مرگ و مراسم تدفین در ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۴۰:
[[پرونده:Zoroastrian Towers of Silence outside Yazd, Yazd province, Iran.jpg|left|thumb|250px| [[برج خاموشان]].]]
 
[[ایران‌ویج]] زادگاه آریایی‌ها و زرتشتیان سرزمینی سرد و یخبندان و بیشتر ماه‌های سال زمین سرد و سخت و یخین بود. به دلیل عدم جنگل‌ها و کوهستانی بودن، آریایی‌ها مرده‌های خود را روی کوه‌های بلند و قله‌ها می‌گذاشتند تا خوراک کرکس‌ها شده، زودتر از بین بروند و جلوی بروز و شیوع بیماری گرفته شود. اندک اندک برخی از ایرانیان از جمله مادها روی کوه‌ها و مکان‌های دور از اجتماع آدمیان برج‌هایی مشهور به [[دخمه]] ساختند که زرتشتیان به آن «دادگاه» و پارسیان «دخمو» می‌گفتند. {{بهکه در منابع انگلیسی |ایران‌شناسی، «tower of silenc}}silence ذکر شده یعنی:و «برج سکوت» ترجمه شده‌است. در وسط دخمه چاهی به نام «سراده» یا «استه‌دان» ([[استودان]]:استخوان‌دان) وجود داشت که استخوان مردگان پس از پاک شدن از پوست و گوشت در این چاه ریخته می‌شد.<ref>{{پک|مهدوی|۱۳۷۹|ک=سگدید، رانش اهریمن |ص=۵۶}}</ref>
 
=== دفن مردگان ===