'''شیوهٔ''شیوه‌نامهٔ ونکوور''''' (به {{انگلیسی: |''Vancouver referenceReference style)Style''}} شیوه‌ایشیوه‌نامه‌ای برای منبع‌دهی در نوشتننوشتنِ [[رساله|رساله‌ها]]ها که کاربردش بیشتر در [[علوم پزشکی]] است.<ref>از آزاده ف، واعظ ر. «صحت استنادها در پایان‌نامه‌های دوره‌های دکتریدکتریِ تخصصیتخصصیِ پزشکیپزشکیِ دانشگاه علوم پزشکی تبریز و میزان مطابقت آن‌ها با شیوه نامهٔشیوه‌نامهٔ ونکوور». ''مدیریت اطلاعات سلامت''، 4۴ فروردین 1391؛۱۳۹۱؛ (9۹)1۱: 11–8۸–۱۱.</ref>
این شیوه به صورت شمارشی است. طبق این شیوهشیوه، یادکرد منابع در درون متن با شماره مشخص می‌شود و در انتهای فهرست منابع به ترتیب الفبایی قرار می‌گیرد.<ref>مختاری ح. «انطباق چکیدهچکیدهٔ مقاله‌هامقاله‌های مجلات دانشگاههایدانشگاه‌های علوم پزشکی با دستورالعمل‌های گروه ونکوور و استاندارد ایزو 214۲۱۴». ''مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات'' 1383؛۱۳۸۳؛ (15۱۵)1۱: 42–52۴۲–۵۲</ref>
در سال ۱۹۷۸ گروه کوچکی از سردبیران نشریات علوم پزشکی در [[ونکوور]] [[بریتیش کلمبیا]] به طوربه‌طور غیررسمی گرد هم آمدند تا دستورالعملی نگارشی برای مقالات ارسالی به نشریاتشان تدوین کنند. این گروه، که در ابتدا گروه ونکوور نامیده می‌شدمی‌شد، بعدها [[ICMJE]] [http://www.icmje.org/about-icmje/ کمیتهکمیتهٔ بین‌المللی ویراستاران نشریات زیست پزشکی زیست‌پزشکی] را تشکیل دادند.
این [[کمیسیون]] سالی یک بار تشکیل جلسه می‌دهد. همچنین وظیفه بازنگری {{پم|توصیه‌های ICMJE|ICMJE recommendations}} را برعهده دارد. در توصیه‌نامهٔ مذکور بخشی به نحوه تدوین [[استناد|استنادهای]]های کتابشناختی در یک مقاله اختصاص یافته استیافته‌است.
