فردی مرکوری: تفاوت میان نسخه‌ها

|origin = [[لندن]]، [[انگلستان]]، بریتانیا<ref name="Highleyman_2005" />

'''فرِدی مرکوری''' (زاده‌شده با نام '''فرخ بلسارا'''؛ {{به گجراتی|ફરોખ બલ્સારા}} با تلفظ Pharōkh Balsārā؛ زادهٔ ۵ سپتامبر ۱۹۴۶، درگذشته در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۱)<ref name="mr-mercury.co.uk">{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://mr-mercury.co.uk/Images/Birthcertificatefreddie.jpg |عنوان = Birth certificate| ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازدید = 7 October 2014|نشانی بایگانی= http://web.archive.org/web/20120319190532/http://mr-mercury.co.uk/Images/Birthcertificatefreddie.jpg| تاریخ بایگانی=19 March 2012 |کد زبان=en}}</ref><ref name="inourstar.com">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.inoutstar.com/news/Freddie-Mercury-real-name-Farrokh-Bulsara-1876.html |عنوان=Freddie Mercury (real name Farrokh Bulsara) Biography |ناشر=Inout Star |بازبینی=11 July 2010|پیوند بایگانی=http://web.archive.org/web/20110810151824/http://www.inoutstar.com/news/Freddie-Mercury-real-name-Farrokh-Bulsara-1876.html|تاریخ بایگانی=10 Aug 2011|کد زبان= en}}</ref> موسیقی‌دان، خواننده و آهنگ‌ساز اهل [[بریتانیا]] بود که عمدتاً به عنوان خواننده و ترانه‌نویس اصلی گروه سبک [[موسیقی راک|راک]] [[کوئین]] شناخته می‌شود. مرکوریاجراهای همچنینپر به عنوان یک مجری روی صحنه، به خاطر داشتنشور یکاو، شخصیتلباس‎های متظاهرانهعجیب و خودنمایانهغریب و همین‌طورترانه‎های بهبه‌یاد‌ماندنی‎‌اش، خاطرهمراه داشتنبا صداییسیالیت قویجنسی و رسامرگ شناخته می‌شود.<ref>{{harvnb|Independent|2006}}</ref><ref>{{Wayback |date=20110615085921 |url=http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/article675005.ece |title=Dance: Deux the fandango}}.</ref><ref name="rollingstone.com">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.rollingstone.com/music/lists/6027/32782|عنوان=''RollingStone.com'' – 100 Greatest Singers of All Time|اثر=Rolling Stone|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCNm0tZ | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> مرکوریزودهنگامش به عنواندلیل یک آهنگ‌ساز، برخی از ترانه‌های موفق و پرفروش کوئین از جمله ''[[حماسه کولی]]''، ''[[ملکه قاتل]]''، ''[[یکی برای دوست‌داشتن]]''، ''[[الان جلومو نگیر]]''، ''[[مجنون کوچکی کهابتلا به آن عشق می‌گویند]]'' وبیماری ''[[ما قهرمانیمایدز]]'' را نوشته‌است. مرکوری علاوه بر فعالیت‌هایش در گروهسن کوئین،۴۵ به شکل انفرادی هم فعالیت می‌کرد وسالگی، گه‌گاهیبا همخاطره‎های به عنوانجا تهیه‌کنندهمانده یا موسیقی‌دان مهمان (پیانو و آوازخوانی) برای هنرمندان دیگر به فعالیت می‌پرداخت. او به علت [[برونکوپنومونی]] که به خاطر بیماری [[ایدز]] گرفتاراز آنموسیقی شدهراک بود،بریتانیا در ۲۴دهه‌های نوامبر ۱۹۹۱۷۰ و تنها۸۰ یکمیلادی روز پس از آنکه به صورت عمومی اعلام کرد که مبتلا به ایدزگره شده‌است،خورده درگذشتاست.

مرکوری روز پنجم سپتامبر ۱۹۴۶ در دوره قیومیت بریتانیا بر [[سلطان‌نشین زنگبار]] در شرق [[آفریقا]] به دنیا آمد که هم‌اکنون بخشی از [[تانزانیا]] است. والدینش،والدین او، بومی و جر بلسارا{{Ref label|Bulsara|a|none}} از [[پارسیان هند|پارسیان]] (زرتشتیان با اصلیت ایرانی در هند) [[گجرات|ایالت گجرات]] هند بودند که این ناحیه در تقسیمات کشوری آن موقع [[هند بریتانیا]]، در [[استان بمبئی (هند بریتانیا)|استان بمبئی]] قرار داشت.<ref name="LindaB_2000">{{harvnb|Linda B|2000}}.</ref>{{Ref label|Parsis|b|none}} نام خانوادگی آن‌ها از شهر بلسر (که با نام Valsad هم شناخته می‌شود) واقع در بخش جنوبی گجرات، گرفته شده‌است. مرکوری و خانوده‌اشخانوده‌ مرکوری به عنوان یک پارسی، پایبند به [[آیین زرتشت]] بودند.<ref>{{harvnb|Sky|1992|pp=۸–۹}}</ref> پدر مرکوری صندوق‌دار [[اداره مستعمراتی بریتانیا]] بود و به همین دلیل خانواده بلسارا به زنگبار مهاجرت کرده بودند تا پدرش بتواند شغلش را حفظ کند. پدر فردی در هند با جر ازدواج کرد و او یکرا با خود به زنگبار برد. فرخ اولین فرزند آن‎ها بود و ۶ سال بعد هم خواهر کوچکتر او به نام کاشمیراکشمیرا داشتبه دنیا آمد.<ref name="Das_2000">{{harvnb|Das|2000}}.</ref><ref name=":0">{{یادکرد خبر|کوشش=|تاریخ=۷ نوامبر ۲۰۱۸|عنوان=فردی مرکوری؛ خواننده‌ای که از زنگبار آمد|نشانی=http://www.bbc.com/persian/magazine-46073994|ناشر=بی‌بی‌سی فارسی|زبان=|doi=|تاریخ بازدید=|تاریخ بازبینی=}}</ref>

مرکوری بیشتر دوران کودکی خود را در هندوستان سپری کرد و در سن هفت سالگی، نواختن پیانو به او آموخته شد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی= http://www.queenonline.com/history/35/ |عنوان= Queen Online – History: Freddie Mercury |تاریخ=February 2014| نشانی بایگانی= http://web.archive.org/web/20100808050139/http://www.queenonline.com/history/35 | تاریخ بایگانی= 8 August 2010 | کد زبان= en}}</ref> در سال ۱۹۵۴ و در سن هشت سالگی، مرکوری برای تحصیل به [[سنت ماری اسکول]]، یک مدرسه شبانه‌روزی پسرانه به سبک بریتانیایی واقع در [[پانچگانی]] در نزدیکی بمبئی (هم‌اکنون در [[بمبئی]]) فرستاده شد.<ref name="Jones_1998">{{harvnb|Jones|1998}}.</ref> مدرسه سنت پیتر به کلیسا تعلق داشت اما درهایش به روی دانش‌آموزان از ادیان و اعتقادات مختلف باز بود. مرکوری هم به عنوان یک زرتشتی معتقد در این مدرسه تحصیل کرد.<ref name=":0" /> [[لاتا منگشکار]] خواننده بالیوودی، یکی از کسانی بود که در آن دوران مرکوری تحت تأثیر موسیقی او قرار داشت.<ref>{{یادکرد وب|نام خانوادگی=Fitzpatrick|نام=Liam|عنوان=Farrokh Bulsara|نشانی=http://www.time.com/time/asia/2006/heroes/at_bulsara.html|اثر=[[تایم|Time]]|بازبینی=28 April 2012|نشانی بایگانی=http://web.archive.org/web/20110523230337/http://www.time.com/time/asia/2006/heroes/at_bulsara.html|تاریخ بایگانی=23 May 2011|سال=2006|کد زبان= en}}</ref> مرکوری در سن ۱۲ سالگی یک گروه موسیقی مدرسه‌ای به نام [[هکتیکس]] تشکیل داد و آثار برخی از خواننده‌های [[راک اند رول]] همانند [[کلیف ریچارد]] و [[لیتل ریچارد]] را بازخوانی کرد.<ref name="Hodkinson_2004">{{harvnb|Hodkinson|2004|pp=۲٬۶۱}}.</ref> فردی اوقات فراغتش را در کنار خاله و پدربزرگ و مادربزرگ خود در مومبای می‎گذراند و همان موقع بود که عشقش به موسیقی شکل گرفت. او حتی به همراه چند نفر از دوستانش، اولین گروه موسیقی خود به نام " هکتیکس" (The Hectics) را هم به راه انداخت.<ref name=":0" /> یکی از دوستان آن دورهٔ مرکوری به یاد می‌آورد که او «توانایی غیرطبیعی در گوش دادن به رادیو و نواختن آنچه که می‌شنید» داشت.<ref name="O'Donnell_2005">{{harvnb|O'Donnell|2005}}.</ref> همچنین در همان مدرسه سنت پیتر بود که او اولین‌بار خود را «فردی» نامید. مرکوری در فوریه ۱۹۶۳ به زنگبار نزد والدین خود برگشت.<ref>Lesley-Ann Jones (2012). "Mercury: An Intimate Biography of Freddie Mercury". p. 327. Simon and Schuster.</ref>

هرچند که صدای صحبت کردن فردی مرکوری در محدودهٔ [[باریتون]] بود، او اغلب آهنگ‌هایش را در محدودهٔ [[تنور (موسیقی)|تنور]] خوانده‌استخوانده است.<ref>{{Citation |author=Evans, David; Peter Freestone |title=Freddie Mercury: an intimate memoir by the man who knew him best |publisher=Omnibus |location=London |year=2001 |url=http://books.google.com/?id=AH8zZsbmB98C&pg=PA108#v=onepage&q|pages= 108–9 |isbn=0-7119-8674-6| archiveurl = http://www.webcitation.org/6XgDTlkWj | archivedate = 10 April 2015}}</ref> محدودهٔ آوازی او از bass low F (F2){{چر}} تا soprano high F (F6){{چر}} بوده‌است.<ref name="soto">{{Citation|last=Soto-Morettini|first=D.|title=Popular Singing: A Practical Guide To: Pop, Jazz, Blues, Rock, Country and Gospel|year=2006|publisher=A & C Black|isbn=978-0-7136-7266-4}}</ref> او می‌توانست تا tenor high F (F5){{چر}} [[بلت‌زنی|بلت]] بزند.<ref name="soto" /> سوپرانوی اسپانیایی، [[مونتسرات کاباله]]، که یک آلبوم هم با مرکوری منتشر کرده‌است، دربارهٔ صدای مرکوری اینچنین نظر داده‌استداده است: «فرق مرکوری با تقریباً همهٔ دیگر ستاره‌های راک در این است که او صدایش را می‌فروشد».<ref name="Cain_2006">{{harvnb|Cain|2006}}.</ref> او در ادامه اظهار می‌دارد که:

«تکنیک‌های او در آوازخوانی متحیرکننده بود. او مشکل [[تمپو]] نداشت. با یک حس نافذ ریتمی آواز می‌خواند، پلیسمنت آوازه او بسیار خوب بود و او می‌توانست بی‌زحمت و به‌طور غیرمحسوس از یک رجیستر به رجیستر دیگر برود. او همچنین استعداد موسیقایی عالی داشت. ترتیب قطعات موسیقی او ظریف، خوشایند، شیرین، انرژی‌زا و محکم بود.»<ref name="soto" />

با ادامه یافتن دوران فعالیت گروه کوئین، او به‌طور فزاینده‌ای در حین اجراهای زنده، بالاترین نت‌ها را تغییر می‌داد و اغلب آن‌ها را با نت دوم، سوم و چهارم هارمونیزه می‌کرد. گفته شده مرکوری «خام‌ترین [[گرهک تارهای صوتی]] را داشته و هرگز هیچگونه آموزش رسمی آوازخوانی ندیده‌استندیده است».<ref name=Rush2>{{harvnb|Rush|1977b}}.</ref>

مرکوری ۱۰ ترانه از ۱۷ ترانه‌ای که در آلبوم [[برترین آثار (آلبوم کوئین)|''برترین آثار'']] گروه کوئین قرار دارد را نوشته‌استنوشته است: ''[[حماسه کولی]]''، ''[[هفت دریای ری]]''، ''[[ملکه قاتل]]''، ''[[پسر از مد افتاده]]''، ''[[یکی برای دوست داشتن]]''، ''[[ما قهرمانیم]]''، ''[[مسابقه دوچرخه‌سواری]]''، ''[[الان جلومو نگیر]]''، ''[[مجنون کوچکی که به آن عشق می‌گویند]]'' و ''[[بازی رو انجام بده]]''.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.allmusic.com/album/greatest-hits-vols-1-2-r220568|عنوان=Queen – Greatest Hits, Vols. 1|اثر=AllMusic|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCPsvEi | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

مهم‌ترین جنبهٔ ترانه‌نویسی او، محدودهٔ وسیع ژانرهایی است که استفاده کرده‌است که برخی از آن‌ها عبارتند از [[راکیبلی]]، [[پراگرسیو راک]]، [[هوی متال]]، [[موسیقی گاسپل|گاسپل]]، و [[دیسکو]]. او در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۸۵ شرح داده‌استداده است «من متنفرم از اینکه یک کار رو دوباره و دوباره و دوباره انجام بدم. من دوست دارم ببینم که الان توی موسیقی، فیلم و تئاتر چه خبره و بعدش همه اون‌ها رو با هم ترکیب کنم».<ref name="Wenner_2001">{{harvnb|Wenner|2001}}.</ref> مرکوری در مقایسه با بسیاری از آهنگ‌سازان محبوب، تمایل به نوشتن ترانه‌های پیچیده داشت. برای مثال، حماسه کولی یک ساختار نامدور دارد و از تعداد زیادی [[آکورد]] تشکیل شده‌است.<ref name="Queen_1992">{{harvnb|Queen|1992}}.</ref><ref name="Aledort_2003">{{harvnb|Aledort|2003}}.</ref> او همچنین شش ترانه در آلبوم ''[[کوئین دو]]'' را نوشته‌استنوشته است که چندین تغییر کلیدی و اساس پیچیده دارند. از سوی دیگر، ترانهٔ ''مجنون کوچکی که به آن عشق می‌گویند'' تنها تعداد کمی آکورد دارد. علی‌رغم این حقیقت که مرکوری اغلب هارمونی‌های خیلی پیچیده می‌نوشت، خود ادعا کرده‌است که به سختی می‌توانست موسیقی بخواند.<ref name="Coleman_1981">{{harvnb|Coleman|1981}}.</ref> او بیشتر آهنگ‌هایش را بر روی پیانو می‌نوشت و از طیف گسترده‌ای از [[علامت کلید|علامت‌های کلید]] مختلف استفاده کرده‌است.<ref name="Queen_1992" />

مرکوری به خاطر اجراهای زنده‌اش شهرت داشت و به همراه گروه کوئین، در کشورهای زیادی به اجرای کنسرت پرداخته‌استپرداخته است که اکثراً در استادیوم‌ها برگزار می‌شدند. او سبک اجرایی بسیار نمایشی از خود نشان داد که عمدتاً با مشارکت گسترده‌ای از سوی حضار همراه بود. یکی از نویسندگان The Spectator او را چنین توصیف کرده‌است: «خواننده‌ای که تماشاگرانش را می‌شوراند، شادمان می‌کند و با حالات پرتجمل خود آن‌ها را جادو می‌کند».<ref name="Blaikie_1996">{{harvnb|Blaikie|1996}}.</ref> [[دیوید بویی]] که در کنسرت بزرگداشت فردی مرکوری به خوانندگی پرداخته و همچنین ترانه‌ای به نام ''تحت فشار'' را هم با گروه کوئین ضبط کرده‌است، دربارهٔ شیوه اجرای مرکوری چنین می‌گوید: «در بین همه مجری‌های تئاتری راک، مرکوری از بقیه جلوتر است. او از مرزها فراتر رفت؛ و البته من همیشه مردانی که لباس تنگ می‌پوشند را تحسین می‌کنم. من فقط یک بار او را در کنسرت دیدم و همان‌طور که درباره‌اش می‌گفتند، او یقیناً مردی بود که می‌توانست هواداران را در مشتش نگه دارد».<ref name="Ressner_1992">{{harvnb|Ressner|1992}}</ref> برایان می، گیتاریست گروه کوئین دربارهٔ مرکوری می‌گوید که مرکوری «می‌توانست کاری کند که آخرین نفری که در دورترین نقطه استادیوم قرار گرفته هم احساس بودن بکند».<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=Posted by Dr. Brian May, CBE. Guitarist. |نشانی=http://googleblog.blogspot.com/2011/09/happy-birthday-freddie-mercury.html |عنوان=Happy birthday, Freddie Mercury |ناشر=Googleblog.blogspot.com |تاریخ=2011-09-04 |بازبینی=2014-02-09|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCQLLlk | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

مرکوری در طی دوره فعالیتش، حدود ۷۰۰ کنسرت را در بسیاری از کشورهای دنیا با گروه کوئین اجرا کرد. یکی از جنبه‌های قابل توجه کنسرت‌های کوئین، مقیاس بزرگ آن‌ها بود.<ref name="Wenner_2001" /> او یک بار گفت که «ما [[سیسیل ب دومیل]] راک اند رول هستیم، همیشه می‌خواهیم کارهای بزرگ و بهتری انجام دهیم».<ref name="Wenner_2001" /> گروه کوئین اولین گروهی بود که در استادیوم‌های آمریکای جنوبی به اجرای کنسرت می‌پرداخت، و رکورد جهانی را از نظر تعداد شرکت‌کنندگان در سال ۱۹۸۱ در [[مورامبی استادیوم]] در [[سائو پائولو]] شکست.<ref name="Bret_1996_91">{{harvnb|Bret|1996|p=۹۱}}.</ref> در ۱۹۸۶ کوئین در پشت [[پرده آهنی]] و در جلوی یک جمعیت ۸۰٫۰۰۰ نفری در بوداپست، به اجرا پرداخت که این کنسرت، بزرگ‌ترین کنسرت راکی بود که در [[اروپای شرقی]] برگزار می‌شد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://books.google.com/books?id=4SQEAAAAMBAJ&pg=PT85&lpg=PT85&dq=queen+80,000+budapest+1986|عنوان=Billboard – 16 Aug 1986|ناشر=Books.google.com|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCQnA7e | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> آخرین اجرای مرکوری با کوئین در ۹ اوت ۱۹۸۶ در [[نب‌ورد|نب‌ورد پارک]] انگلیس بود که گفته می‌شود به صورت تخمینی حدود ۱۶۰٬۰۰۰ نفر حضار در آن شرکت داشتند.<ref name="knebworth">{{harvnb|Jones|1999}}.</ref> مرکوری در آخرین اجرای خود بر روی صحنه، که در انتهای آن ترانهٔ ''[[خداوند ملکه را حفظ کند]]'' اجرا شد، در حالی که یک ردای بلند پوشیده بود و تاجی زرین را در بالا نگه داشته بود، با جمعیت خداحافظی کرد.<ref>{{یادکرد خبر|نام خانوادگی۱=Grech|نام۱=Herman|عنوان=Mercury’s magic lives forever|نشانی=http://www.timesofmalta.com/articles/view/20111120/local/Mercury-s-magic-lives-forever.394705|تاریخ بازبینی=8 February 2015|ناشر=Times of Malta|تاریخ=20 November 2011|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCQyBUB | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

مرکوری در بسیاری از ترانه‌های معروف کوئین پیانو نواخته‌استنواخته است که ''ملکه قاتل''، ''حماسه کولی''، ''ما قهرمانیم''، ''یکی برای دوست داشتن''، و ''منو الان متوقف نکن'' از آن جمله هستند. او از [[پیانوهای بزرگ]] کنسرتی استفاده می‌کرد و گه‌گاهی هم از آلات موسیقی نظیر [[هارپسیکورد]] استفاده می‌کرد. از ۱۹۸۰ به بعد، مرکوری به‌طور مکرر از [[سینث‌سایزر]] در استودیو استفاده می‌کرد. گیتاریست کوئین، برایان می اظهار داشته‌است که او توانایی‌های خودش در پیانو را باور نداشت و خیلی کم به نواختن می‌پرداخت چرا که می‌خواست در روی صحنه به اطراف قدم بزند و مخاطبان را سرگرم کند.<ref name="Longfellow_2006">{{harvnb|Longfellow|2006}}</ref> هرچند که او آثار زیادی برای گیتار نوشته‌است،نوشته است، با این حال، تسلط ابتدایی و اندکی بر روی این ساز داشت. ترانه‌هایی همانند [[جنگ عفریتی]] و مجنون کوچکی که به آن عشق می‌گویند بر روی گیتار ساخته شده‌اند. در ترانه دوم، مرکوری هم در استودیو و هم بر روی صحنه گیتار آکوستیک می‌نوازد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.queenonline.com/en/the-band/interviews/queen/circus-1980/|عنوان=Lights! Action! Sound! It's That Crazy Little Thing Called Queen|ناشر=Queenonline.com|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCRXECG | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

دو آلبوم مرکوری که کاملاً مستقل از گروه کوئین تهیه شده بودند، ''[[آقای آدم بده]]'' (۱۹۸۵) و [[بارسلونا (آلبوم)|''بارسلونا'']] (۱۹۸۸) نام داشتند. ''آقای آدم بده'' جزء ده آلبوم برتر در جداول آلبوم بریتانیا قرار گرفت.<ref name="ReesCrampton_1999_809" /> در سال ۱۹۹۳، یک رمیکس از ترانهٔ «''زندگی کردن برای خودم''»، تک‌آهنگی از همین آلبوم، جایگاه نخست را در جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا بدست آورد.<ref name="ReesCrampton_1999_811">{{harvnb|Rees|Crampton|1999|p=۸۱۱}}.</ref> این ترانه همچنین جایزه [[جوایز آیور نوول|آیور نوول]] را هم پس از مرگ مرکوری برایش به ارمغان آورد. نقاد ''[[آل‌میوزیک]]''، [[ادواردو ریواداویا]] ''آقای آدم بده'' را به صورت «عالی از همان ابتدا تا انتها» توصیف می‌کند و نظر خود را این‌گونه بیان می‌کند که مرکوری «کاری ستودنی در کشف قلمروهای ناشناخته انجام داده‌استداده است».<ref name="Rivadavia_notdated">{{harvnb|Rivadavia|&lt;not dated&gt;}}.</ref> این آلبوم به‌ویژه بسیار سینث‌سایزر محور است، به‌طوری‌که آلبوم‌های گذشته کوئین این‌گونه نبودند.

علاوه بر این دو آلبوم انفرادی، مرکوری چندین تک‌آهنگ هم منتشر کرده‌است. از جملهٔ آنها، یک نسخهٔ بازخوانی از ترانهٔ موفق ''[[متظاهر بزرگ]]'' گروه [[پلترز]] بود که در سال ۱۹۸۷ در بریتانیا در جایگاه پنجم ایستاد.<ref name="ReesCrampton_1999_809" /> در سپتامبر ۲۰۰۶، یک آلبوم گردآوری‌شده از کارهای انفرادی مرکوری، به افتخار شصتمین زادروزش در بریتانیا منتشر شد. این آلبوم جز ۱۰ آلبوم برتر در جدول آلبوم‌های بریتانیا قرار گرفت.<ref>Roberts, David (2006). [[British Hit Singles & Albums]]. London: Guinness World Records Limited</ref>

مرکوری در طی سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۳ چندین ترانه مشترک با [[مایکل جکسون]] ضبط کرد. از جمله دمویی از «''وضعیت پرتنش''»، «''پیروزی''» و «''زندگی باید چیزی بیش از این باشد''».<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.ultimatequeen.co.uk/songs/collabfreddie.htm|عنوان=Freddie Mercury – Collaborations: Michael Jackson|ناشر=Ultimatequeen.co.uk|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCSJlzr | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> هیچ‌کدام از این آثار مشترک، به صورت رسمی منتشر نشد، هرچند که نسخه‌های قاچاقی آن‌ها وجود دارد. جکسون بعدها ترانهٔ ''وضعیت پرتنش'' را با [[میک جگر]] برای آلبوم ''پیروزی'' گروه [[جکسون فایو]] ضبط کرد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://books.google.com/books?id=BVC9zltjf-EC&pg=PA90&dq=freddie+mercury+and+michael+jackson+-+state+of+shock#v=onepage&q=freddie%20mercury%20and%20michael%20jackson%20-%20state%20of%20shock&f=false|عنوان=Michael Jackson: the king of pop|ناشر=Books.google.com|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCSgR1u | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> مرکوری در آلبوم ''آقای آدم بده''، یک نسخه انفرادی از آهنگ ''زندگی باید چیزی بیش از این باشد'' را قرار داده‌استداده است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.ultimatequeen.co.uk/songs/mrbadguy.htm#there|عنوان=There Must Be More To Life Than This|ناشر=Ultimatequeen.co.uk|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCSqkR5 | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> در نوامبر ۲۰۱۱، برایان می اعلام کرد که یک سری از آهنگ‌هایی که مرکوری و جکسون به صورت دونفری خوانده‌اند، در سال ۲۰۱۲ عرضه خواهد شد.<ref>Smart, Gordon (۱۲ نوامبر ۲۰۱۱) [http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/showbiz/bizarre/3931387/Michael-Jackson-and-Freddie-Mercury-duet-tapes-to-be-released.html Michael Jackson and Freddie Mercury duet tapes to be released] The Sun. Retrieved 1۳ نوامبر ۲۰۱۱</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.nme.com/news/queen/60351|عنوان=Queen set to release Freddie Mercury and Michael Jackson duets in 2012|تاریخ=11 November 2011|اثر=NME.COM|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCTANOe | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> بعدها تاریخ عرضهٔ آن را به سال ۲۰۱۳ و پس از آن هم به سال ۲۰۱۴ موکول کرد.<ref name="RS 20130729">{{یادکرد وب|نام خانوادگی=Coulehan|نام=Erin|عنوان=Michael Jackson Duets With Freddie Mercury Set for Release|نشانی=http://www.rollingstone.com/music/news/michael-jackson-duets-with-freddie-mercury-set-for-release-20130729|ناشر=Rolling Stone Magazine|بازبینی=29 August 2013|تاریخ=29 July 2013|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCU2gwf | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

مرکوری در اوایل دهه ۱۹۷۰، یک رابطه طولانی‌مدت با ماری اوستین داشت که او را از طریق [[برایان می]] ملاقات کرده بود. او برای چندین سال با اوستین به‌طور مشترک در وست کنزینگتون زندگی کرد. با این حال در اواسط دهه ۱۹۷۰، مرکوری رابطه عاشقانه‌ای هم با یک مرد آمریکایی که مدیر اجرایی موسیقی در شرکت [[الکترا رکوردز]] بود، برقرار کرد. در دسامبر ۱۹۷۶، مرکوری دربارهٔ گرایش جنسی‌اش با اوستین حرف زد که نتیجه آن پایان رابطه عاشقانهٔ او با اوستین بود.<ref name="LesleyJones" /><ref name="Teckman_2004_part2">{{harvnb|Teckman|2004}}, part 2.</ref> مرکوری از خانهٔ مشترکی که با اوستین داشتند به خیابان دوازدهم [[استنفورد تراس]] در کنزینگتون کوچ کرد و برای اوستین هم‌خانه‌ایهم خانه‌ای در همان حوالی خرید.<ref name="LesleyJones" /> با این حال، مرکوری و اوستین برای سال‌ها دوستان نزدیک یکدیگر ماندند و مرکوری اغلب از اوستین به عنوان تنها دوست واقعی خود یاد می‌کرد. در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۸۵، مرکوری دربارهٔ اوستین گفت که «اکثر معشوقه‌های من ازم پرسیدند که چرا اون‌ها نمیتونن جای ماری [اوستین] رو بگیرن، این کاملاً غیر ممکنه، تنها دوستی که من داشتم ماری هست و من کس دیگه‌ای رو نمی‌خوام. از نظر من، او همسر عرفی من بود. از نظر من، این رابطه یک جور زناشویی بود. ما هم دیگه رو باور داشتیم، همین برام کافیه».<ref name="Hauptfuhrer_1977">{{harvnb|Hauptfuhrer|1977}}.</ref> او همچنین چندین ترانه در مورد اوستین سروده‌استسروده است که از جمله قابل ذکرترین آن‌ها می‌توان به ''[[عشق زندگی من]]'' اشاره کرد. آخرین خانهٔ مرکوری، به نام گاردن لژ، کاخی با معماری گرجستانی دارای ۲۸ اتاق بود که در یک باغ مانیکورکاری‌شده قرار دارد و حول آن را دیواری آجری بلند فرا گرفته‌است. این خانه که در منطقه [[کنزینگتون]] لندن قرار دارد، پس از مرگ مرکوری، به اوستین رسید.<ref name="Jackson">Laura Jackson. (2011). "Freddie Mercury: The biography". Hatchette</ref> مرکوری در وصیت‌نامه‌اش، خانه‌اش را به جای شریک زندگی آن هنگامش، جیم هوتون، برای ماری اوستین به ارث گذاشته‌استگذاشته است و در اینباره گفته‌استگفته است که «تو همسر من بودی و به هر حال این خانه برای توست».<ref>{{cite interview |last1=Austin |first1=Mary |subject2=Freddie Mercury |interviewer=Midge Ure |title=The Mysterious Mr Mercury |url=http://www.bbc.co.uk/programmes/b0171x1k |program=[[بی‌بی‌سی|BBC]] Radio 4 |date=12 November 2011 |accessdate=12 November 2011| archiveurl = http://www.webcitation.org/6XgDTw1Lh | archivedate = 10 April 2015}}</ref> مرکوری همچنین پدرخواندهٔ پسر ارشد اوستین بود که ریچارد نام دارد.<ref name="Longfellow_2006" />

مرکوری در اوایل و اواسط دههٔ ۱۹۸۰، یک رابطه عاشقانه با [[باربارا ولنتین]]، هنرپیشه زن اتریشی برقرار کرد<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.queenarchives.com/index.php?title=Freddie_Mercury_-_11-25-1991_-_The_Star_-_AIDS_Kills_The_King_of_Rock|عنوان=The Star – AIDS Kills The King of Rock |ناشر=Queenarchives.com |تاریخ=25 November 1991 |بازبینی=9 January 2011|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCVKqyQ | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> که در نماهنگ ''[[زندگی سختی است]]'' هم هنرنمایی کرده‌است.<ref>Freddie's Loves (Channel 5) documentary</ref> در سال ۱۹۸۵، او یک رابطه طولانی‌مدت دیگر با آرایشگری به نام جیم هوتون (زاده ۱۹۴۹، درگذشت ۲۰۱۰) آغاز کرد.<ref>{{یادکرد خبر|نشانی=http://www.independent.ie/national-news/partner-of-queen-star-freddie-buried-1997689.html |عنوان=Partner of Queen star Freddie buried |نام خانوادگی=Sweeney |نام خانوادگی=Ken |خبرگزاری=Irish Independent |مکان=Dublin |تاریخ=4 January 2010 |تاریخ بازبینی=27 August 2010|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCVkCLi | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> هوتون که در سال ۱۹۹۰ نتیجه آزمایش ایدزش مثبت بود،<ref name="Hutton_1994">{{harvnb|Hutton|1994}}.</ref> در شش سال آخر زندگی مرکوری با او زندگی کرد و در هنگام بیماری به پرستاری از او پرداخت و در هنگام مرگ مرکوری هم در بالین او حاضر بود. هوتون ادعا کرده‌است که مرکوری در حین مرگش، حلقه ازدواجی که هوتون به او داده بود را دست کرده بود. هوتون در یک ژانویه ۲۰۱۰ بر اثر ابتلاء سرطان درگذشت.<ref name="Hutton_1994" />

[[کنی اورت]]، دی‌جی رادیو، اولین بار مرکوری را در سال ۱۹۷۴ هنگامی که او برای یک برنامه صبحگاهی در Capital London دعوت کرده بود، ملاقات کرد.<ref name="Everett">"When Freddie Mercury Met Kenny Everett". (۱ ژوئن ۲۰۰۲). [[کانال ۴]]</ref><ref name="Everett" /> آن دو به عنوان دو تن از خودنماترین و محبوب‌ترین هنرمندان بریتانیایی، ویژگی‌های مشترک فراوانی داشتند و بلافاصله تبدیل به دوستان نزدیکی برای یکدیگر شدند.<ref name="Everett" /> اورت نقشی اساسی در موفقیت اولیه کوئین ایفا کرد. در سال ۱۹۷۵، مرکوری با یک نسخه از تک‌آهنگ [[حماسه کولی]] نزد اوت رفت. اورت که در ابتدا به شکل محرم‌وارانه شک داشت که یک ایستگاه رادیویی پیدا بشود که حاضر به پخش این ترانهٔ بیش از ۶ دقیقه‌ای باشد، به مرکوری در آن لحظه چیزی نگفت و ترانه را بر روی گردونه گرامافون گذاشت و پس از اینکه آن را شنید، به شور آمد و گفت: «فراموشش کن، این ترانه برای قرن‌ها یک ترانهٔ شماره یک خواهد بود».<ref name="Jackson" /> در حالی که Capital Radio به صورت رسمی این ترانه را نپذیرفته بود، اما اورت بی‌وقفه راجع به ترانه‌ای صحبت می‌کرد که خودش آن را شنیده بود، اما نمی‌توانست آن را پخش کند، تا اینکه ترانه به صورت «اشتباهی» شروع به پخش شدن می‌کند و اورت اظهار می‌دارد که «وای! از دستم دررفت!».<ref name="Jackson" /> خیلی زود شنوندگان با تلفن به کاپیتال هجوم آوردند و می‌خواستند بدانند که این ترانه کی منتشر خواهد شد. اورت در یک روز این ترانه را ۳۶ بار پخش کرد.<ref name="Everett" /><ref>[http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/tv/features/kenny-everett--the-best-possible-way-to-remember-a-true-pioneer-8191316.html "Kenny Everett – The best possible way to remember a true pioneer"]. The Independent. Retrieved 1۹ ژانویه ۲۰۱۵</ref>

رابطهٔ آن دو در دههٔ ۷۰ صمیمی‌تر شد، اورت رایزن و مشاور مرکوری شد و مرکوری هم محرم راز اورت شده بود و به او کمک می‌کرد تا گرایش جنسی خودش را بپذیرد. در سرتاسر اوایل دههٔ ۱۹۸۰، آن دو همجنس‌گرایی‌شان را کاوش می‌کردند، و همین‌طور مواد مخدر را هم تجربه کردند، هرچند که آن‌ها هیچوقت عاشق و معشوق نبودند، اما آن‌ها به‌طور منظم با هم به شب‌نشینی می‌پرداختند. در سال ۱۹۸۵، آن‌ها بر سر استفاده و سهمشان از مواد مخدر دچار مشاجره و اختلاف شدند. Audrey Lee "Lady Lee" Middleton که زندگی‌نامهٔ اورت را نوشته بود، در کتاب خود فاش کرد که اورت یک دگرباش جنسی است. اورت این کتاب را مورد نکوهش قرار داد. اما مرکوری در مشاجره بین لی و اورت، طرف اورت را گرفت که این باعث شد رابطهٔ آن‌ها حتی بیشتر به سردی گراید.<ref name="Everett" /> در سال ۱۹۸۹ که وضع سلامتی هر دو آن‌ها رو به وخامت گذاشته بود، آن‌ها دوباره دوستی با هم را از سر گرفتند و اختلافات را کنار گذاشتند.<ref name="Everett" />

در حالی که برخی از مفسرین ادعا کرده‌اند که مرکوری گرایش جنسی خود را از عموم پنهان می‌کرده‌است،<ref name="Januszczak_1996" /><ref name="Cain_2006">{{harvnb|Cain|2006}}.</ref><ref name="Landesman_2006">{{harvnb|Landesman|2006}}</ref> برخی دیگر او را یک «همجنس‌گرای علنی» معرفی کرده‌اند.<ref name="Fitzpatrick_2006">{{harvnb|Fitzpatrick|2006}}.</ref><ref name="BBC_2006">{{harvnb|BBC News|2006}}</ref> در دسامبر سال ۱۹۷۴ وقتی که [[نیو موزیکال اکسپرس]] از او مستقیماً در اینباره سؤال کرد، «در مورد همجنس‌گرا بودن چطور؟» مرکوری پاسخ داد، «یه گاو حیله‌گر هستی، بذار اینطور بگم، زمانی بود که من جوون و بی‌تحربه بودم، چیزی هست که بچه‌مدرسه‌ای‌ها میرن طرفش. من هم شوخی‌های بچه‌مدرسه‌ایم رو دارم. نمی‌خوام بیشتر از این وارد جزئیات بشم». هفت سال قبل از آن در سال ۱۹۶۷ رفتارهای همجنس‌گرایانه در بین مردان بزرگسال بالای ۲۱ سال آزاد شده بود. در دهه ۱۹۸۰ او اغلب در رویدادهای عمومی از شریک زندگی‌اش جیم هوتون فاصله می‌گرفت.<ref name="Hutton_1994" /> در سال ۱۹۸۶، روزنامه [[سان (روزنامه)|سان]] ادعا کرد که مرکوری «اقرار به یک سری ماجراهای سکس همجنس‌گرایانه یک شبه» کرده‌است.<ref name="The Sun October 1986">''Do I Look Like I'm Dying Of Aids? Fumes Freddie''. The Sun. 18 October 1986.</ref>

در طی دوران فعالیت مرکوری، ظاهر پرتجمل او در صحنه، گاهی اوقات باعث می‌شد تا روزنامه‌نگاران دربارهٔ گرایش‌های جنسی او به صحبت بپردازند. دیو دیکسون، در بررسی اجرای کوئین در [[ومبلی آرنا]] در سال ۱۹۸۴ برای مجلهٔ ''[[کرنگ!]]''، در رابطه با اجرای متظاهرانه و پر ناز و غمزهٔ مرکوری برای تماشاگران سخن به میان می‌آورد و مرکوری را «روسپی قیافه‌گیر، لب و لچه انداز، اداواطوار درکن» می‌نامد.<ref>{{یادکرد وب | نشانی= http://www.queencuttings.com/dblog/articolo.asp?articolo=310 | عنوان= Kerrang! - UK - Queen, Wembley Arena London | اثر=Queen Cuttings | تاریخ بایگانی =7 October 2007 | پیوند بایگانی = http://web.archive.org/web/20071007065900/http://www.queencuttings.com/dblog/articolo.asp?articolo=310| بازبینی=29 August 2013 |کد زبان = en}}</ref> در سال ۱۹۹۲، جان مارشال از نشریه ''[[گی تایمز]]'' نظرش را چنین بیان کرد: «[مرکوری] یک اِوایی بر روی صحنه بود؛ بی‌باک از بروزدادن همجنس‌گرایی‌اش در بین عموم، اما بی‌میل برای وارد شدن به جزئیات یا توجیه کردن «شیوهٔ زندگی‌اش»... مثل این بود که فردی مرکوری به دنیا می‌گفت «من همان چیزی هستم که می‌بینید. خب که چی؟ و این جمله به خودی خود از نظر برخی یک اعلامیه محسوب می‌شود».<ref name="Leung">Helen Hok-Sze Leung. "Undercurrents: Queer Culture and Postcolonial Hong Kong". p. 88. HBC Press</ref> رابرت اربن در مقاله‌ای برای ''AfterElton'' نوشت که «مرکوری خودش را با «[[برون‌آیی]] سیاسی» یا با آرمان‌های دگرباشانه، هم‌پیمان نکرده‌است.<ref name="Leung" />

مرکوری علی‌رغم داشتن شخصیت خودنمایانه بر روی صحنه، در مواقعی که به اجرا نمی‌پرداخت، خصوصاً گرداگرد افرادی که به خوبی آن‌ها را نمی‌شناخت، گوشه‌گیر و خجالتی بود،<ref name="O'Donnell_2005" /><ref name="Cain_2006" /><ref name="autogenerated1">{{harvnb|Das|2006}}.</ref> و مصاحبه‌های کمی انجام داد. مرکوری یک بار دربارهٔ خودش گفت: «من در حین اجرا برون‌گرا هستم، اما از درون یک انسان کاملاً متفاوتم».<ref name="Myers_1991">{{harvnb|Myers|1991}}.</ref> او در حین اجرای برنامه غرق محبت از طرف طرفدارانش می‌شد. در یادداشت خودکشی کورت کوبین ذکر شده که او چطور به اینکه مرکوری «دوست داشتنی به نظر می‌رسید، و از اینکه دوست داشته شود و مورد پرستش جمعیت قرار گیرد لذت می‌برد» را هم تحسین می‌کرد و هم به آن غبطه می‌خورد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Kurt Cobain's Suicide Note |ناشر=kurtcobainssuicidenote |نشانی=http://kurtcobainssuicidenote.com/kurt_cobains_suicide_note.html |بازبینی=March 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCXjUKY | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref><ref name="RSBestSingers">{{یادکرد وب |نشانی=http://www.rollingstone.com/music/pictures/rolling-stone-readers-pick-the-best-lead-singers-of-all-time-20110412/2-freddie-mercury-0762142 |عنوان=Rolling Stone Readers Pick the Best Lead Singers of All Time (2. Freddie Mercury) |تاریخ=12 April 2011 |ناشر=Rolling Stone |بازبینی=9 March 2014 |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20110415091916/http://www.rollingstone.com/music/photos/rolling-stone-readers-pick-the-best-lead-singers-of-all-time-20110412/2-freddie-mercury-0762142 |تاریخ بایگانی=15 April 2011|کد زبان= en}}</ref>

مرکوری در سال ۱۹۸۷، چهل و یکمین سالگرد تولد خود را در پایکز هتل در ایبیزا جشن گرفت؛ درست چند ماه پس از اینکه او متوجه شد به ایدز مبتلا شده‌است.<ref name="Jackson2011">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Jackson|نام=Laura|عنوان=Freddie Mercury: The biography|نشانی=http://books.google.com/books?id=7uCPAit0AtUC&pg=PT138|بازبینی=9 April 2013|تاریخ=6 October 2011|ناشر=Little, Brown Book Group|شابک=978-0-7481-2907-2|صفحه=187–190|زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCY50cE | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> مرکوری در این‌جایاین جای دنج به دنبال آرامش بسیار بود و از دوستان نزدیک صاحب آنجا، آنتونی پایک، به حساب می‌آمد که او مرکوری را «زیباترین شخصی که در تمام زندگی‌ام دیده‌ام، بسیار سرگرم‌کننده و دست و دل باز» توصیف کرده‌است.<ref name="TI0802">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.highbeam.com/doc/1P2-1700195.html|نویسنده=Husband, Stuart|عنوان=The Beach: Hedonism - LAST OF THE INTERNATIONAL; PLAYBOYS ; Pike's is a notorious Ibiza hotel where anything goes|ناشر=''[[ایندیپندنت|The Independent]]'', accessed via [[های‌بیم ریسرچ|HighBeam Research]]|تاریخ=4 August 2002|بازبینی=9 April 2013| پیوند بایگانی = http://web.archive.org/web/20131105214745/http://www.highbeam.com/doc/1P2-1700195.html |تاریخ بایگانی = 5 November 2013 | کد زبان= en}}</ref> بر طبق گفتهٔ [[لزلی-آن جونز]]، «مرکوری آنجا را مثل خانه خودش می‌دانست. او گاهی تنیس بازی می‌کرد، کنار استخر لم می‌داد و شب‌ها به کلوپ‌های همجنسگراها و میخانه‌ها می‌رفت».<ref name="Jones2011">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Jones|نام=Lesley-Ann|عنوان=Freddie Mercury: The Definitive Biography: The Definitive Biography|نشانی=http://books.google.com/books?id=VJOPWGEUEZ4C&pg=PT212|بازبینی=9 April 2013|تاریخ=13 October 2011|ناشر=Hodder & Stoughton|شابک=978-1-4447-3370-9|صفحه=212|زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCYFHWm | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> مهمانی که در ۵ سپتامبر ۱۹۸۷ برگزار شد به صورت «باورنکردنی‌ترین مثال از ولخرجی در دریای مدیترانه که تا به حال دیده شده» توصیف شده‌است و ۷۰۰ نفر در آن شرکت داشتند.<ref name="TP96">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.highbeam.com/doc/1G1-61620222.html|عنوان=Just months after finding out he had AIDS he threw the biggest and wildest birthday party for 700 people|ناشر=''[[The People]]'', accessed via [[های‌بیم ریسرچ|HighBeam Research]]|تاریخ=26 May 1996|بازبینی=9 April 2013|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCYQiV6 | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> کیکی به شکل [[ساگرادا فامیلیا]] برای مهمانی تهیه شده بود، هرچند که کیک اصلی فروپاشیده بود و با کیکی دو متری اسفنجی جایگزین شده بود که بر روی آن اشعاری از ترانه بارسلونا مرکوری نوشته شده بود.<ref name="TI0802" /> صورت‌حساب این مهمانی که ۲۳۲ لیوان شکسته هم در آن بود، به مدیر برنامه‌های کوئین، جیم بیچ داده شد.

در اکتبر ۱۹۸۶، مطبوعات انگلیسی گزارش کرده بودند که مرکوری در یکی از کلینیک‌های [[خیابان هارلی|هارلی استریت]] خونش را برای ابتلاء به ویروس HIV/AIDS آزمایش کرده‌است. وقتی که مرکوری در حال بازگشت از سفری از ژاپن بود، گزارشگری از ''سان'' به نام هیو ویتو، در فرودگاه هیترو، از او دربارهٔ این قضیه سؤال کرد. مرکوری انکار کرد که بیماری مقاربتی دارد.<ref name="The Sun October 1986" /> بر طبق گفتهٔ شریک زندگی‌اش جیم هوتون، مرکوری کمی پس از عید پاک سال ۱۹۸۷ تشخیص داد که به بیماری ایدز مبتلا شده‌است.<ref name="Teeman_2006">{{harvnb|Teeman|2006}}</ref> در همان اوقات، مرکوری در مصاحبه‌ای ادعا کرده بود که نتیجه آزمایش ایدزش منفی بوده‌است.<ref name="Cain_2006" /> علی‌رغم این انکارها، مطبوعات انگلیسی شایعات را در چند سال بعدی هم دنبال می‌کردند که با لاغر و نحیف شدن ظاهری مرکوری، عدم برگزاری تورها توسط کوئین، و گزارش‌هایی از معشوقه‌های گذشته به تبلویدها، به این شایعات دامن زده می‌شد. در ۱۹۹۰، شایعات دربارهٔ سلامتی مرکوری فراگیر و رایج بود.<ref name="Bret_1996_138">{{harvnb|Bret|1996|p=۱۳۸}}</ref> در مراسم اهدای جایزه بریت سال ۱۹۹۰ که در تاریخ ۱۸ فوریه در ''دومینون تئاتر'' لندن برگزار شد، مرکوری و بقیه اعضای گروه کوئین برای دریافت جایزه بریت به خاطر همکاری قابل توجه در موسیقی به روی صحنه رفتند که این آخرین حضور عمومی مرکوری بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://news.bbc.co.uk/hi/english/static/events/brit_awards/freddy.htm|عنوان=The Highs and Lows of the Brit Awards|ناشر=News.bbc.co.uk|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCYw67x | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.brits.co.uk/artist/freddie-mercury|عنوان="Queen, Freddie Mercury, Roger Taylor, Brian May, BRITS 1990|ناشر=Brts.co.uk|بازبینی=27 September 2014| پیوند بایگانی = http://web.archive.org/web/20141007141855/http://www.brits.co.uk/artist/freddie-mercury| تاریخ بایگانی = 7 October 2014| کد زبان= en}}</ref> تا پایان زندگی مرکوری، عکاسان به‌طور مرتب در کمین او بودند، روزنامهٔ ''سان'' طی یک سری مقاله ادعا کرد که مرکوری به شکل جدی بیمار است، یکی از مشهورترین آنها، مقاله‌ای در نوامبر ۱۹۹۰ بود که در صفحه اولش تصویری از مرکوری که در آن نحیف به نظر می‌رسید به همراه سرصفحهٔ «این رسمیست، مرکوری جدا بیمار است» قرار داشت.<ref name="Jackson_1997">{{harvnb|Jackson|1997}}.</ref>

مرکوری پس از پایان کارش با کوئین در ژوئیه ۱۹۹۱، در خانه‌اش در کنزینگتون به استراحت پرداخت. همسر سابق او ماری اوستین در سال‌های پایانی عمرش همدم او بود و در هفته‌های پایانی عمرش به‌طور مرتب به خانه مرکوری سر می‌زد تا از او مراقبت کند.<ref name="Austin">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.freddie.ru/e/archives/ok/|عنوان=Mary Austin Shares Her Memories – March, 17th 2000|ناشر=Freddie.ru|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCdFRiO | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> مرکوری در نزدیکی پایان عمرش، شروع به از دست دادن بینایی‌اش کرد و وخامتش چنان بود که نمی‌توانست از تخت خواب بلند شود.<ref name="Austin" /> با توجه به بدتر شدن شرایط، مرکوری تصمیم گرفت با امتناع از خوردن داروها، مرگش را تعجیل کند و تنها به استفاده از آرام‌بخش‌ها اکتفا کرد.<ref name="Austin" />

مرکوری در ۲۲ نوامبر ۱۹۹۱، منیجر کوئین، حیم بیچ را به خانه‌اش در کنزینگتون فراخواند تا به‌طور عمومی دربارهٔ چیزی صحبت کند. روز بعد، اعلامیه زیر از طرف مرکوری در نشریه‌های بین‌المللی به چاپ رسید:<ref name="Bret_1996_179" />

مرکوری در وصیت‌نامه‌اش، بخش بزرگی از دارایی‌هایش، از جمله خانه‌اش و حق امتیاز آثارش را به ماری اوستین، و باقی‌مانده دارایی‌اش را برای خواهر و والدینش به ارث گذاشته‌استگذاشته است. همچنین او ۵۰۰٬۰۰۰ پوند برای آشپزش جو فانلی، ۵۰۰٬۰۰۰ پوند برای دستیار شخصی‌اش پیتر فریستون، ۱۰۰٬۰۰۰ پوند برای راننده‌اش تری گیدینز و ۵۰۰٬۰۰۰ پوند هم برای جیم هوتون به ارث گذاشته‌استگذاشته است.<ref name="Wigg_2000">{{harvnb|Wigg|2000}}.</ref> ماری اوستین به همراه خانواده‌اش به زندگی در خانه مرکوری در گاردن لوژ، کنزینگتون ادامه داد.<ref name="Wigg_2000" />

پس از مرگ مرکوری، دیوار بیرونی خانه‌اش، گاردن لوژ تبدیل به ضریح او شد، عزاداران و هواداران مرکوری، بر روی دیوار خانه‌اش، پیام‌های بزرگداشت و تسلیت خود را می‌نوشتند.<ref name="Womack">Kenneth Womack, Todd F. Davis (2012). "Reading the Beatles: Cultural Studies, Literary Criticism, and the Fab Four". p. 174. SUNY Press.</ref> سه سال پس از مرگ او، نشریهٔ [[تایم اوت (نشریه)|''تایم اوت'']] گزارش داد که «از وقتی مرکوری مرده، دیوار بیرونی خانهٔ او تبدیل به بزرگ‌ترین ضریح راک اند رول لندن شده‌استشده است».<ref name="Womack" /> امروزه هم هواداران مرکوری همچنان برای تکریم مرکوری از آنجا بازدید می‌کنند و پیام‌های خود را بر روی آن می‌نویسند.<ref>Rob Humphreys (2008). Rough Guide to London". p. 338. Rough Guides, 2008</ref> هوتون در سال ۲۰۰۰ در یک اثر زندگی‌نامه‌ای از مرکوری به نام ''فردی مرکوری: داستان گفته نشده'' شرکت کرد و همچنین مصاحبه‌ای هم با ''[[تایمز]]'' در مورد شصتمین زادروز مرکوری انجام داد.<ref name="Teeman_2006" />

اینکه مرگ مرکوری چقدر باعث افزایش محبوبیت کوئین شده مشخص نیست. در ایالات متحده، که محبوبیت کوئین در دهه ۱۹۸۰ کاهش یافته بود، در ۱۹۹۲، سال بعد از مرگ مرکوری فروش آلبوم‌های کوئین به شکل انکارناپذیری افزایش یافت.<ref name="RIAA_2007">{{harvnb|RIAA|2007}}.</ref> یکی از منتقدین آمریکایی در سال ۱۹۹۲ گفت که «چیزی که به آن فاکتور «ستاره مرده» می‌گویند تأثیرش را گذاشته و گروه کوئین در میانهٔ یک باززایی اساسی است».<ref name="Brown_1992">{{harvnb|Brown|1992}}.</ref> فیلمی در سال ۱۹۹۲ به نام ''[[دنیای وین]]'' منتشر شد که ترانهٔ ''حماسه کولی'' در قسمتی از آن پخش می‌شد. بر طبق انجمن [[صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا]] کوئین ۳۴٫۵ آلبوم در آمریکا فروخته‌استفروخته است که نیمی از آن‌ها پس از مرگ مرکوری در ۱۹۹۱ بوده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.riaa.com/goldandplatinumdata.php?table=tblTopArt |عنوان=Gold & Platinum – 22&nbsp;November 2009 |ناشر=RIAA |بازبینی=22 November 2009|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCqHcXR | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

مرکوری که همواره از او به عنوان یکی از بهترین خوانندگان در تاریخ موسیقی عامه‌پسند یاد می‌شود، در فهرستی به نام «۲۲ صدای برتر موسیقی» که توسط MTV تنظیم شده، پس از [[ماریا کری]]، در جایگاه دوم قرار گرفت.<ref name="Fitzpatrick_2006" /> به علاوه در ژانویه ۲۰۰۹، در نظرسنجی ایستگاه رادیویی ''پلانت راک'' پس از [[رابرت پلنت]] به عنوان دومین خوانندهٔ برتر راک انتخاب شد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/showbiz/music/article2090095.ece|عنوان=The Top 40 Greatest Voices in Rock|اثر=The Sun|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCrkwhE | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> در می ۲۰۰۹، مرکوری در یک نظرسنجی از طرف مجله ''[[کلاسیک راک]]''، به عنوان برترین خواننده راک انتخاب شد.<ref name="AFP" /> در سال ۲۰۱۱، خوانندگان مجله ''NME'' مرکوری را پس از مایکل جکسون به عنوان برترین خواننده همه دوران‌ها انتخاب کردند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.nme.com/photos/the-greatest-singers-ever-as-voted-by-you/219416/1/1#19|عنوان=The greatest singers ever|اثر=NME.COM|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCrwSnl | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> در سال ۲۰۱۱ خوانندگان مجله ''رولینگ استون'' مرکوری را در جایگاه دوم «بهترین آوازخوان اصلی همه اعصار» انتخاب کردند.<ref name="RSBestSingers" /> در سال ۲۰۱۳، خوانندگان ''[[گیگ‌وایز]]'' مرکوری را بهترین خوانندهٔ همهٔ اعصار انتخاب کردند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.gigwise.com/news/82101/gigwise-readers-name-freddie-mercury-the-best-frontman-of-all-time|عنوان="Gigwise readers name Queen star Freddie Mercury the best frontman of all time"|اثر=GIGWISE.com|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCsYYJk | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref>

در نوامبر ۱۹۹۵، کوئین آلبوم ''[[ساخت بهشت]]'' را منتشر کرد. این آلبوم، از آهنگ‌های منتشر نشده فردی مرکوری از سال ۱۹۹۱، اوت‌تیک‌هایی {{انگلیسی|outtake}} از سال‌های گذشته و نسخه‌های بازسازی‌شده از آثار انفرادی مرکوری توسط اعضای زنده گروه، تشکیل شده بود.<ref name="Heaven">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.queenonline.com/en/the-band/discography/made-heaven/|عنوان="Made in Heaven"|ناشر=Queenonline.com|بازبینی=27 September 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgCulf7l | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> پوستر آلبوم، تصویری از تندیس فردی مرکوری را نشان می‌دهد که در حال نگاه کردن به [[دریاچه لمان]] در [[مونترو]] سوئیس است، جایی که مرکوری آخرین آهنگ‌هایش را در مونتین استودیوز نوشته و ضبط کرده‌است.<ref name="Heaven" /> بر روی جلد آلبوم نوشته شده بود که «تقدیم به روح جاودانه فردی مرکوری».<ref name="Heaven" />

چندین نظرسنجی که در دهه گذشته انجام شده‌اند نشان می‌دهند که آوازه مرکوری از هنگام مرگش بیشتر شده‌است. برای مثال، در یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۲ برای تعیین کردن بزرگترین افراد بریتانیایی در طول تاریخ، مرکوری در جایگاه ۵۸ قرار گرفت که از بی‌بی‌سی هم پخش شد.<ref>{{یادکرد خبر|نشانی=http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/2208671.stm |عنوان=BBC – 100 great British heroes |ناشر=BBC News |تاریخ=21 August 2002 |بازبینی=11 July 2010|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgDCXY2N | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> او در نظرسنجی همگانی ژاپنی در سال ۲۰۰۷ تحت عنوان «۱۰۰ قرمان تأثیرگذار» در رتبه ۵۲ قرار گرفت.<ref name="James_2007">{{harvnb|James|2007}}</ref> هرچند که فعالان حقوق همجنس‌گرایان او را به خاطر مخفی کردن وضعیت ایدزش مورد نکوهش قرار داده‌اند، پل راسل مرکوری را در کتابش تحت عنوان «۱۰۰ همجنس‌گرا: رده‌بندی تأثیرگذارترین مردان و زنان همجنس‌گرا، در گذشته و آینده»، مرکوری را هم ذکر کرده‌است. دیگر هنرمندانی که در کتاب راسل نامشان ذکر شده عبارتند از لیبراچی و راک هادسون.<ref name="Russell_2002">{{harvnb|Russell|2002}}</ref> در سال ۲۰۰۸، نشریه رولینگ استون مرکوری را در جایگاه ۱۸ ر فهرست «۱۰۰ خواننده برتر همه دوران‌ها» قرار داد.<ref name="rollingstone.com" />

در دسامبر ۲۰۱۳، اعلام شد که [[بن ویشاو]] که عمدتاً به خاطر ایفای نقش ''Q'' در فیلم جیمزباند ''[[اسکای‌فال]]'' شناخته می‌شود، به عنوان جایگزین کوهن برای بازی در نقش مرکوری انتخاب شده‌است.<ref name="whishaw">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-25314219|عنوان=Ben Whishaw joins Freddie Mercury biopic|ناشر=BBC News|تاریخ=10 December 2013|بازبینی=10 December 2013|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgDPvH2s | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> علاوه بر آن، گفته شده بود که [[دکستر فلچر]] بازیگر و کارگردان انگلیسی، فیلم را کارگردانی خواهد کرد، با این حال فلچر در مارس ۲۰۱۴ از ادامه کار با پروژه صرف نظر کرد.<ref name="fletcher">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-26576993|عنوان=Dexter Fletcher 'leaves Mercury biopic'|ناشر=BBC News|تاریخ=14 March 2014|بازبینی=14 March 2014|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6XgDQkxsx | تاریخ بایگانی = 10 April 2015}}</ref> پیش از کناره‌گیر فلچر، قرار بود تا ساخت فیلم در تابستان ۲۰۱۴ آغاز شود؛ گفته می‌شود که هر تأخیر دیگری، باعث بوجود آمدن مشکلات بیشتر خواهد شد، چرا که قرار است ویاشاو در پایان همین سال بر روی فیلم بعدی جیمز باند کار کند.<ref name="fletcher" />

:الف.{{Note label|Parsis|a|none}}بر روی گواهی تولد مرکوری،<ref name="LindaB_2000" /> والدینش خودشان را این‌گونه معرفی کرده‌اند: «ملیت: هندی بریتانیایی» و «نژاد: [[پارسیان هند|پارسی]]». پارسی‌ها یک گروه قومی اصالتاً [[مردم فارس|فارس]] در [[شبه قاره هند]] هستند و از آیین [[مزدیسنا]] پیروی می‌کنند.