هوشنگ ابتهاج: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏زندگی: افزودن نشان عالی هنر برای صلح
خط ۱۳:
| علت مرگ =
| نام دیگر =
|لقب = ه.ا. سایه
|بنیانگذار =
| پیشه = [[شاعر]]
خط ۵۰:
 
[[پرونده:Nimavayaran.jpg|بندانگشتی|300px|برخی از بنیان‌گذاران [[انجمن ادبی شمع سوخته]].{{سخ}}از راست به چپ: هوشنگ ابتهاج، [[سیاوش کسرایی]]، [[نیما یوشیج]]، [[احمد شاملو]] و [[مرتضی کیوان]].]]
'''امیر هوشنگ ابتهاج'''<ref>مجله بخارا، ۹۲ صفحهٔ ۲۸۹</ref> (زادهٔ ۶ اسفند ۱۳۰۶ در [[رشت]]) متخلص به، '''ه. ا. سایه'''، شاعر [[ایران]]ی است. وی هم اکنونهم‌اکنون ۹۰ ساله است و در کشور آلمان زندگی می‌کند.{{سرخط}}
ابتهاج در گذشته طرفدار [[کمونیسم|کمونیست]]ها و عضو [[حزب توده ایران]] بوده استبوده‌است.
 
== زندگی ==
'''امیر هوشنگ ابتهاج''' روز یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۰۶ در [[رشت]] متولد شد. پدرش آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس [[رشت]] و مدتی رئیس بیمارستان پورسینای این شهر بود. [[برادران ابتهاج]] (( [[غلامحسین ابتهاج]] و [[ابوالحسن ابتهاج]] ))عموهای او بودند. {{سرخط}}
هوشنگ ابتهاج دوره تحصیلات دبستان را در [[رشت]] و دبیرستان را در [[تهران]] گذراند و در همین دوران اولین دفتر شعر خود را به نام ''نخستین نغمه‌ها'' منتشر کرد.
ابتهاج در جوانی دلباخته دختری [[ارمنی‌های ایران|ارمنی‌ارمنی]] به نام [گالیا] شد که در رشت ساکن بود و این عشق دوران جوانی دست مایه اشعار عاشقانه‌ای شد که در آن ایام سرود. بعدها که ایران غرق خون‌ریزی و جنگ و بحران شد، ابتهاج شعری به نام کاروان (دیرست گالیا…) با اشاره به همان روابط عاشقانه‌اش در گیرودار مسائل سیاسی سرود.{{سرخط}}
ابتهاج مدتی به عنوان مدیر کل شرکت دولتی سیمان تهران به کار اشتغال داشت.
 
خط ۶۸:
از مهم‌ترین آثار هوشنگ ابتهاج تصحیح او از غزل‌های [[حافظ]] است که با عنوان «''حافظ به سعی سایه»'' نخستین بار در ۱۳۷۲ توسط نشر کارنامه به چاپ رسید و بار دیگر با تجدیدنظر و تصحیحات تازه منتشر شد. سایه سال‌های زیادی را صرف پژوهش و حافظ‌شناسی کرده که این کتاب حاصل تمام آن زحمت‌هاست که سایه در مقدمه آن را به همسرش پیشکش کرده‌است.<ref>[http://www.ketabnews.com/detail-6239-fa-1.html از هوشنگ ابتهاج چه خبر؟]</ref>
 
در تاریخ پنجشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۷ در مراسم پایانی ششمین «[[جشنواره بین‌المللی هنر برای صلح]]»٬ ، نشان عالی «هنر برای صلح» به هوشنگ ابتهاج و ۳ هنرمند دیگر اهداء شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=۱۳ مهر ۱۳۹۷|وب‌گاهوبگاه=خبرگزاری مهر|نشانی=https://www.mehrnews.com/news/4421076/%DB%B4۴-%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AFهنرمند-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86نشان-%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8Cعالی-%D8%B5%D9%84%D8%ADصلح-%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AAدریافت-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%AFکردند-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AFانتقاد-%D8%A7%D8%B2از-%D8%A8%DB%8Cبی-%D9%85%D9%87%D8%B1%DB%8Cمهری-%D9%87%D8%A7ها|عنوان=۴ هنرمند نشان عالی صلح دریافت کردند/ انتقاد از بی‌مهری‌ها}}</ref>
 
== کارها ==
خط ۱۰۴:
مهرنامه گفته‌است این گفتگو اولین گفتگوی مطبوعاتی هوشنگ ابتهاج با یک نشریه است.
 
او در این گفتگو دربارهٔ [[احمد شاملو]] گفته‌است: «وقتی شاملو مُرد من در مراسمش گریه کردم. یکی از دوستان به من گفت سایه گریه می‌کنی؟ فکر می‌کرد من نباید برای شاملو گریه کنم! گفتم این چه حرفی است؟ من برای کدام یک از رفقایم مرثیه ساخته‌ام؟ [[مهدی اخوان ]] ، شاملو، [[سیاوش کسرایی|کسرایی]]، [[محمدحسین شهریار|شهریار]]؟ درد نبودن این‌ها چنان برای من عظیم است که اصلاً کلمه پیدا نمی‌کنم.»
 
=== خاطرات ===