باکوماتسو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''باکوماتسو''' {{به ژاپنی|幕末, bakumatsu}} به سال‌های آخر حکومت [[شگون‌سالاری توکوگاوا|شوگون‌سالاری توکوگاوا]] یا [[دوره ادو]] گفته می‌شود. باکوماتسو دوره‌ای انتقالی از استبداد نظامی شوگون‌ها، به [[دوره مِی‌جی|دولت مِی‌جی]] بود. این دوره از پهلو گرفتن ناوگان آمریکایی در ۸ ژوئیه ۱۸۵۳ تا پایان [[جنگ بوشین]] در ۲۷ ژوئن ۱۸۶۹ ادامه داشت. ویژگی این دوران اتفاق‌های مهمی بود که بین سال‌های ۱۸۵۳ و ۱۸۶۷ روی داد و به سیاست انزوا یا [[ساکوکو]] در [[ژاپن]] پایان داد. یکی از مهم‌ترین این رویدادها ورود کشتی‌های جنگی [[آمریکا]] به خلیج ادو ([[توکیو]]ی امروزی) بود. هنگامی که در [[ژوئیه]] سال ۱۸۵۳، [[دریادار متیو پری]] با چهار کشتی جنگی وارد خلیج ادو شد، نظام سیاسی [[شوگون]]ها دچار آشفتگی شد. ناخدا پری به صورت کامل آماده بود تا در صورت شکست مذاکرات، دست به حمله نظامی بزند و تهدید کرده بود که اگر ژاپنی‌ها از آغاز گفتگوها سر باز زنند، به سوی‌شان آتش خواهد گشود. ژاپنی‌ها مجبور شدند به او اجازه ورود به ساحل داده و نامه [[رئیس‌جمهور]] آمریکا را که حاوی دستورهایی برای امضای یک معادله تجاری بود، وصول کنند. پری به چین رفت و در بازگشت دوباره به ژاپن پاسخ مطلوب خود را دریافت کرد و [[عهدنامه کاناگاوا]] امضا شد.

سیاست انزوا در ژاپن بیش از دو قرن ادامه داشت. در ۸ ژوئیه سال ۱۸۵۳ میلادی [[متیو سی. پری]] (زمان حیات ۱۰ آوریل ۱۷۹۴–۴ مارس ۱۸۵۸) افسر [[نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا]] همراه با چهار ناو جنگی در [[یوکوهاما|بندر یوکوهاما]] لنگر انداخت و با تقدیم نامهٔ رسمی رئیس‌جمهور آمریکا به امپراتور ژاپن خواستار بازکردن درهای تجارت آزاد، حفاظت از کشتی‌های خراب شده آمریکایی، تهیه زغال سنگ و دیگر مواد لازم جهت کشتی‌های تجاری در یک یا دو بندر ژاپنی شد. ناخدا پری به صورت کامل آماده بود تا در صورت شکست مذاکرات، دست به حمله نظامی بزند و تهدید کرده بود که اگر ژاپنی‌ها از آغاز گفتگوها سر باز زنند، به سوی‌شان آتش خواهد گشود. پری پس از تحویل نامه و تهدید به بازگشت بندر را به قصد [[چین]] که در آن هنگام درگیر [[شورش تای‌پینگتایپینگ]] بود و احتمال بوجود آمدن ضرر برای منافع آمریکا بوجود آمده بود، ترک کرد و ابتدا به [[اوکیناوا]] و سپس به [[هنگ کنگ]] رفت. [[شوگون‌سالاری توکوگاوا]] پس از پذیرفتن نامه قول داد که سال بعد به این نامه پاسخ بدهد. ناخدا پری پس از چند ماه با ناوگانی قوی تر و به همراه ۷ کشتی جنگی دوباره به ژاپن برگشت و عهدنامهٔ کاناگاوا بین دو کشور بسته شد. این عهدنامه دارای ۱۲ شرط است.<ref>{{پک|佐藤|2008|ک=詳説日本史研究|ص=315}}</ref><ref>{{پک|حسنی|۱۳۸۱|ف=تاریخ ژاپن و انقلاب میجی|ص=۳۸}}</ref> با امضای [[عهدنامه کاناگاوا]] در اوایل سال بعد، عصر تازه‌ای در تاریخ ژاپن آغاز شد و به سیاست درهای بسته بعد از حدود دو سده پایان داده شد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Biography of the Commodore Matthew Calbraith Perry|نشانی=http://www.history.navy.mil/bios/perry_mc.htm|تاریخ=18 February 2013 |ناشر=Naval Historical Center|زبان=en|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6O0CsWKIB | تاریخ بایگانی = 11 March 2014}}</ref><ref>{{یادکرد وب |عنوان=Decline of the Tokugawa|نشانی=http://lcweb2.loc.gov/cgi-bin/query/r?frd/cstdy:@field(DOCID+jp0033)|تاریخ=18 February 2013 |ناشر=Library of Congress Country Studies |زبان=en|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6O0Ct7A76 | تاریخ بایگانی = 11 March 2014}}</ref>

|اولین سر کنسول آمریکا [[تاونسند هریس]] وارد بندر [[شیمودا، شیزوئوکا|شیمودا]] در ژاپن شد.

|اعدام [[یوشیدا شواین]] و [[هاشیموتو سانای]] به جرم مخالفت با سیاست خارجی