موسی یبغو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:مرتب‌سازی عنوان‌ها+املا+ |
||
خط ۱:
'''موسی یبغو''' یکی از پسران [[سلجوق بن دقاق|سلجوق]] و عموی [[طغرل‌بیگ]] و [[چغری‌بیگ|چغری‌بیگ]] بود، که در طول عمر طولانی‌اش، در سلسله درگیری‌های میان [[سلجوقیان]] و [[غزنویان]] شرکت کرد و در [[نبرد دندانقان]] که میان این دو گروه به وقوع پیوست و به پیروزی سلجوقیان انجامید، شجاعت زیادی از خود نشان داد. پس از نبرد مذکور و در جریان تقسیم ممالک متصرفه میان خاندان سلجوقی، [[هرات]]، [[بست]]، [[سیستان]] و نواحی پیرامون آن در اختیار موسی قرار گرفت. او به ترتیب در سال‌های ۴۳۲ ه.ق/۱۰۴۰ م و ۴۳۴ ه.ق/۱۰۴۲ م، به سیستان سفر نمود و هربار پس از توقفی کوتاه در آن ناحیه، به [[خراسان بزرگ|خراسان]] بازگشت. سفر سوم وی به سیستان که در سال ۴۴۳ ه.ق/۱۰۵۱ م انجام شد، مصادف با تهاجمات غزنویان به این ناحیه در جهت تصرف و تخریب آن بود. او در این سال [[زرنج]] را به تصرف درآورد، اما با حملات سخت غزنویان، در راستای گردآوری نیروی تازه‌نفس، به سمت هرات عقب‌نشینی کرد. او در سال ۴۴۵ ه.ق/۱۰۵۳ م، در قلعهٔ اسپهبد سیستان استقرار یافت. مدتی بعد [[یاقوتی]]، فرزند چغری‌بیک، به سیستان آمد و به نام پدر خطبه خواند. موسی با عصبانیت تمام، نامه‌ای به طغرل نگاشت و با یادآوری خدماتش به وی و حکومت سلجوقی در ابتدای کار ایشان، از چغری‌بیک و پسرش شکایت کرد و درخواست احقاق حق خویش را نمود. طغرل نیز در بیانیه‌ای به کارگزار و مردم سیستان، به آنان فرمان داد که فقط از موسی و فرماندهانش اطاعت نمایند. با مراجعت یاقوتی از سیستان، تمامی آن نواحی در اختیار موسی قرار گرفت و وی القاب معزالدوله موسی مولی امیرالمؤمنین را دریافت کرد. موسی در عصر [[آلپ ارسلان]]،
== پانویس ==
| |||