مدرسه سن لویی: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Eugène Boré
ماه مار
خط ۶:
در دوران حکومت [[کریم خان زند]] که روابط ایران و [[فرانسه]] خوب بود، به گروهی از [[میسیونر|مبلغین مذهبی]] کاتولیک لازاریست اجازهٔ احداث [[مدرسه کاتولیک|مدارس کاتولیک]] در ایران داده شد. لازاریست‌ها ابتدا در سال ۱۸۳۸ در [[سلماس]] مستقر شدند و اولین مدرسه‌ها را در دوران حکومت [[محمدشاه قاجار]] در [[ارومیه]] و [[تبریز]] برای [[ارمنیان|ارامنه]] و [[آشوریان]] باز کردند. ([[اوژن بوره]]، مبلغ مذهبی شهیر فرانسوی، در گشودن مدرسهٔ تبریز نقش چشمگیری داشت).<ref>{{پک|سلطانیان|۱۳۹۰|ک=بررسی کارنامه فرهنگی میسیونرهای لازاریست|ص=۶۸}}</ref> پس از آن در اصفهان نیز شعبه‌ای از این مدرسه باز شد که بیشتر برای ارامنه بود. در این مدارس، مسلمانانی نیز تحصیل می‌کردند و اگر چه بیشتر مطالب به [[زبان فرانسوی]] ارائه می‌شد اما گاهی [[تاریخ]] و [[جغرافیا]] و [[ادبیات فارسی]] نیز در آن‌ها تدریس می‌شد.<ref>{{پک|سکالشفر|ک=مدرسه سن لوئی تهران}}</ref> هدف از احداث آن‌ها ترغیب ایرانیان ارمنی‌تبار (که عمدتاً پیرو فرقه [[کلیسای ارتودکس شرقی|ارتودکس]] بودند) و آشوریان ایران (که عموماً پیرو [[کلیسای مشرق]] یا [[لوتریانیسم]] بودند) به پیوستن به فرقهٔ کاتولیک ذکر شده‌است.<ref>{{پک/بن|بانک اطلاعاتی رجال|ک=بانک اطلاعاتی رجال}}</ref><ref>{{پک|بوغیری|ک=نخستین مؤسسات آموزش زبان فرانسه در ایران}}</ref>
 
مدرسهٔ سن لویی در سالمارس ۱۸۶۲ میلادی (۱۲۴۰ [[هجری خورشیدی]]) در منطقهٔ [[لاله‌زار]] در تهران احداث شد. این مدرسه پسرانه بود و در سال اول تنها ۱۵ دانش‌آموز مسیحی و مسلمان در مقطع دبستان داشت. بعدها کلاس‌های مقطع متوسطه (دبیرستان) نیز در مدرسهٔ سن لویی تدریس شد.<ref>{{پک|بوغیری|ک=نخستین مؤسسات آموزش زبان فرانسه در ایران}}</ref><ref>{{پک|سلطانیان|۱۳۹۰|ک=بررسی کارنامه فرهنگی میسیونرهای لازاریست|ص=۷۳}}</ref> همچنین در سال ۱۸۶۵ قسمت دخترانه‌ای هم (با نام ''[[مدرسه ژاندارک]]'') به آن افزوده شد. در سال‌های ابتدایی شاگردان مدرسه اندک بودند و بیشتر از ارامنه و آشوری‌ها بودند اما در سال‌های بعدی [[وزارت فرهنگ ایران|وزارت فرهنگ]] بودجه‌ای به این مدارس تخصیص داد و تعداد دانش‌آموزان مسلمان از ارامنه و آشوری‌ها بیشتر شد. در سال ۱۳۱۹ [[رضاشاه]] دستور داد که تمام مدارسی که نام غیر ایرانی دارند، تغییر نام بدهند. در نتیجه نام مدرسه سن لویی به «مدرسه طهران» تغییر یافت و «مدرسه ژاندارک» نیز «مدرسه منوچهری» نامیده شد. اما پس از رضاشاه این قانون لغو شد و در نتیجه این مدارس با هر دو نام مشهور ماندند.<ref>{{پک|سکالشفر|ک=مدرسه سن لوئی تهران}}</ref>
 
در سال‌های آتی، تدریس زبان فارسی در این مدرسه رواج بیشتری یافت چنان که از سال ۱۳۲۸ که مدیریت مدرسه به [[پدر روحانی]] لوکوندر محول شد، کلاس صبح‌ها به زبان فرانسوی و بعد از ظهرها به زبان فارسی تدریس می‌شد. در پایان کلاس ششم [[دبستان]] دانش‌آموزان باید دو آزمون (یکی به فارسی و یکی به فرانسوی) پشت سر می‌گذاشتند تا مدرک اتمام دورهٔ ابتدایی را دریافت کنند. دانش‌آموزانی که در هر دو آزمون موفق می‌شدند، در سال‌های هفتم تا نهم دورهٔ متوسطه را می‌گذراندند که در آن ادبیات و تاریخ و جغرافیای ایران توسط معلمین فارسی و [[ریاضیات]] و [[فیزیک]] و [[شیمی]] و [[علوم تجربی]] به زبان فرانسوی توسط مبلغین کاتولیک فرانسوی تدریس می‌شد و در پایان سال نهم یک امتحان نهایی دیگر برگزار می‌شد. دانش‌آموزانی که در امتحان نهایی سال ششم فقط از آزمون فارسی سربلند بیرون می‌آمدند در سال‌های هفتم تا نهم فقط به فارسی تعلیم داده می‌شدند اما می‌توانستند برای آزمون فرانسوی کلاس ششم دوباره تلاش کنند.<ref>{{پک|سکالشفر|ک=مدرسه سن لوئی تهران}}</ref>