استقرا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز replaced: ها ← ها (5)، های ← های ، ه ی ← هٔ (8)، ه اند. ← ه‌اند.، می شود ← می‌شود (2)، می کند ← می‌کند، پیش بینی با ویرایشگر خودکار فارسی |
Navidalavi (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳:
پیش فرض نخست بیان می‌کند که همه موجودات قرار گرفته زیر نام و عنوان «انسان» که تاکنون مورد مشاهده‌ی فرد مدعی قرار گرفته‌اند می‌میرند. عبارت دوم بیان می‌کند: سقراط هم زیر عنوان یک «انسان» قرار دارد. در نتیجه سقراط بالاخره می میرد، زیرا او نیز به عنوان یک انسان خواهد مرد،چون که عنوان «انسان» به او نسبت داده شده و این ویژگی او را نیز شامل می‌شود.
== روش استقرایی ـ قیاسی ==
'''روش استقرایی ـ قیاسی''' روشی است که از زمان [[ارسطو]] باب شده، و در سیر تحولی خود در [[رنسانس|عهد رنسانس]] در علوم مختلف تجربی آن را نقد و بررسی کرده اند. در مجموع می توان گفت دانشمندان مختلف اصل روش استقرایی ـ قیاسی را پذیرفته بودند، اما کسانی مانند [[بیکن]] در قرن شانزدهم و هفدهم در کیفیت شرایط و اصول موضوعه اش مجادلاتی با روش ارسطویی داشته اند که این مجادلات به تصحیح روش ارسطویی می انجامید، ولی در کنار این روش، روش استقرایی محض، که مورد تأیید کسانی چون [[دانس اسکوتوس|دونس اسکوتس]]، [[اکام]]، [[دیوید هیوم|هیوم]] و [[هرشل]] بود، در قرن نوزدهم به همت [[جان استوارت میل]] به طور فزاینده ای تبلیغ و ترویج شد. میل مدعی بود که از راه استقرای صرف و بدون کاربست روش قیاسی می توان به ضرورت و علیت پدیده ها دست یافت. روش استقرایی محض در قرن بیستم به مکتب اصالت تجربه انجامید. این مکتب به طور کلی منکر هرگونه معرفت پیشین و غیر حسی است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=درآمدی تاریخی به فلسفه علم|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=69}}</ref>
== جستارهای وابسته ==
| |||