

همچین بازماندگان «رم کاریان» در قرون معاصر ٬[[باصری|باصری ها]] به شمار می روند{{مدرک}} که امروزه در [[استان فارس]] به زندگی کوچی خود ادامه می دهند.نام باصری معرب شدهٔ واژهٔ پاساری است که به افراد قبیلهٔ [[پاسارگادیان]] ٬یکی از قبایل ده گانهٔ پارس هاپارس‌ها در دوران هخامنشیان٬ اطلاق می شده.پاسارگادیان که [[کوروش]] را در ایجاد سلسلهٔ [[هخامنشیان]] یاری داده بودند در دوره هایدوره‌های [[اشکانیان]] و [[ساسانیان]] به رم کاریان مشهور شدند.آن هاآن‌ها به دلیل این که به [[اردشیر بابکان]] نیز در تاسیستأسیس سلسلهٔ ساسانیان کمک کرده بودند؛مورد توجه وی و سایر شاهان ساسانی قرار گرفتند٬به طوری که مرکز حکومتی آن هاآن‌ها شهر مذهبی [[کاریان]] شد و نام آن هاآن‌ها رم کاریان.این نام در سده هایسده‌های آغازین اسلامی نیز کاربرد داشت.رم کاریان در مقابل حملهٔ اعراب سخت مقاومت کرد و شهر کاریان چهار بار توسط اعراب محاصره و فتح شد و پس از مهاجرت تعدادی از قبایل اعراب به فارس امور حکومتی رم کاریان در اختیار اعراب قرار گرفت.بر طبق سخنان مسعودی مورخ قرن چهارم در سرزمین فارس طایفه‌ای به نام پارسیان زندگی می‌کرده‌اند که بازماندگان همان رم کاریان بوده‌اند. آن‌ها در زمان آل بویه به دو گروه پاساری و بساسیری تقسیم گشته و به ترتیب ضمیمهٔ [[عرب خمسه|ایل عرب خمسه]] و [[ایل قشقایی|ایل ترک]] گشتند. پاساری‌ها و بساسیری‌ها در زمان فتحعلی شاه قاجار دوباره با یکدیگر متحد شده و ایل باصری را تشکیل دادند که تا به امروز پابرجا مانده‌ و آن‌ را می‌توان سرسلسله و میراث بان فرهنگ و تمدن هخامنشی‌ها و کاریان دانست.