قاسم انوار: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در سال ۷۵۷ هجری قمری در [[سراب]] [[تبریز]] به دنیا آمد. او از پیروان خاندان [[صفی‌الدین اردبیلی]] بود. معین‌الدین در شعر قاسمی یا قاسم تخلص میِکرد و یکی از پسران شیخ صفی‌الدین به اسم [[صدرالدین موسی]] به او لقب '''قاسم‌الأنوار''' را بخشید.

 

 

قاسم بعدها شاگردی سید [[محمد میرمخدوم]] را که از [[مدینه]] به [[نیشابور]] آمده بود، نمود. سید قاسم بعد از آن‌که مدتی در [[آذربایجان]] بود، به اشارت صدرالدین به گیلان رفت و بعد از چندی اقامت در گیلان و قزوین عازم خراسان شد و در نیشابور با اعتراض علما و اهل ظاهر روبرو شد و به هرات رفت و در آن شهر اقامت گزید.<ref>{{پک|زرین کوب|1387|ک=دنباله جستجو در تصوف ایران|ص=202}}</ref> در این شهر عده زیادی به حلقه تربیت وی در آمدند و در خراسان شهرتی فراگیر یافت. در میان شاگردان و پیروان وی شماری از امیرزادگان دربار هرات نیز وجود داشتند. شهرت قاسم انوار در هرات و افزایش روزافزون پیروان او موجب هراس صاحب منصبان این دیار خاصه [[بایسنقر میرزا]] شد. تا آن که در سال ۸۳۰ در حجرهٔ [[احمد لر]] دیوان قاسم انوار یافت شد و به سبب تهمت ارتباط با [[احمد لر]]، قاتل [[شاهرخ|شاهرخ تیموری]]، مجبور به ترک هرات شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = علی میرانصاری |نشانی = https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/7140 | عنوان =احمد لر | ناشر =[[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]] |تاریخ = |تاریخ بازدید =}}</ref>