حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر عقیده مسلمانان، [[قرآن]]، به مثابه قانون اساسی [[اسلام]]، بیشتر کلیات را بیان کرده و تبیین تفاصیل و جزئیات را به روایات واگذار کرده است،کرده‌است، از این‌رو [[روایات]]، پس از قرآن، مهم‌ترین منبع شناخت [[دین]] اسلام به شمار می‌آید. بدین جهت، [[مسلمانان]] به فراگیری، ثبت و تدوین [[احادیث]]، به‌رغم برخی فراز و نشیبها، توجه کرده و مجموعه‌های حدیثی را شامل هزاران روایت در تمام موضوعات مورد نیاز دین‌داران، فراهم آوردند. پس از آن، دانشهای رجال، تاریخ حدیث، مصطلحات حدیث، فقه الحدیث و... برای حفظ، نشر، فهم و تبیین میراث روایی پدید آمد.

در طول سده‌های بعد از زندگانی محمد و [[اهل بیت]]، احادیث توسط شیعه و سنی در مجموعه‌هایی گردآوری و مدون شده استشده‌است. در میان مجموعه کتاب‌های حدیث، [[صحاح سته]] درنزد [[اهل سنت]] و [[اصول اربعه]] نزد [[شیعه]] از اهمیت بسزایی برای مسلمانان برخوردار است.

حدیث در پذیرش اولیه به دو دسته تقسیم می شودمی‌شود:

* چه آنکه اگر از احوال یک یک رجال سند از لحاظ عدالت آنان و وثوق و اعتماد به روایت و نقل آنهاآن‌ها بحث شود، «[[علم رجال]]» نامیده می‌شود.

حدیثی متواتر است که شمار راویان آن در هر طبقه به حدی باشد که تبانی آنان بر جعل حدیث عادتاً محال باشد و افاده علم به صدور مضمون حدیث از معصوم کند. خبر متواتر به لفظی و معنوی تقسیم شده استشده‌است. متواتر لفظی، خبری است که همه ناقلان، مضمون آن را به یک لفظ نقل کرده باشند و این به ندرت محقق شده استشده‌است. متواتر معنوی، قدر مشترک مضمون چند خبر است و این معنا فراوان تحقق یافته استیافته‌است. هر حدیثی که [[خبر متواتر]] نباشد [[خبر واحد]] است، هر چند سلسله راویان آن بیش از یکی باشد.

«موثَّق»، حدیثی است که، به استثنای شرط امامی بودن، راویان آن برخوردار از دو رکن پیش گفته در حدیث صحیح باشند؛ بنابراین اگر سلسله سند روایتی به معصوم متصل و راویان آن ثقه باشند در صورتی که همه یا بعضی از آنهاآن‌ها شیعه دوازده امامی نباشند، موثق خواهد بود. حدیث موثق از جهت اعتبار، پس از حدیث صحیح و حسن، درمرتبه سوم قرار دارد.

مکتب و شاخه‌ای از مسلمانان است که [[قرآن]] را تنها کتاب و مرجع مستند برای ایمان، انجام مناسک و اعمال دینی خود، قبول دارند. اینان حدیث و گاه [[سنت]] را که عموم مسلمانان و روحانیان رسمی بعنوانبه عنوان مرجع مورد قبول برای انجام مناسک و ملاک ایمان و اعتقاد می‌دانند، ملازم و مترادف اعتقاد دینی ندانسته و در رفتار دینی خود الزامی به رعایت آن ندارند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Farasat Latif |نشانی= http://www.scribd.com/doc/18027174/The-Quraniyoon-of-the-Twentieth-Century|عنوان=The Quraniyoon of the Twentieth Century | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref>