ماچو پیچو: تفاوت میان نسخه‌ها

سیمون ویسبارد، کاوشگر قدیمی کوسکو، مدعی می‌باشد که انریک پالما، گابینو سانچز و آگوستین لیزاراگا که اسمامی‌شان بر روی یکی از صخره‌ها در آنجا در تاریخ ۱۴ ژوئیه سال ۱۹۰۱ میلادی حک شده‌است قبل از بینگهام آنجا را کشف کرده‌بودند. همچنین، در سال ۱۹۰۴ میلادی یک مهندس به نام فرانکلین ظاهراً اشاره‌ای به خرابه‌ها از فاصلهٔ دور داشته‌است. بنا بر ادعای خانوادهٔ پِین، او به [[توماس پین]]، مبلغ مذهبی که در آن مکان زندگی می‌کرده است،می‌کرده‌است، دربارهٔ این محل گفته است. در سال ۱۹۰۶ میلادی، پین و مبلغی دیگر به نام استوارت ای مک نارین (۱۸۶۷ تا ۱۹۶۵ میلادی) ظاهراً به محل خرابه‌ها صعود کرده‌اند.

ماچو پیچو به‌عنوان [[میراث جهانی یونسکو]] در سال [[۱۹۸۳ (میلادی)|۱۹۸۳]] میلادی به ثبت رسید؛ و این منطقه «یک شاهکار خالص معماری و نشانه‌ای منحصربه‌فرد از تمدن اینکاها» نامیده شد. این اثر هم اکنونهم‌اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود.

ماچو پیچو که جزء میراث ثبت شدهٔ [[یونسکو]] می‌باشد به‌عنوان پر بازدیدترین مکان توریستی کشور پرو و مهم‌ترین منبع درآمد، بطور پیوسته در معرض خطرهای اقتصادی و تجاری قراردارد. در اواخر [[۱۹۹۰ (میلادی)|۱۹۹۰]] میلادی، دولت پرو اجازهٔ ساخت ماشین کابلی و یک هتل لوکس همراه با رستوران و مجموعهٔ توریستی را در خرابه‌های سایت صادرکرد. این تصمیم با مخالفت دانشمندان و عموم مردم پرو روبرو شد. آنهاآن‌ها معتقد بودند که تعداد زیاد توریست در سایت امکان اعمال خطر را بر آن افزایش می‌دهد.

توریست‌های ماچو پیچو همه ساله در حال افزایش می‌باشد و در سال [[۲۰۰۳ (میلادی)|۲۰۰۳]] میلادی معادل ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده‌است.<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/3335315.stm BBC NEWS | Americas | Row erupts over Peru's tourist treasure<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref> به این منظور، اعتراض‌های شدیدی برای ساختن پل جدید در این سایت صورت گرفته استگرفته‌است و یونسکو این سایت را در لیست آثار در معرض خطر قرار داده‌است.