تفاوت میان نسخه‌های «غواصی فنی»

 

غواصی در غار،آبهای یخ زده یا کشتیهای غرق شده(که نفوذ در محل مورد نظر (در یک غار یا کشتی غرق شده یا در زیر یخ) مانع صعود مستقیم به سطح میگردد)

"نوعی دیگر از غواصی که در آن غواصان نیاز به اموزشهای خاص داشته و فراتر از محدودیت‌های تفریحی غواصی می‌کنند.غواصی فنی بیشتر به عنوان فعالیتی است که شامل یک یا بیشتر از موارد زیر میگردد:غواصی فراتر از عمق ۴۰ متر/۱۳۰ فوت،نیاز به توقف در مرحله رفع فشار، غواصی در محیط‌های سرپوشیده فراتر از ۱۳۰ فوت خطی از سطح یا استفاده از مخلوط‌های گازی متعدد".

*[[سازمان ملی اقیانوسی و جوی]] NOAA غواصی فنی را این‌گونه تعریف می‌کند : "غواصی فنی واژه‌ای است مورد استفاده برای توصیف تمامی روش‌های غواصی که بیش از محدودیت‌های تحمیل شده بر عمق یا زمان غوطه وری غواصی تفریحی اعمال میگردد.غواصی فنی اغلب مستلزم استفاده از مخلوط گاز ویژه تنفسی (به غیر از هوای فشرده)است. نوع مخلوط گاز استفاده شده با درنظر گرفتن حداکثر عمق، یا طول زمانی که غواص در نظر دارد در زیر آب باقی بماند تعیین می‌شود در حالی که بیشترین عمق توصیه شده برای غواصی تفریحی ۱۳۰فوت است،غواصان فنی ممکن است در محدوده میان ۱۷۰ تا ۳۵۰ فوت و گاهی اوقات حتی عمیق تر غواصی.در غواصی فنی تقریباً همیشه نیاز به یک یا چند "توقف" اجباری رفع فشار پیش از بالا آمدن به سطح دارد و پس از صعود غواص نیازمند مراقبتهای خاصی است".

غواص در پایان هر غوص طولانی یا عمیق ممکن است نیاز به انجام [[توقف برداشت فشار]] برای جلوگیری از بیماری [[بیماری تراکم زدائی]] داشته باشد.زیرا [[گازهای بی‌اثر]] در [[سوخت و ساز]] بدن در گازهای تنفسی غواص، مانند نیتروژن و هلیوم، به بافت‌های بدن زمانی که تحت فشار بالا هستند در طول مرحله عمیق غواصی به هنگام استنشاق جذب بافتها میگردند.

 

 

غواصان فنی مخلوط‌های گازی تنفسی مانند [[نایتروکس]] را در قسمت شروع و پایان غوص تنفس می‌کنند. برای جلوگیری از حالت بی حسی و خواب الودگی نیتروژن در حالی که در حداکثر عمق قرار دارند از [[تری میکس]] که در آن هلیم به جای نیتروژن در مخلوط تنفسی غواص گنجانده شده‌است استفاده می‌کنند و سپس در طی توقف رفع فشار در آب‌های بسیار کم عمق از اکسیژن استفاده می‌شود.

غواصی فنی ممکن است در آبهائی که در آن [[چشم انسان]] میدان دید مناسبی ندارد یا بر اثر شرایطی خاص، نور بسیار کم است انجام گردد.از همین رو نیاز به دانش و مهارت گسترده و به‌کارگیری آن در چنین محیطی که اغلب ترکیبی از دید کم و جریان زیاد آب باعث دشواریهای متعددی می‌شود بوده وازهمین رو غواصی فنی را فوق العاده مخاطره‌آمیز مینماید.

 

 

 

=== مخلوط گازها ===

غواصی فنی ممکن است با استفاده از مخلوطی از گازهای تنفسی به غیر از هوا مانند trimix، هلیوکس و هلی ایر. تنفس هوای معمولی (با ۲۱ درصد اکسیژن) در اعماق بیشتر از ۱۸۰ فوت (۵۵ متر) خطر [[مسمومیت با اکسیژن]] را دارا و مرگبار است. اولین نشانه مسمومیت اکسیژن معمولاً تشنج بدون هشدار است که معمولاً به مرگ می انجامد،البته گاهی اوقات غواص ممکن است علائمی هشدار دهنده قبل از تشنج حس کند که می‌تواند: توهم شنوایی و بصری، حالت تهوع، انقباض ناگهانی (به خصوص در صورت و دستها)، تحریک‌پذیری و نوسانات خلق و خوی و سرگیجه باشد.

همچنین با افزایش فشار و عمق نیتروژن تبدیل به مخدر می‌شود و در نتیجه کاهش توانایی برای واکنش نشان دادن یا فکر کردن را به دنبال دارد. با اضافه کردن گاز هلیم به مخلوط تنفسی غواصان می‌توان این اثرات را کاهش داد زیرا هلیوم خواص مشابه را در عمق ندارد.

 

[[نایتروکس]] یکی دیگر از مخلوط گازی مشترک است ، ولی به دلیل بالا بودن میزان اکسیژن در آن برای غواصی عمیق استفاده نمی‌شود. افزایش درصد اکسیژن در نایتروکس باعث بالا رفتن میزان جذب اکسیژن و کاهش جذب نیتروژن در بدن غواص میگردد.همچنین میزان کم درصد نیتروژن امکان انجام تعداد بیشتری غوص و غواصی‌های متعددی را نسبت به هوای تنفسی معمولی بوجود می‌آورد.