تبرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏بقایای ساسانی: ابرابزار، اصلاح ارقام
خط ۳۹:
در زمان فرار یزدگرد به سوی خاور، یکی از همراهان او [[باو]] بود. باو از نوادگان کیوس بود و در زمان گریز با اجازهٔ یزدگرد از او جدا شده و به طبرستان آمد تا از یک آتشکده زیارت نماید. وی در طبرستان بود که خبر مرگ شاهنشاه ساسانی را شنید، فلذا در آتشکده عزلت گزید. در زمان حکومت دابویه، به علت دوری پایتخت اولیهٔ دابویگان از مرزهای شرقی طبرستان، مهاجمین از این نواحی به طبرستان هجوم می‌آوردند. به همین سبب مردم از باو خواستند تا به رهبری آنان شتابد و مهاجمان را دور سازد. باو با شروطی درخواست را پذیرفت و بدین شکل حکومت [[باوندیان]] شکل گرفت که تا سال‌ها در مرزهای شرقی طبرستان برقرار بود.<ref name="باو و گاوباریان" />
 
از دیگر حکومت‌های این دوره [[کارنوندیان]] یا سوخرائیان است که پیشینهٔ آن به [[هفت خاندان ممتاز ساسانی]] و چهار خاندان اشکانی می‌رسد. آن‌ها خود را از نسل [[کاوه آهنگر]] می‌دانستند و از زمان انوشیروان ساسانی در کوهستان‌های طبرستان حکومت داشتند. این خاندان مسبب [[شورش طبرستان|شورش عمومی طبرستان]] علیه خلافت و پس از آن قیام [[مازیار]] علیه [[فهرست والیان خلفا در طبرستان|خلافت عباسی]] بودند.<ref>اعظمی سنگسری، چراغعلی. ''نگاهی به سوخرائیان''. آذر ۱۳۵۴ - شماره ۳۳ (صفحات ۷۲۸ تا ۷۳۳)</ref> در شورش عمومی طبرستان که از ۱۶۸ تا ۱۸۹ هجری به طول انجامید، اتحادی میان باوندیان و کارنوندیان برقرار بود و [[شروین یکم|شروین باوندی]] چون پادشاه طبرستان بود و [[ونداد هرمز]] صاحب‌الجیش و سپهسالاری او را می‌کرد.<ref>انصاری، بهمن. شهریاران طبرستان (از قرن دو تا چهار هجری). تهران: منشور سمیر، ۱۳۹۵. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۸۳۷۰-۱۵-۴. ص ۲۳–۲۴.</ref> پس از آن در مازیار، واپسین اسپهبد کارنوندی قیامی معروف به سرخ‌علمان، را ترتیب داد و با [[بابک خرمدین]] در [[آذربایجان]] متحد شد ولی او نیز نهایتاً شکست خورده و کشته شد. <ref>اسلامی، حسین. مازندران در تاریخ. ج. یک. ساری: انتشارات شلفین، ۱۳۹۰. شابک ‎۹۷۸-۶۰۰۶۱۰۰-۱۷۸-۹. ۲۳۰-۲۴۰.</ref>
 
=== حکومت‌های شیعه ===