تقسیم کار: تفاوت میان نسخه‌ها

اغلب تجارت متنوعی در شهرهای بزرگ توسعه یافته‌است در شهرهای کوچک یک فردساختن در و پارو و میز را انجام می‌دهد و اغلب حتی خانه می‌سازد و باید از افراد ممنون بود اگر بتواند با وجود این از خودش هم به اندازه کافی مراقبت و حمایت کند و این یک نفر می‌تواند کارهای زیادی را به خوبی انجام دهد. با این حال در شهرهای بزرگ به دلیل اینکه هر کاری با نیازمندی‌های زیاد همراه است تنها یک نفر برای آن کار کافی است مثلاً یک نفر کفش مردانه تولید می‌کند و دیگری کفش زنانه. حتی مواردی وجود دارد که افراد از طریق تعمیر کفش زندگی می‌کنند یا ازطریقاز طریق بریدن و دوختن بهم در عین حال افرادی هم وجود دارند که هیچ‌یک از این اعمال را انجام نمی‌دهند بلکه بخش‌های مختلف را مدیریت (جمع و جور) می‌کنند. البته کسی که کار بسیار تخصصی و ویژه‌ای را دنبال می‌کند آن را به بهترین نحو انجام خواهد داد.

برای این بخش منبع و مآخذی ذکر نشده‌است لطفاً مطالب این بخش را از طریق اضافه کردن منابع معتبر بهبود بخشید. مواد بدون منبع ممکن است چالش‌هایی ایجاد کند. افزایش محدودیت و تخصص گرایی ممکن است منجر شود که کارکنان از نظر مهارتی ضعیف تر شده و در کارشان فاقد انگیزه و اشتیاق باشند. این دیدگاه از طریق '''کارل مارکس''' بسط داده شده و تصحیح شده‌است. او روندی تحت عنوان بیزاری و بیگانگی را توصیف کرده‌است. کارکنانی که بیشتر و بیشتر کلیشه گرا می‌شوند و کارهای تکراری انجام می‌دهند دچار بیگانگی کامل می‌شوند. مارکس می‌نویسد که با این روند تقسیم کار کارکنان از نظر روحی و فیزیکی در رابطه با شرایط ماشینی دچار افسردگی و خمودگی می‌شوند. او معتقد بود که تکمیل تولید برای ''آزادی خواهی'' و استقلال انسان ضروری است و ایده تقسیم کار را به عنوان زیان موقتی ضروری پذیرفته‌است. مهمترینمهم‌ترین مشارکت نظری مارکس تمایز قایل شدنش بین تقسیم ''اجتماعی'' و تقسیم اقتصادی یا ''تکنیکی'' نیروی کار است. این شکل‌های عملکرد کاری ارتباط ذاتی با ''ضرورت تکنیکی'' دارد ولی دیگر موارد نتیجهٔ عملکرد ''کنترل اجتماعی'' در رابطه با سیاست مراتب موقعیتی و طبقاتی است. اگر این دو تقسیم‌بندی تلفیق شوند ممکن است به نظر برسد تقسیم نیروی کار گریز ناپذیر است به جای اینکه از نظر اجتماعی ساختار یافته باشد و از ''قدرت'' روابط اثر بپذیرد. مثلاً ممکن است ازنظرتکنیکی لازم باشد که مشاغل (مطلوب و نامطلوب) هر دو از طریق گروهی از افراد اجرا و انجام شود ولی فقط ازایناز این حقیقت پیروی می‌کندکه هر شخص خاصی باید شغل خاصی را به انجام برساند. اگر مشاغل نامطلوب به افراد خاصی داده شود و دیگران مشاغل خوشایند را انجام دهند این نمی‌تواند از طریق ضرورت تکنیکی توضیح داده شود. این یک [[تصمیم گیری]] اجتماعی است که می‌تواندبا استفاده از معیارهای متفاوتی صورت گیرد. وظایف می‌تواند تغییر کند یا بچرخد یا اینکه شخصی بطور مداوم برای کار خاصی تعیین شود و نظیر این. همچنین مارکس اشاره می‌کند که تقسیم کار''سرمایه‌ای'' در هر زمان رشد می‌کند به‌طوری‌که حداکثر نیروی کار نیروی تولیدی باشد و این در شرایطی است که نیروی کار ''تولیدی نیروی'' کار ی تعریف شود که ''ارزش افزوده'' ایجاد می‌کند. مارکس استدلال می‌کند که در جامعه ''کمونیست'' نیروی کار برتری دارد و معنا دار است که در آن [[توسعه انسانی]] متوازن اتفاق بیفتد و تأکید افراد از نظر ماهیتی بر کار خلاق باشد.

در جهان مدرن متخصصینی که در کار به تئوری پردازی دربارهٔ تقسیم کار مشغولند در '''مدیریت''' و '''سازماندهی''' مداخله می‌کنند. از دیدگاه به حداکثر رساندن روند جهانی تقسیم کار اغلب این سؤال مطرح است که چه نوع تقسیم کاری ایده‌آل‌ترین و کافی‌ترین و زیباترین نوع تقسیم کار است؟ این وسیعا پذیرفته شده که تقسیم کار وسیعا الزامی و ساده‌است زیرا یک نفر نمی‌تواند در یک زمان همه کارها را انجام دهد. '''سلسله مراتب''' کاری شکل متداولی از ساختار کاری مدرن است؛ ولی البته روش ساختار یافتگی این [[سلسله مراتب]] می‌تواند تحت تأثیر عوامل متنوع متفاوتی باشد. اغلب در این زمینه توافق وجود دارد که منصفانه‌ترین اصل در انتصاب افراد در سلسله مراتب توانایی صلاحیت و درستکاری و صداقت است. این مفاهیم غربی مهم از ''صلاحیت'' می‌تواند ''توضیح'' دهد که چرا روش تقسیم کار وجود دارد. بطور کلی در اقتصاد سرمایه داری این تصمیم گیری‌ها هوشیارانه نیست. افراد متفاوت کارهای متفاوت انجام می‌دهند و انطباق در جهت موثرترینمؤثرترین و عاقلانه‌ترین صرف هزینه‌ها صورت می‌گیرد اغلب تکنیک‌هایی که در یک مکان یا زمان کارایی دارند در مکان و زمان دیگر کارایی ندارند. این مشکل ساز نیست بلکه فقط نیازمند سیستم سرمایه داری است که نافع باشد.