غنی‌سازی اورانیوم: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس گزارش آژانس انرژی اتمی، کشورهای [[ایالات متحده آمریکا]]، [[روسیه]]، [[چین]]، [[فرانسه]]، [[ایتالیا]]، [[بلژیک]]، [[اسپانیا]]، [[آلمان]]، [[هلند]]، [[انگلستان]]، [[ژاپن]] در قالب شش سازمان قادر به غنی‌سازی اورانیوم در حدّ تجاری هستند. [[هند]] و [[پاکستان]] با درصد غنی‌سازی پایین‌تر، آرژانتین به‌صورت غیرفعال و هم‌چنین [[برزیل]] و [[ایران]] قادر به غنی‌سازی اورانیوم هستند.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده= |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/5278806.stm Q&A: Uranium enrichment] (انگلیسی) |ژورنال= |نشریه=BBC |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2009-04-09.</ref> گمانه زنی‌هایی در مورد توانایی غنی‌سازی اورانیوم دراسرائیل و کره شمالی نیز وجود دارد. لیبی درسالدر سال ۲۰۰۳ پس از یک دهه، غنی‌سازی را متوقف کرد.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده= |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |زبان=en |مقاله= [http://www.nti.org/e_research/profiles/libya/3939.html Nuclear Overview] (انگلیسی) |ژورنال= |نشریه=NTI |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}} Retrieved on 2009-04-09.</ref>

اورانیوم ۲۳۵ مهمترینمهم‌ترین ماده مورد نیاز [[رآکتور هسته‌ای]] (برای شکافته شدن و تولید انرژی) است اما مشکل کار اینجاست که اورانیوم استخراج شده از معدن ترکیبی از ایزوتوپهای مخلوط اورانیوم ۲۳۵ می‌باشد. بطوری که از این مخلوط سهم ایزوتوپ۲۳۵ حدود هفت دهم درصد است و برای کاربردی شدن آن در صنعت هسته‌ای باید غلظت ان بین ۲ تا ۵ درصد باشد و در واقع باید غنی‌سازی صورت گیرد.

سانتریفیوژ دستگاهی است که برای جداسازی مواد از یکدیگر بر اساس وزن آنهاآن‌ها استفاده می‌شود. این دستگاه مواد را با سرعت زیاد حول یک محور به گردش درمی‌آورد و مواد متناسب با وزنی که دارند از محور فاصله می‌گیرند. در واقع در این روش برای جداسازی مواد از یکدیگر از شتاب ناشی از نیروی گریز از مرکز استفاده می‌گردد، کاربرد عمومی این دستگاه برای جداسازی مایع از مایع یا مایع از جامد است. سانتریفیوژهایی که برای غنی سازی اورانیوم استفاده می‌شود حالت خاصی دارند که برای گاز تهیه شده‌اند که به آنهاآن‌ها Hyper-Centrifuge گفته می‌شود. پیش از آنکه دانشمندان از این روش برای غنی سازی اورانیوم استفاده کنند از تکنولوژی خاصی بنام Gaseous Diffusion به معنی پخش و توزیع گازی استفاده می‌کردند.

گردش سریع سیلندر، نیروی گریز از مرکز بسیار قوی تولید می‌کند و طی آن مولکولهای سنگینتر (آنهایی که شامل ایزوتوپ اورانیوم ۲۳۸ هستند) از مرکز محور گردش دورتر می‌گردند و برعکس آنهاآن‌ها که مولکولهای سبکتری دارند (حاوی ایزوتوپ (اورانیوم ۲۳۵) بیشتر حول محور سانتریفیوژ قرار می‌گیرند. در غنی سازی اورانیوم با روش سانتریفوژ گازی، از تعداد زیادی سیلندر دوار که به صورت موازی و سری کنارهم قرار داده شده‌اند استفاده می‌شود.

روش لیزر جهت جداسازی ایزوتوپ‌ها ابتدا در دوران جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. اگر بخواهیم در بین همة روشهای غنی‌سازی، این روش را مورد مقایسه قرار دهیم، باید اذعان نمود که نسبت به دیگر روشها توفیق زیادی به‌دست نیاورده‌است. قابلیت تنظیم طول موج در لیزرهای رنگی، امکان استفاده از این روش را برای جداسازی ایزوتوپ‌های مختلف یک عنصر ایجاد کرده‌است. جابجایی بینابی ایزوتوپ‌های هر عنصری از جمله اورانیوم، اساس جداسازی در روش لیزر را تشکیل می‌دهد. دو نوع متفاوت جداسازی با لیزر وجود دارد یکی جداسازی اتمی و دیگری جداسازی مولکولی. برای جداسازی در روش اتمی، فرایند یونش فوتونی چند مرحله‌ای بکار گرفته شده و در حین این مراحل، بخار اورانیوم با لیزرهای با طول موج متفاوت یونیزه می‌شود و سپس اتمهای مورد نظر به روش الکترومغناطیسی جذب خواهند گردید. علت استفاده چند مرحله‌ای در فرایند جداسازی اتمی، محدودیت بازده لیزرهای رنگی قابل تنظیم می‌باشد. در روش جداسازی مولکولی از فرایندهای فاز گازی استفاده شده و از فازهای مایع و جامد که در آنهاآن‌ها اثر ایزوتوپی تحت تأثیر گستردگی خطوط انرژی بیناب قرار می‌گیرد اجتناب گردیده‌است.