انوره دو بالزاک: تفاوت میان نسخه‌ها

در ابتدای راه تحت تأثیر والتر اسکات شروع به نوشتن رمان‌های تاریخی کرد؛ رمان‌هایی که خود بعدها از آنها به عنوان «مزخرفات ادبی» یاد کرد. در این دوران سخت با زنی به نام لور دو برنی آشنا شد. این زن که بیش از بیست سال از او بزرگ‌تر بود، در زندگی بالزاک نقش مادر و نیز معشوقه را ایفا کرد. وی از بالزاک حمایت‌های مادی و معنوی فراوان کرد و محبتی را که بالزاک در دوران کودکی از آن محروم بود برای وی به همراه آورد.

 

اولین اثر قابل توجه بالزاک ''[[روان‌شناسی ازدواج]]'' در سال ۱۸۲۹ انتشار یافت. پس از نوشتن چند [[رمان]] عامه پسند و فکاهی و تلاش برای کسب درآمد از عرصه چاپ و نشر که به بدهی سنگینی برای او انجامید، انتشار رمان ''[[چرم ساغری]]'' در سال ۱۸۳۱ شهرت بیشتری برایش به ارمغان آورد.

 

[[پرونده:Père-Lachaise - Division 48 - Balzac 07.jpg|بندانگشتی|چپ|200px| آرامگاه بالزاک در قبرستان [[پرلاشز]]]]

بالزاک در طول زندگی خود با زنان متعددی رابطه عاشقانه برقرار کرد. تقریباً همه این زنان الهام بخش شخصیت‌های مؤنث رمان‌های بالزاک هستند. از میان آنها می‌توان به لور دو برنی (مادام دو مورسوف در [[زنبق دره (کتاب)|زنبق دره]])، دوشس دو کستری ([[دوشس دولانژه]] در اثری به همین نام)، کارولین مربوتی (دینا دو بودره در رمان [[''الهه ناحیه'']])، و کنتس ژیدوبونی ویسکونتی (لیدی دادلی در رمان ''زنبق دره'') اشاره کرد. بالزاک از رابطه‌اش با مری دو فرنه صاحب دختری به نام مری کارولین شد و از میان زنانی که دلبسته‌شان شد، با کنتس اولین هانسکا همسر اشراف‌زاده‌ای [[لهستان]]ی که املاک وسیعی در [[روسیه]] داشت، [[رابطه افلاطونی]] و مکاتبه‌ای ۱۷ ساله‌ای برقرار کرد. این نامه‌ها تحت عنوان ''[[نامه به بیگانه]]'' انتشار یافته‌است. هرچند کنتس هانسکا پس از مرگ شوهرش در ۱۸۴۱ از ازدواج با او سر باز زد، اما در ۱۸۵۰ زمانی که بالزاک سخت بیمار بود به ازدواج با او رضایت داد. چند ماه بعد بالزاک در پاریس درگذشت و در قبرستان [[پرلاشز]] به خاک سپرده شد.

 

== سبک ==