پری (افسانه‌های ایرانی): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MammothBot (بحث | مشارکت‌ها) ←منابع: افزودن پیوند به ویکی‌گفتاورد با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز ←پریان در منابع گوناگون: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۶:
== پریان در منابع گوناگون ==
پری در [[اوستا]] موجودی [[اهریمن]]ی است و از آن به صورت زنی بسیار زیبا و فریبنده یاد شده که با پنهان و آشکار شدن پی
در هفت خوان‌های [[هفت خوان رستم|رستم]] و [[اسفندیار]]، زنی زیبا و آراسته در حالی که [[بربط|عود]] می‌نوازد به پهلوان نزدیک می‌شود و او را به [[شادخواری]] و شادکامی دعوت می‌کند. اما هر دو [[پهلوان]] او را می‌شناسند و در نبرد او را می‌کشند.
خط ۱۲:
پریان در فرهنگ ایرانیان پس از اسلام، موجوات خوب و دوست داشتنی هستند که مردم نیکوکار و خوش نیت را دوست دارند و آن‌ها را به خوشبختی و کامروایی می‌رسانند. [[پادشاه پریان]] مردی نیک و آزاده است و دختر و پسر [[شاه پریان]] رمزی از کمال، زیبائی، ثروت و خوشبختی هستند که هر دختر و پسر جوان آرزوی همسری ایشان را دارد. داستان پری زیبائی که بخت را تقسیم می‌کرد در داستان‌های مربوط به [[جمشید]] شاه آمده است.
در [[اساطیر ایرانی]]، پری‌ها از نسل فرشتگان تبعیدی از بهشت هستند که در صورت توبه کردن به بهشت باز می‌گردند. در منابع قدیمی تر
پری‌ها هدف سطح پایین موجودات شروری به نام [[دیوسان]] بودند. دیوسانان با حبس پری‌ها در قفس‌های آهنین، اقدام به آزار
در شعر پری و بهشت [[توماس مور]] شاعر ایرلندی، در قسمت [[لاله رخ]]، یک پری اجازه بازگشت به [[بهشت]] را بعد از سه بار تلاش در دادن هدیه‌ای به [[فرشته]] محبوب خدا بدست می‌آورد.
اولین تلاش این است که آخرین شرابی که [[لیبرا]] با خون قلبی که برای او شکسته و از آن شرابی برای خدا درست کرده را پیدا کرده و هدیه دهد. این خون باید از متعلق به سرباز جوانی که برای حفظ جان محمود [[اورنگ‌زیب]] (ششمین پادشاه [[مغول]] هند در سده ۱۷–۱۸ میلادی) کشته
هدیه بعدی، یک نگاه پاک و ناب از یک عشق از خود گذشته.<ref>کسی که خود را در راه عشقش قربانی کرده باشد</ref> آهی که باید ربوده شود باید از لب‌های دختری [[باکره]] و در حال مرگ با عشقش در [[ریونذوری]]<ref>کوهی در [[کنیا]] از رشته کوه‌های [[کلیمانجارو]]</ref> بوسیله [[طاعون]] باشد نه اینکه ترجیح دهد در تبعید از عشقش با بیماری زنده بماند.
| |||