ناصر (خلیفه): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Arellaa (بحث | مشارکت‌ها)
Arellaa (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۵۷:
* ناصر سیستم جاسوسی قوی و منظمی ایجاد کرد و بدین وسیله می‌خواست تمام شهرها و مناطق قلمرواش را تحت کنترل کامل خود داشته باشد. سازمان جاسوسی‌ای که ناصر ایجاد کرده‌بود به حدی سازمان‌مند و قوی بود که رعیایش فکر می‌کردند که خلیفه با ارواح و اجنه در ارتباط است.<ref>{{پک|یعقوبی|۱۳۸۵|ک=تشیع خلیفه الناصر الدین الله|ص=}}</ref>
* خلیفه ناصر به علم و دانش نیز بهای زیادی می‌داد و تلاش زیادی در جهت بسط و گسترش آن انجام داد و کتابخانه بزرگی نیز در جنب مدرسه نظامیه بغداد ساخت و تلاش زیادی در جهت جلب نظر علمای زمان می‌کرد. هر چند که شاید هدف او از این کارها نزدیک شدن به علمایی بود که در جامعه از احترام خاصی برخوردار بوده‌اند، تا بدین طریق بتواند نفوذ و مقبولیت خود را در جامعه تقویت کند.<ref>{{پک|یعقوبی|۱۳۸۵|ک=تشیع خلیفه الناصر الدین الله|ص=}}</ref>
* او در راستای هدف خلفای پیش از خود که خارج شدن از نفوذ سلاجقه بود نیز گام‌های مؤثری برداشت و سرانجام در زمان همین خلیفه بود که خلافت عباسی با کشته شدن [[طغرل سوم سلجوقی]] به دست [[علاء الدین تکشعلاءالدین خوارزممحمد شاهخوارزمشاه]] در سال ۵۹۰ ه‍.ق استقلال واقعی خود را به دست آورد و کاملاً خودمختار شد و پا در عرصه‌ای جدید نهاد.<ref>{{پک|یعقوبی|۱۳۸۵|ک=تشیع خلیفه الناصر الدین الله|ص=}}</ref>
* ناصر در دوره خلافت خویش اقدامات زیادی در جهت جلب نظر شیعیان که در آن زمان دارای قدرتی درخور بودند، انجام داد و آن‌ها را به خود نزدیک ساخت. او به محلات شیعه نشین سر و سامانی دوباره داد و اقداماتی نیز در جهت ترمیم قبور ائمه شیعه انجام داد و بسیاری از شیعیان را وارد دستگاه خلافت کرد و حتی وزارتش را نیز به تنی چند از آنان سپرد.<ref>{{پک|یعقوبی|۱۳۸۵|ک=تشیع خلیفه الناصر الدین الله|ص=}}</ref>
 
=== اقدامات خارجی ===
دوران خلافت الناصرلدین الله مقارن شده بود با زمانی که ممالک اسلامی از همه سو مورد حمله سخت قرار گرفته بود و سلاطین اسلامی درگیر نبردی سخت برای جلوگیری از تعرض دشمنان خود بودند اما سیاست خلیفه ناصر نه تنها کمک به آن‌ها نبود بلکه ایجاد نفاق بین سلاطین اطراف بود تا با از میدان به در کردن رقبایش حکومت خود را تحکیم بخشد.<ref>{{پک|یعقوبی|۱۳۸۵|ک=تشیع خلیفه الناصر الدین الله|ص=}}</ref>
یکی از علل دوام خلافت ناصر در این دوره پر آشوب و با وجود رقیبان قدری همچون سلطان علاءالدین [[تکش خوارزمشاه]]، [[سلطان طغرل سوم سلجوقی]]، [[سلطان محمد خوارزمشاه]] و [[قزل ارسلان سلجوقی]] القای نفاق بین پادشاهان مسلمان و انداختن ایشان به جان یکدیگر است. به عنوان مثال ناصر به اتابک قزل ارسلان کمک کرد تا طغرل سوم سلجوقی را مغلوب کند و این آغاز دخالت آشکار ناصر در مسائل ایران بود بعدها نیز ناصر نقش مهمی در تحریک [[غورهاغوریان]] علیه [[خوارزمشاهیان]] داشت و او که از دیرباز با تکش خوارزمشاه نزاع داشت با تحریک غورها علیه جانشینان تکش زمینه‌ساز سقوط [[خوارزمشاهیان]] شد و به نوعی شرایط را برای استیلای [[مغولان]] در آینده بر جهان اسلام مهیا ساخت. خلیفه ناصر وقتی که اختلاف میان او و محمد خوارزمشاه شدت گرفته بود از مغول تقاضای کمک کرد تا خوارزمشاه با آنان مشغول شود و خلافت در امان بماند از این رو به [[چنگیزخان]] نامه نوشت و او را تشویق کرد به سرزمین‌های اسلامی بیاید و به او وعده همکاری برای سرکوب خوارزمشاهیان داد. هرچند که این نامه خلیفه ناصر سبب حمله مغولان به خوارزمشاهیان نشد اما نشان دهنده گوشه‌ای از تحرکات خلیفه برای از میدان به در کردن رقبایش بدون برخورد و درگیری مستقیم است.<ref>{{پک|یعقوبی|۱۳۸۵|ک=تشیع خلیفه الناصر الدین الله|ص=}}</ref>
 
== تشیع ناصر ==