تندیس داوود: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ حکایت از تلاش [[میکل آنژ|مایکل انجلو]] بین سالهای ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۴ برای ساخت این مجسمه می‌کند. پیش از میکل آنژ مسئولان اداره امور کلیسای فلورانس که بیشتر شامل افراد انجمن صاحب نفوذ لباسپوشان پشمی (Woolen Cloth Guild) بودند، طرحی مبنی برساختن ۱۲ مجسمه بزرگ از روایات عهد قدیم بر روی دیوارهای کلیسای سانتا را داشتند که فقط دو مجسمه از دوازده مجسمه توسط دوناتلو و دستیارش اگوستینو ساخته شد. بعدها در پی اشتیاق به ادامه این پرو‍ژه در سال ۱۴۶۴ دوباره با اگوستینو قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود بسته شد. اگوستینو تنها موفق شد شمایل ابتدایی پاها، مچ و قسمتی از لباس و فضای بین دو پای مجسمه رابسازدرا بسازد. اگوستینو در سال ۱۴۶۶ پس از مرگ استادش دوناتلو بدلایلبه دلایل نا معلومی دست از کار کشید، سپس قراردادی با آنتونیو روسلو مبنی بر ادامه پروژه بسته شد.

قرارداد آنتونیو به زودی فسخ شد. سنگ مرمری که از معدنی در کاررا در شهری واقع در منطقه اپوان آلپ در شمال توسکانی بود، به مدت ۲۵ سال تمام دست نخورده به حال خود رها شد. در طی این مدت مجسمه نیم ساخته در حیاط کلیسا بدون حفاظت رها شده بود. این موضوع توجه بسیاری از صاحب منصبینمنصب‌های اپرای را به خود جلب کرد، چرا که تکه مرمر بسیار بزرگ که برای ساخت مجسمه به حیاط کلیسا آورده شده بود حکایت از هزینه‌های بسیار زیاد انجام شده و نیروی صرف شده و زحمت حمل و نقلش به فلورانس داشت. در سال ۱۵۰۰، در فهرست داراییهای کارگاهی کلیسا این تکه سنگ را شمایلی از داوود نامیدند که نیمه کاره رها شده‌است. یک سال بعد اسناد حکایت از تلاش اپرای مبنی بریافتن هنرمندی دیگر دارد که بتواند این تکه سنگ بزرگ مرمری را تبدیل به اثری هنری کند. آنها دستور دادند تا استادی که در زمینه [[مجسمه‌سازی]] بر روی این گونه سنگ‌های بزرگ که آن‌ها نام «غولی که بر روی دوپا سوار است» را برآن نهاده بودند را بررسی کرده و نظر نهایی اش را اعلام کند. گرچه [[لئوناردو دا وینچی]] و بسیاری دیگر مورد مشاوره قرارگرفتند اما این میکل آنژ جوان بود که با وجود سن پایین (۲۶ سالگی) توانست اپرای را متقاعد کند که پروژه را به او بسپارند. در ۱۶ اگوست ۱۵۰۱ میکل آنژ بطور رسمی قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود منعقد کرد. او از شامگاه دوشنبه ۱۳ سپتامبر، یک ماه بعد از انعقاد قرارداد کار بر روی مجسمه را شروع کرد، کاری که ۳ سال به طول انجامید.

مجسمه دیوید مایکل انجلو برپایه نقاشی هنری از شمایل انسان نر می‌باشد، او مجسمه‌سازی را در شکل بالاتری از هنر در نظر می‌گرفت چرا که در میان دلایل بسیار، او مجسمه‌سازی را تقلیدی از آفرینش الهی می‌دانست. از آنجا که مایلکل انجلو معتقد به Designo بود، با این فرضیه مجسمه را ساخت که تصویر داوود از قبل درون تکه سنگ مرمری وجود داشته، درست مانند [[روح انسان]] که درون کالبد فیزیکی وجود دارد. این مجسمه همچنین نمونه‌ای ازسبکاز سبک کنتراپوستو-Contrapposto – شمایل انسان است. در اوج رنسانس سبک کنتراپوستو برداشتی از ویژگی‌های مشخص ازمجسمه‌هایاز مجسمه‌های آنتیک بود. همان‌طور که در مجسمه داوود میکلانژ نمود پیدا کرد: شمایل انسانی که تمام وزن بدن را روی یک پا انداخته و پای دیگر در حالت ریلکس می‌باشد. این حالت قدیمی باعث می‌شود رانها و شانه‌های مجسمه در زاویه متضاد هم قرار بگیرند، و یک حالت S مانند به کل بالاتنه بدهند. به‌علاوه صورت مجسمه به سمت چپ می‌باشد درحالی که دست چپ به سمت شانه چپ تکیه کرده واسلینگ (Sling- نوعی سلاح برای پرتاب سنگ) از پشتش رو به پایین آویزان است. مجسمه داوود میکلانژ تبدیل به معروفترین اثرمجسمه‌سازیاثر مجسمه‌سازی [[دوران رنسانس]] و سمبل قدرت و زیبایی جوانی بدن انسان شده‌است.