شاه اسماعیل دوم: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسیشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: متن دارای ویکیمتن نامتناظر |
آخرین تغییر متن رد شد (توسط سامان۴۴) و برگردانده شد به نسخهٔ 24106229 توسط ImanFakhri |
||
خط ۱۸۰:
شاه اسماعیل دوم که بهترین سالهای جوانیش در زندان بود و در تحمل محرومیتها به سر برده بود پس از کنترل قدرت و رسیدن به پادشاهی، به مدیریت امور کشوری علاقهای نشان نداد و بیشتر اوقات خود را به خوشگذرانی و سرگرمی مشغول بود.<ref>{{پک| پارسادوست|۱۳۸۱|ک=شاه اسماعیل دوم شجاع تباه شده|ص=۱۰۱|زبان=fa}}</ref> شاه اسماعیل دوم در ۲۳ ربیعالثانی ۹۸۴ هجری قمری میرزا شکرالله را وزیر و ابراهیم میرزا را مهردار سلطنتی کرد. او آنان را به همراه بعضی از امیران قزلباش مأمور رسیدگی به دادخواهی مردم و صدور احکام پادشاهی نمود. شاه اسماعیل دوم چون خود را عادل میپنداشت روی مهر خود «هوالعادل» نقش کرده بود. به امر او مهر شاه را بر بالای احکام میزدند.<ref>{{پک| پارسادوست|۱۳۸۱|ک=شاه اسماعیل دوم شجاع تباه شده|ص=۱۰۲|زبان=fa}}</ref><ref>{{پک| ترکمان|۱۳۸۷|ک=تاریخ عالم آرای عباسی|ص=۲۰۷|زبان=fa}}</ref> وی قلیبیک افشار را قورچیباشی کرد و منصب صدارت را به میرزا مخدوم شریفی و میر عنایتالله قاضی سپرد. شاه اسماعیل دوم پس از کشتن اسماعیل میرزا مقام مهرداری را به عهده [[شمخالخان سلطان چرکس]] گذاشت.<ref name="ReferenceC">{{پک| پارسادوست|۱۳۸۱|ک=شاه اسماعیل دوم شجاع تباه شده|ص=۱۰۳|زبان=fa}}</ref>
{{جعبه نقل قول | عنوان =| نقلقول =شاه اسماعیل دوم هر چند خواست تا حدودی رعایت طبقات عموم مردم را بکند اما برای او ممکن نشد.
در دوران خونین و کوتاه زمامداری شاه اسماعیل دوم،<ref>{{پک|Matthee|2009|ک=The Pursuit of Pleasure: Drugs and Stimulants in Iranian History, 1500-1900|ص=21|زبان=en}}</ref> دودستگی و تفرقه میان قبایل قزلباش و اقدامات خشونتآمیز پادشاه مایه ضعف دولت و سرکشی حکام ولایات و قبایل و عشایری که در اطاعت دولت صفوی بودند گردید. زمام امور به دست جوانان کم تجربه افتاد. امور لشکری دچار اختلال شد و همبستگی و یکپارچگی که در عهد شاه تهماسب یکم و شاه اسماعیل یکم میان سران قزلباش و عشایر در برابر دشمنان خارجی وجود داشت به چنددستگی، نفاق و دشمنی مبدل گردید.<ref name="H44"/>
خط ۲۴۰:
شاه اسماعیل دوم نسبت به تبرا و [[تبراییان]] که از شیعیان متعصب بودند، روش قاطعی را در پیش گرفت. او فرمان داد رسم تبرا در کوچهها و محلهها از میان برداشته شود. شاه اسماعیل دوم دربارهٔ آنان گفته بود: «مرا با طبقه تبرایی که لعن را سرمایه معاش ساختهاند صفایی نیست.»<ref>{{پک| ترکمان|۱۳۸۷|ک=تاریخ عالم آرای عباسی|ص=۲۱۴|زبان=fa}}</ref> وی با لعن فرستادن به مقدسات سنی مذهبان مخالف بود. وی معاش [[تبرائیان]] را قطع کرد و به شدت با آنها به مقابله پرداخت.<ref>{{پک| روملو|۱۳۴۹|ک=احسنالتواریخ|ص=۲۳۰|زبان=fa}}</ref><ref>{{پک| مضطر|۱۳۶۴|ک=جهانگشای خاقان|ص=۱۴۹|زبان=fa}}</ref><ref>{{پک|خواندمیر|۱۳۳۳|ک=تاریخ حبیبالسیر|ص=۴۶۸|زبان=fa}}</ref>
شاه اسماعیل دوم تلاش کرد که از لحاظ مبارزات اجتماعی و فعالیتهای مذهبی و نیز از دیدگاه اجتماعی، تعادلی در نظام ادارات و اجتماعات مانند قضاوت و وضع مالیاتها به وجود آورد و از کشتار [[اهل تسنن]] جلوگیری کرد. جلوگیری وی از تندروهای مذهبی باعث شد که وی را متمایل به تسنن و اهل جماعت بدانند. سعی اسماعیل دوم بر آن بود که از مبالغات مذهبی بکاهد و تا حد زیادی دست برخی از روحانیون را از دستگاههای دولتی کوتاه کند زیرا معتقد بود که گروهی از آنها پدرش را بازیچه قرار داده بودند. به دنبال
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول = '''«'''در این اثنا میانهٔ خلایق گفتگوی اختلاف مذهب به میان آمده، از اطوار اسماعیل میرزا و سخنانی که درعقاید شیعه در پرده میگفت، مردمان او را در تشیع سست اعتقاد یافته، گمان تسنن به او بردند. '''»'''<ref>{{پک| ترکمان|۱۳۸۷|ک=تاریخ عالم آرای عباسی|ص=۲۱۳ (جلد اول)|زبان=fa}}</ref>
| منبع = <small>''[[اسکندربیک ترکمان]]''</small> | تراز = راست| عرض = 270px | اندازه خط = 12px| گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}}
|