طالب آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان شعر}}

* [[ملک الشعرا بهار]] در سبک شناسی، طالب را از شعرائی دانسته‌اند که در دوره انحطاط ادبی خوش درخشیدند و نگذاشتند آتش تابناک شعر پارسی رو به خاموشی گذارد و در این مورد مرقوم داشته‌اند شعر قدری نامرغوب شد ولی نه چنان است که شهرت دارد، بلکه شعرائی مانند فغانی و هلالی و طالب آملی و صائب تبریزی و [[کلیم کاشانی]] و ... پیدا شدند که امروز ایران از داشتن نظیر هر یک محروم است (سبک‌شناسی، نشر امیرکبیر، جلد سوم، چاپ سوم، 1349: صفحات 254 ـ 255). از شاگردان بهار خاطراتی نقل شده‌است که شدت علاقه بهار را به طالب می‌رساند.

 

{{شعر|نستعلیق}}

{{شعر|نستعلیق}}

{{ب|دیده سازند خلایق به تماشای تو باز|منِ حیرت‌زده از شوق، دهن باز کنم}}

{{ب|مُردم ز رَشک چند ببینم که جامِ مِی|لب بر لبت گذارد و قالب تُهی کُند}}

{{ب|افروختن و سوختن و جامه دریدن|پروانه ز من، شمع ز من، گل ز من آموخت}}

{{ب|عشق در اول و آخر همه وجد است و سماع|این شراب است که هم پخته و هم خام خوش است}}

{{ب|لب از گفتن چنان بستم که گویی|دهن بر چهره زخمی بود و به شد}}

{{ب|خانهٔ شرع خرابست که ارباب صلاح|در عمارتگری گنبد دستار خودند}}

{{ب|هر عضو تنت ساده‌تر از عضو دگر بود|مویی که بر اندام تو دیدیم کمر بود}}

{{ب|با صد کرشمه آن بت سرمست می‌رود|خود می‌کند خرام و خود از دست می‌رود}}

{{ب|مَردِ بی‌برگ و نوا را سَبُک از جای بگیر|کوزه بی‌دسته چو بینی، به دو دستش بردار}}

{{ب|مستی بهار عمر بُوَد، دست از او مدار|زیرا که دور عمر سراسر بهار به}}

{{ب|دو لب خواهم: یکی در مِی‌پرستی|یکی در عذرخواهی‌های مستی}}

{{م|***}}

{{ب|ما نیش کُفر در دل ایمان فشرده‌ایم|در ساغر عَمَل می عُصیان فشرده‌ایم}}

{{ب|جان دگرم بخش که آن جان که تو دادی|چندان ز غمت خاک به سر ریخت که تن شد}}

{{ب|پیراهنی از تار وفا دوخته بودم|چون تاب جفای تو نیاورد کفن شد}}

{{ب|هر سنگ که بر سینه زدم نقش تو بگرفت|آن هم صنمی بهر پرستیدن من شد}}

{{م|***}}

{{ب|کنون کز مو به مویم اضطراب تازه می‌ریزد|نسیمی گر وزد اوراقم از شیرازه می‌ریزد}}

{{ب|لب عیشم به هر عمری نوایی می‌زند اما|زبان شیونم هردم هزار آوازه می‌ریزد}}

{{ب|دلی دارم که در آغوش مرهم زخم ناسورش|نمک می‌گوید و خمیازه بر خمیازه می‌ریزد}}

{{ب|عجب گر نقشبندی‌های صبر ما درست آید|که عشق این طرح بی‌پرگار، بی‌اندازه می‌ریزد}}

{{م|***}}

{{ب|ما به استقبال غم کشور به کشور می‌رویم|چون ز پا محروم می‌مانیم با سر می‌رویم}}

{{ب|صد ره این ره رفته‌ایم و بار دیگر می‌رویم|العطش‌گویان به استقبال ساغر می‌رویم}}

{{ب|چون به پا رفتن میسر نیست ما را سوی دوست|نامه می‌گردیم و با بالِ کبوتر می‌رویم}}

{{م|***}}

{{ب|اگرچه تیغ اجل بی‌گنه فراوان کشت|خدنگ ناز تو هردم هزارچندان کشت}}

{{ب|چمن ز نوحه بیاسا که حشر نزدیک است|بهار زنده کند هرکه را زمستان کشت}}

{{ب|به حرف تلخ زبان از پی فسردن مهر|مساز رنجه که آتش به زهر نتوان کشت}}

{{ب|به خواب کشته فلک عاجزی چو طالب را|گمانْشْ این‌که مگر رستمی به میدان کشت}}

{{م|***}}

{{ب|چون هوس بیهوش‌دارو در مِی افسون کند|ناف لیلی را بلورین ساغر مجنون کند}}

{{ب|آهم از دل تا فلک صد عمر طی کرد و هنوز|قدسیان چون طره‌اش بویند بوی خون کند}}

{{ب|سایه در آغوش، آن نخلم که طبع نکته‌سنج|نکته را در دل به یاد قامتش موزون کند}}

{{ب|مهر بر لب، قفل بر مژگان‌زدن، طالب چه سود|آن جگر پرخون نماید و ین جنون افزون کند}}

{{م|***}}

{{ب|دل نقدِ جان به خاکِ درِ دلسِتان سپُرد|بوسید آستانْشْ وَ با بوسه جان سپرد}}

{{ب|اندوه عشق بر در غمخانهٔ دلم|قفلی زد و کلید به دست فغان سپرد}}

{{ب|مست آمدم به سیر چمن، ناگهان نسیم|رنگ از رُخَم ربود و به برگ خزان سپرد}}

{{م|***}}

{{ب|خوشدل ز خمی که بار مرهم نکشید|آسوده‌دلی که ساغر جم نکشید}}

{{ب|من بلبل آن گلم که در گلشن راز|پژمرده شد و منت شبنم نکشید}}

{{شاعران فارسی ورای مرزهای ایران}}

{{portal bar|شعر|زندگی‌نامه|آمل|هند}}

 

{{ترتیب‌پیش‌فرض:آملی، طالب}}

[[رده:اهالی آمل]]

[[رده:خوشنویسان اهل ایران]]

[[رده:ریاضی‌دانان اهل ایران]]

[[رده:شاعران فارسی‌زبان سده ۱۱ (قمری)]]

[[رده:شاعران مرد اهل ایران]]