یوهان گوتفرید فون هردر در روز ۲۵ اوت ۱۷۴۴ در شهر مورونگن در [[پروس خاوری|پروس شرقی]] در خانواده‌ای فقیر چشم به دنیا گشود. پس از طی تحصیلات مقدماتی، در سال ۱۷۶۲ در آستانهٔ ۱۸ سالگی وارد دانشگاه محلی کونیگزبرگ (Königsberg) شد و ضمن آشنایی با [[امانوئل کانت]]، استاد کرسی درس فلسفه و تاریخ، در کلاس وی حضور یافت. در سال ۱۷۶۴ با [[یوهان گئورگ <!--ابر-->هامان<!--/ابر-->]] (۱۷۳۰–۱۷۸۸) فیلسوف آلمانی آشنا گشت؛ این آشنایی منشأ تحولات عمیقی در زندگی هردر شد، چنان‌که رابطهٔ آن دو با نامه‌نگاری‌های فلسفی و عاطفی، تا پایان زندگیِ <nowiki>هامان</nowiki> در سال ۱۷۸۸ ادامه داشت. هردر مدتی به توصیه‌یتوصیهٔ <nowiki>هامان</nowiki> به شهر [[ریگا]] (Riga) در [[روسیه|روسیهٔ]] آن روز رفت و در کلیسای مرکزی شهر به تدریس و وعظ در دو حوزهٔ [[فلسفه دین|فلسفهٔ دین]] و [[نقد ادبی]] پرداخت.<ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/88373 نسبت زبان و شعر در نظر هردر] شهرام صحاوی. پژوهش ادبیات معاصر جهان، پاییز و زمستان ۱۳۸۲، شماره ۱۵، ص ۶۵.</ref> سپس در سال ۱۷۶۹ از راه دریا، ابتدا به [[نانت|بندر نانت]] در [[فرانسه]] و از آنجا به [[پاریس]] و [[استراسبورگ]] رفت و کار نویسندگی را با جدیت ادامه داد؛ «روزنامهٔ سفر من در سال ۱۷۶۹» حاصل نگاشته‌های این سفر است. در خلال این ایام با [[یوهان ولفگانگ گوته]] ملاقات کرد و تأثیر بسیار ژرفی بر اندیشه و علائق [[گوته|گوتهٔ]] جوان برجای گذاشت. در سال ۱۷۷۳ با ماریا کارولینه فلاخلند ازدواج کرد که حاصل این ازدواج هفت فرزند بود. همسر هردر از او حمایت و نوشته‌هایش را ویرایش می‌کرد.<ref>[http://www.raviyan.com/Biography/388.aspx یوهان گاتفرید فون هردر] راویان. بازبینی شده در ۱۵ [[دسامبر]] ۲۰۱۲.</ref> در سال ۱۷۷۶ به [[وایمار]] بازگشت و به واسطهٔ [[گوته]] به سرپرستی روحانیان لوتری<ref>[http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1964835 یوهان گوتفرید و فلسفه زبان] بانک اطلاعات نشریات کشور (مگ‌ایران). بازبینی شده در ۱۵ [[دسامبر]] ۲۰۱۲.</ref> و منصب ناظر عالی هنرهای نمایشی<ref>[http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=17151 انسان‌شناسی یوهان گوتفرید هردر] دائرةالمعارف طهور. بازبینی شده در ۱۵ [[دسامبر]] ۲۰۱۲.</ref> در آن شهر برگزیده شد که تا پایان عمر وی ادامه داشت.{{سخ}}او در [[۱۸ دسامبر]] [[۱۸۰۳ (میلادی)|۱۸۰۳ میلادی]] بر اثر بیماری صفراوی درگذشت و در کلیسای مرکزی شهر [[وایمار]] به خاک سپرده شد.<ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/88373 نسبت زبان و شعر در نظر هردر] شهرام صحاوی. پژوهش ادبیات معاصر جهان، پاییز و زمستان ۱۳۸۲، شماره ۱۵، ص ۶۶.</ref>
