منابع ''تفسیر کتابالله'' شامل آثار تفسیری، کلامی و ادبی هستنداست. وجود آثار تفسیری و ادبی با توجه به موضوع نوشتار طبیعی مینمایدمینماید؛ ولی استفاده از آثار [[کلام اسلامی]] نشاندهندهٔ گرایش و علاقهٔ شخصی نویسندهٔ آن به کلام است؛ چنانکه نوشتن کتابی با نام ''دلائل التوحید'' را هم به او منسوب کردهاند.<ref>{{پک|عمادی|۱۳۸۸|ف=مقدمه|ک=تفسیر کتابالله|ص=۲۴}}</ref>
ابوالفضل دیلمی، بنا بر سنت زیدیان، به آرا و اقوال متکلمان [[معتزلی]] توجه خاصی دارد؛ از معتزلیان متقدم همچون [[ابوهاشم جبائی]] و پدرش [[ابوعلی جبایی|ابوعلی]]، [[عبدالجبار همدانی|قاضی عبدالجبار همدانی]]، [[ابوالقاسم بستی]] و [[ابومسلم اصفهانی]] گرفته،، تا متکلمان و مفسران متأخر معتزلی همچون [[رکنالدین محمود ملاحمی]] و [[جارالله زمخشری]] مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر میرسد که او به مکتب معتزلی ابوهاشم جبائی (مؤسس مکتب بهشمیه) تعلق خاطر دارد؛ هرچند به اقوال و آرای پیروان مکتب [[ابوالحسین بصری]]، همچون رکنالدین ملاحمی، نیز توجه کردهاست.<ref>{{پک|عمادی|۱۳۸۸|ف=مقدمه|ک=تفسیر کتابالله|ص=۲۵–۲۶}}</ref>
همچنین بخش گستردهای از منابع این کتاب از آثار قدیم و متأخر زیدیان بودهاند که تعدادیشانتعدادی از آنها توسط دیلمیان نوشته شدندشده اند و امروزه نسخهای از آنها بر جای نمانده است. مانند آثار [[قاسم رسی|قاسم بن ابراهیم رسّی]]، [[ابوالعباس حسنی]] و [[المؤید بالله]]. در این بین کتابهای [[ناصر کبیر]] از جمله ''تفسیر''، ''کتاب المسائل''، ''کتاب الوصایا'' و ''کتاب المناهی'' او مورد استناد قرار گرفتهاندگرفتهاند، که هیچکدام در حال حاضر در دسترس نیستند؛ فلذا ''تفسیر کتابالله'' منبع ارزشمندی برای یافتن اطلاعاتی از مندرجات این کتب است.<ref>{{پک|عمادی|۱۳۸۸|ف=مقدمه|ک=تفسیر کتابالله|ص=۲۵–۲۶}}</ref>