آنتیموان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آنتیموان''' {{انگلیسی|Antimony}} از عنصرهای شیمیایی [[جدول تناوبی]] است. نماد شیمیایی آن '''Sb''' و عدد اتمی آن ۵۱ است.<ref>جدول تناوبی عناصر(مندلیف) جرارد چشر انتشارات شباهنگ</ref>.این عنصر در متنهای کهن فارسی به نام '''روی سخته''' یا '''روی سخته مصری''' نامیده شده استشده‌است.<ref>حبیش تفلیسی- بیان الصناعات، تصحیح ایرج افشار در «فرهنگ ایران زمین»- سال ۱۳۳۶، ص330. + رک لغتنامه دهخدا، ذیل «روی سخته»</ref> نام آنتیموان از واژه یونانی "anti-monos" گرفته شده استشده‌است که معنای "غیر تنها" می دهدمی‌دهد چرا که در گذشته شخصی به اسم باسط مصری ان را کشف و به عشقش که او را دوست داشت هدیه داد البته تصور بر این بود که این عنصر به صورت خالص وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= چشر|نام= جرارد|کتاب= جدول تناوبی عناصر(مندلیف)| ناشر= انتشارات شباهنگ|سال= ۱۳۹۱|شابک=978-964-6127-82-1}}</ref>

آنتیموان نیز همچون آلوتروپ، شبه فلزش دارای جلای فلزی سفید مایل به آبی و بسیار شکننده است. همچنین ساختار بلورین دارد و بلافاصله پوسته پوسته می شودمی‌شود.

آنتیموان خالص و ترکیباتش بسیار سمی است؛ پس باید در کار با آنهاآن‌ها احتیاط لازم را به کار بست. منبع اصلی آنتیموان کانی به نام [[استیبین|استیبنیت]] است که سولفیدی از آن عنصر است. همچنین در کانی هایکانی‌های دیگر از جمله آلمینیت و گهگاهی به صورت خالص یافت می‌شود گر چه تا قرن هفدهم کسی نتوانسته بود آن را به شکل خالص از کانی جدا کند.

آنتیموان در دمای اتاق با هوا واکنش نمی‌دهد اما روی شعله بلافاصله با نور درخشانی می سوزد و مقادیر فراوانی گاز هایگازهای سفید تولید می کندمی‌کند.

در جدول زیر اطلاعات ۵ کشور اول تولید کننده این عنصر در سال ۲۰۱۰ میلادی عنوان شده استشده‌است.