شعاع شوارتزشیلد: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال [[۱۹۱۶ (میلادی)]]، ستاره‌شناس [[آلمان]]ی [[کارل شوارتز شیلد]] پاسخی برای [[نظریه نسبیت عام انشتین]] یافت که نشانگر یک [[سیاهچاله]] کروی بود. او نشان داد که اگر جرم یک [[ستاره]] در ناحیه به اندازه کافی کوچک متمرکز شود، [[میدان گرانشی]] در سطح [[ستاره]] چنان قوی می‌شود که حتی نور توان گریز از آن را ندارد. همان چیزی است که هم اکنونهم‌اکنون [[سیاهچاله]] می‌نامیم، ناحیه‌ای از [[فضازمان]] که به [[افق رویداد]] محدود شده‌است و امکان ندارد از آن، چیزی از جمله [[نور]] به ناظری دوردست برسد.

در متریک شوارتز شیلد افق رویداد منطقه‌ای در اطراف سیاهچاله‌های شوارتز شیلد است که خود جزئی از شعاع شوارتز شیلد است و نور نمی‌تواند از آن بگریزد . اما خواص سیاهچاله‌های شوارتز شیلد به این صورت است که این سیاهچاله بار ندارد و اسپین و چرخش هم ندارند . دو سیاهچاله یسیاهچالهٔ شوارتز تنها در یک صورت قابل تشخیص از یکدیگر هستند و آن هم جرمشان است .

اما باید بدانیم که سیاهچاله‌ها را تنها با راه حل‌های شوارتز شیلد توصیف نمی کنندنمی‌کنند .