|
|
|
'''فتوح البُلدان''' کتابی نوشته [[احمد بن یحیی بلاذری]] است. بخش مهمی از این کتاب مربوط به [[ایران]] است.
کتاب فتوح البلدان، آخرین کتابی عمده‌ای است که دربارهدربارهٔ فتوحات مسلمانان به دست ما رسیده است. برخی این کتاب را از همه کتاب‌هایی که در اطراف این موضوع نوشته شده است،شده‌است، برتر می‌دانند. چنانکه [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] در [[مروج‌الذهب]] می‌گوید:<ref name="فتوح">{{یادکرد|کتاب=فتوح‌البلدان بخش مربوط به ایران|نویسنده=البلاذری، احمد بن یحیی |ترجمه= آذرتاش آذرنوش|کوشش=تصحیح محمد فروزان |ناشر=سروش |چاپ=دوّم |شهر=تهران |سال=۱۳۶۴ |صفحه=ص شانزده |شابک=}}</ref>
{{نقل قول|در باب فتوح، کتابی بهتر از کتاب بلاذری نمی‌شناسیم.}}
بلاذری از بیشتر کتاب‌هایی که قبل از او نوشته شده بودند و نیز از گروه بیشماری از بزرگان، دانشمندان و راویان یاری گرفته استگرفته‌است. مهمترینمهم‌ترین مراجع او [[حسین بن اسود کوفی]]، [[قاسم بن سلام]]، [[محمد بن سعد کاتب واقدی]]، [[علی بن محمد مدائنی]]، [[عمرو بن محمد ناقد]] و [[عباس بن هشام کلبی]] بوده‌اند.<ref name="فتوح"/>
اساس نوشتن کتاب‌هایی مانند فتوح البلدان و اصولاً از نوع فتوح در تاریخ نویسیتاریخ‌نویسی [[مسلمانان]] به ویژه در [[سده ۲ (قمری)|سده ۲ق]]، خود گونه‌ای نیاز اداری و مالیاتی بود. در چارچوب قوانین اسلامی بسیار مهم بود که دانسته شود کدام سرزمین با زور یا با صلح در زمره متصرفات مسلمانان درآمده است، زیرا بنابر چگونگی تصرف آن، اقوام تابع می‌بایست، خراج، [[جزیه]] یا [[عشر]] می‌پرداختند. بدین‌سان نوعی تاریخ‌نویسی که مربوط به تاریخ فتوحات مسلمین بود، بوجود آمد که از نامی‌ترین آنهاآن‌ها فتوح البلدان است.<ref>{{یادکرد|کتاب=منابع تاریخ ایران در دوران اسلامی |نویسنده=ورهرام، غلامرضا |ناشر =امیر کبیر |چاپ=اوّل |شهر=تهران |سال=۱۳۷۱|صفحه=ص ۱۵-۱۶ |شابک=}}</ref>
== منابع ==
|
