رهبانیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رُهبانیت'''، دیرنشینی، یا ترک دنیا، شیوه‌ای است که برخی از معتقدان به بعضی [[مذهب|مذاهب]] در زندگی در پیش می‌گیرند و معمولاً شامل دوری از بیشتر جنبه‌های مادی زندگی و توجه بسیار به [[عبادت]] است. کسانی که به رهبانیت می‌پردازند راهب (مرد) یا راهبه (زن) نامیده می‌شوند.{{مدرک}}

رُهبانیت یکی از انواع جمع عربی از واژه عربی «راهب» است. خود واژه راهب از ریشه «رهب» عربی به معنای ترس آمده و به کسی گفته می‌شود که از خدا می‌ترسد و به عبادت او می‌پردازد. معادل فارسی آن نیز «ترسا» بوده است که بعدها گسترش یافته است و به عموم مسیحیان گفته می‌شده است.{{مدرک}}

راهبان معمولاً عضو فرقه‌ای هستند و از این نظر با گوشه‌گیران و عابدان منفرد فرق دارند. فرقه‌های رهبانیت گاه در [[صومعه]] یا مدرسه‌های دینی زندگی می‌کنند و کم‌تر در اجتماعات ظاهر می‌شوند.{{مدرک}}

اگر چه در مذاهب مختلف سنت‌های رهبانیت وجود داشته و دارد، اما راهبان [[بودایی]] و [[مسیحی]] شناخته شده‌تر هستند. در [[اسلام]] رهبانیت (از جمله به استناد [[حدیث]] «لا رهبانیة فی‌الاسلام»، منسوب به [[پبامبر اسلام]]) نهی شده است اما برخی از فرقه‌های اسلامی آیین‌ها و شیوهٔ زندگی راهبانه دارند.{{مدرک}}

همهٔ مهمانان را باید چنان پذیرفت که انگار حضرت مسیح هستند... اما پیش از همه به خادمان ایمان و...{{مدرک}}