چکمه: تفاوت میان نسخه‌ها

موزه یا چکمه در اغاز شامل ساق‌های جداگانه، پاشنه و صندل و پاپوش بود . حدود 1000 سال قبل از میلاد در خراسان بزرگ در شمال شرقی ایران این اجزاء به‌طور دائم به صورت یک واحد درامدند که اغلب تا زانو را می پوشانده بنابر اثار شعرای و تاریخ نویسان ایران پوشیدن موزه برای استفاده جنگاوران و سواره نظام سپاهیان بوده و بر کنار ساق ان جایی برای بستن خنجر بوده و در شاهنامه فردوسی بسیار از ان یاد شده و همچنین برای رفتن در گل و لای وزمینهای پر خس و خار کاربرد داشته - شواهد نشان میدهد که یک نوع چکمه با چرم نرم توسط عشایری در شرق ایران پوشیده میشده همچنین وجود تکوک جام چکمه زمان اشکانی که در موزه اقارضا عباسی تهرن نگه داری می‌شود دلیل محکمی دیگر براین مدعاست مابین قرن ۱۲ تا ۱۵ از طریق مهاجمان مغول به چین و هند و روسیه برده شده. با توجه به مدارک فراوان که نشان میدهد در عصر صفوی انواع کفشهای چرمی از ایران به اروپا صادر میشده گویا اولین طرح بوت که در زمان جنگهای صد ساله برای اسب سواران سپاهی در بریطانیا طراحی شده در واقع همان موزه‌ها و پوستال‌های ایرانیست یک لنگه سبز رنگ نمونه این چکمه‌ها متعلق به قرن هفدهم در موزه کفش ترونتو وجود دارد ازان پس چکمه‌های اروپایی تحت تأثیر سبک‌های نظامی قرار گرفتند و مانند موزه‌های ایرانی دارای پاشنه و ساقهای نرم بودند که در اصل برای حفاظت از سربازان اسب سوار طراحی شده بودند. سربازان و سواران انگلیسی درجنگهای قیام استقلال امریکاآمریکا چکمه‌های ساق بلند را در امریکاآمریکا رواج و توسعه دادند و از انجا به غرب امریکاآمریکا رفت و مورد استقبال گاوچرانان غرب امریکاآمریکا قرار گرفت . کشفیات باستان‌شناسی نشان میدهد که انسان نیاندرتال در اوخر دوره یخی قطعه پوستی را به دور ساق پای خود میپیچیدند —<ref> S. Wenzel: Neanderthal presence and behaviour in Central and Northwestern Europe during MIS 5e. In: Developments in Quaternary Sciences. Vol. 7, 2007, Elsevier, S. 173–193./ref> {{پانویس}}کفش در اکثر جوامع حتی در اروپا از اغاز پیدایش در هزاره‌های پیش تا اواخر قرون وسطی مخصوص طبقات بالا و ثروتمند معمولا به شکل صندل و یا نعلین بودند و برای پوشاندن ساق پا از پای افزارهایی چون جوراب یا ساقبند استفاده میکردند -