همتابه‌همتا (رایانه): تفاوت میان نسخه‌ها

محاسبه یا ایجاد شبکه P2Pیک طرح کاربرد توزیعی است که کارها یا بارهای کاری را بین جفت‌ها تقسیم می‌کند. جفت‌ها شرکت کنندگان قوی در برنامه و به یک اندازه ممتاز می‌باشند.گفته می‌شود که انهاآن‌ها یک شبکه P2P از ندها را تشکیل می دهند. جفت‌ها بخشی از منابعشان را می سازند از جمله نیروی پردازشگر، حافظه دیسک یا پهنای باند شبکه که مستقیماً برای شرکت کنندگان دیگر شبکه بدون نیاز به هماهنگی مرکزی به وسیله سرورها یا میزبان‌های پایدار در دسترس می‌باشند. جفت‌ها هم عرضه کنندگان و هم مشتریان منابع می‌باشند برخلاف مدل سرویس گرینده – سرویس دهنده قدیمی که در آن مصر، و عرضه منابع تقسیم می‌شود. سیستم‌های P2P همکارانه جدید ورای عرصه جفت‌هایی که کارهای مشابه ضمن تقسیم منابع انجام می دهند می روند و به دنبال جفت‌های متنوعی هستند که می‌توانند باعث منابع منحصر به فرد و قابلیت‌ها برای یک اجتماع مجازی شوند که به موجب آن امکان مشارکت در کارهای بزرگ تر خارج از کارهایی که می‌تواند به وسیله جفت‌های فردی انجام دهد. که برای تمام جفت‌ها مفید می‌باشند می‌دهد.

البته ARPANET خودسازمان یافته نبود و نمی توانست هر گونه ابزار برای متن یا محتوا براساس مسیر یابی فراهم کند .بنابراین یک سیستم پیام‌رسانی توزیعی که اغلب به صورت یک طرح P2P قدیمی لینک می‌شود ایجاد شد : USENET. USENET در سال 1979 توسعه داده شد و یک سیستم است که یک مدل کنترل غیر متمر کز را اجرا می‌کند. مدل اصلی یک مدل سرویس گیرنده – سرویس دهنده از د یدگاه کاربر یا سرویس گیرنده می‌باشد که یک رویکرد خودسازمان یابنده را برای سرورهای گروه خبری ارائه می‌کند. البته سرورهای خبری به عنوان جفت‌ها با یکدیگر برای گسترش مقاله‌ها یوزنت نیوز در گروه کل سرورهای شبکه ارتباط برقرار می‌کنند. همین ملاحظه در ایمیل SMTP نیز اعمال می‌شود بدین معنی که شبکه رله‌کننده ایمیل هسته‌ای عاملان انتقال میل یک ماهیت P2P دارد در حالیکه میحط سرویس گیرنده‌های ایمیل و اتصال‌ها مستقیم انهاآن‌ها یک رابطه سرویس گیرنده – سرویس دهنده سخت می‌باشد. در می 1999 با افزایش تعداد افراد در اینترنت، شوان فانینگ برنامه به اشتراک‌گذاری فایل و اهنگ به نام ناپستر معرفی کرد. ناپستر آغاز گر شبکه‌های P2P بود. همانطور که ما امروزه می دانیم در آن کاربران شرکت‌کننده یک شبکه مجازی ایجاد می‌کنند که کاملاً مستقل از شبکه فیزیکی می‌باشد. بدون اینکه اجباری برای اطاعت از مقام‌های مدیریتی یا محدودیت‌ها داشته باشند.

استفاده از نرم‌افزار به اشتراک‌گذاری فایل P2P از قبیل AMule مسئول حجم ترافیک اینترنت P2P می‌باشد. در شبکه‌های P2P سرویس گیرندگان هم منابع را فراهم و هم استفاده می‌کنند. این بدین معنی است که برخلاف سیستم‌های سرویس گیرنده – سرویس دهنده ظرفیت سرویس محتوای شبکه‌های P2P در واقع با افزایش دسترسی کاربران به محتوا می‌تواند افزایش یابد. این ویژگی یکی از فایده‌های عمده استفاده از شبکه‌های P2P مکی باشد چون هزینه‌های نصب و اجرا را برای توزیع‌کننده محتوای اصلی بسیار کوچک می سازدمی‌سازد.{{سخ}}

شرکت‌هایی که اپ‌های P2P توسعه می دهند در بسیاری دعاوی حقوقی درگیر شده اندشده‌اند که عمدتاً در ایالت‌های متحده و به‌طور عمده در بر سرویس مسائل مربوط به قانون P2P کپی رایت بوده‌اند. دو دعوی عمده گراگستر در مقابل RIAA و MGM استادیو در مقابل شرکت گراکستر می‌باشند. در هر دو دعوی فناوری به اشتراک‌گذاری فایل به عنوان قانونی شناخته شد مادامی که بسط دهندگان توانایی برای یپشگیری از به اشتراک‌گذاری مطلب کپی رایت شده نداشته اندنداشته‌اند .

نمودار شبکه آورلی برای یک شبکه P2P غیر ساختاری که ماهیت ویژه اتصالها بین ندها را نشان می‌دهد. شبکه‌های P2P غیر ساختاری یک ساختار ویژه بر شبکه آورلی از روی طرح تحمیل نمی‌کنند بلکه به وسیله ندهایی تشکیل می‌شوند که به‌طور تصادفی اتصالها به یکدیگر را به وجود می اورند از نجایی که هیچ ساختار تحمیل شده جهانی بر انهاآن‌ها وجود ندارد لذا ساخت شبکه‌های غیر ساختاری اسان می‌باشد و می‌توان به نواحی مختلف آورلی اجازه بهینه سازی‌های محلی داد. همچنین از انجایی که نقش تمام ندها در شبکه یکی است لذا شبکه‌های غیر ساختاری در رویارویی با نرخ‌های بالای بسیار قوی می‌باشند یعنی زمانی که تعداد زیاد ندها بیشتر به هم پیوند می یابند وشبکه را ترک می‌کنند. البته محدودیت‌های اولیه شبکه‌های غیر ساختاری همچنین ناشی از این فقدان ساختار می‌باشد. به‌طور ساخت وقتی یک ند می‌خواهد یک تکه داده مطلوب در شبکه پیدا کند جستجو باید از طریق شبکه برای پیدا کردن هر چه بیشتر ندهایی که داده‌ها را به اشتراک می گذارند سرازیر شود. سرازیری باعث مقدار بسیار زیاد ترافیک سیگنال در شبکه می‌شود. از حافظه / CPU بیشتر استفاده می‌کند. اطمینان نمی‌دهد که جستجوها همیشه مرتفع خواهند شد. گذشته از آن از انجایی که هیچ همبستگی بین یک ند و محتوای مدیریت شده به وسیله آن وجود ندارد لذا تضمین نمی‌شود که سرازیری یک ند پیدا کند که داده‌های مورد نظر را دارد. محتوای عمومی احتمالاً در چندین ند در دسترس می‌باشد و هر ندی که به دنبال آن می گردد احتمالاً همان را پیدا می‌کند اما اگر یک ند به دنبال داده‌های نادر به اشتراک گذاشته شده تنها به وسیله تعداد کمی از ندها باشد انگاه بسیار بعید است که جستجو موفق باشد.<ref>{{پانویس|colwidth=35em}}</ref>