آنگ سان سو چی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴:
| religion = [[ترواده|بودایی]]
}}
'''آنگ سان سو چی''' (به [[زبان برمه‌ای|برمه‌ای]]: [[پرونده:AungSanSuuKyi1.png]]) {{تاریخ تولد|۱۹۴۵|۶|۱۹}} [[سیاستمدار]]، [[دیپلمات]]، [[نویسنده]] و مدافع [[حقوق بشر]] [[میانمار]] است<ref name=":0">{{یادکرد وب|نشانی=https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1991/kyi-facts.html|عنوان=Aung San Suu Kyi - Facts|بازبینی=2017-09-15}}</ref> که به عنوان نخستین مشاور دولتی [[میانمار]] و رهبر [[اتحادیه ملی برای دموکراسی]] فعالیت می‌کند. او در این نقش به‌طور [[دفاکتو]] [[رئیس حکومت|رئیس دولت]] است و مقامی هم‌ارز [[نخست‌وزیر|نخست وزیر]] دارد. او همچنین نخستین زنی است که به عنوان [[وزیر امور خارجه میانمار]]، [[وزیر (عنوان)|وزیر]] برق و انرژی و وزیر آموزش در کابینهٔ رئیس جمهور [[تین چیاو]] فعالیت کرده و از سال [[۲۰۱۲ (میلادی)]] تا [[۲۰۱۶ (میلادی)]] نماینده [[مجلس|پارلمان]] این کشور بوده‌است.
 
او از مخالفان [[حکومت نظامی]] پیشین میانمار و برنده [[جایزه صلح نوبل]] است. در انتخابات عمومی ۱۹۹۰ اتحادیه ملی دموکراسی به رهبری او توانست ٪۵۹ آرای ملی و ٪۸۱ کرسی‌های مجلس را از آن خود کند.<ref name=":1">{{یادکرد وب|نام خانوادگی=|نویسنده=|نام=|کد زبان=fa|تاریخ=13.11.2015|وب‌گاه=دویچه وله|نشانی=http://www.dw.com/fa-ir/پیروزی-تاریخی-حزب-آنگ-سان-سوچی-در-انتخابات-میانمار/a-18847056|عنوان=پیروزی تاریخی حزب آنگ سان سوچی در انتخابات میانمار|بازبینی=2017-09-15}}</ref> او که پیش از این انتخابات نیز در [[حبس خانگی]] بود، مجموعاً ۱۵ سال از عمر خود را بین ژوئیه ۱۹۸۹ تا نوامبر ۲۰۱۰ در حبس خانگی بسر برد. وی برنده جوایزی همچون [[جایزه صلح نوبل]] (۱۹۹۱)، جایزه [[لژیون دونور]]، [[جایزه ساخاروف]]، [[نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری]]، [[جایزه بین‌المللی سیمون بولیوار]] (از دولت [[ونزوئلا]])، [[جایزه جواهر لعل نهرو]] را به منظور تفاهم بین‌المللی از دولت [[هند]] (۱۹۹۲) و [[جایزه اولاف پالمه]] شده‌است. با وجود دریافت جوایز بین‌المللی وی به دلیل نسل کشی مسلمانان و آواره کردن ایشان به شدت توسط جامعه ی مدنی محکوم شده است.
خط ۶۴:
مادرش که به عنوان یک چهرهٔ سیاسی در دولت جدید میانمار حضور داشت به عنوان سفیر به هند و نپال اعزام شد و فرصتی فراهم آورد تا آنگ‌سان در سال [[۱۹۶۴ (میلادی)]] به تحصیل [[علوم سیاسی]] در [[دهلی]] بپردازد.
 
او در ۱۹۶۹ دورهٔ [[کارشناسی]] خود را در رشته‌های فلسفه،[[فلسفه]]، علوم سیاسی و اقتصاد در کالجی[[کالج سنت هیو]] در [[دانشگاه آکسفورد]] به پایان رساند. سپس به مدت سه سال در [[نیویورک]] زندگی کرد و در [[سازمان ملل متحد]] به کار پرداخت و همزمان مجبور بود برای تأمین مالی خود مطالبی برای مایکل اریس محققپژوهشگر فرهنگ [[تبت]] بنویسد. آن دو در [[۱۹۷۲ (میلادی)]] با یکدیگر ازدواج کردند.
 
او در [[۱۹۸۵ (میلادی)]] دکترای خود را از [[دانشکده مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا]] [[دانشگاه لندن]] دریافت کرد و در سال [[۱۹۸۸ (میلادی)]] نه تنها برای نگهداری از مادر بیمارش بلکه برای رهبری جنبش دموکراسی‌خواهی میانمار به کشورش بازگشت. دیدار او با شوهرش مایکل اریس در [[کریسمس]] [[۱۹۹۵ (میلادی)]] بی اینکه بدانند آخرین دیدار آن دو بود. چرا که آنگ‌سان در میانمار باقی‌ماند و شوهرش کشور را ترک کرد، ولی حکومت میانمار درخواست‌های بعدی شوهرش برای دریافت ویزا[[روادید]] را رد کرد. اریس در [[۱۹۹۷ (میلادی)]] از [[سرطان پروستات]] غیرقابل علاج خود آگاه شد. علی‌رغم درخواست مستقیم [[کوفی عنان]] و [[پاپ]] [[ژان پل دوم]] از حکومت میانمار برای دادن ویزا،روادید، آن‌ها با بیان اینکه امکانات لازم برای نگهداری از مایکل اریس را ندارند از دادن ویزاروادید به او سر باز زدند. در عوض پیشنهاد دادند که آنگ‌سان سوچی برای دیدار او از کشور خارج شود. او بطور موقت از حبس خانگی خارج شد تا بتواند از کشور خارج شود؛ ولی او که می‌دانست در صورت خروج دیگر اجازهٔ ورود به کشور را نخواهد یافت از این کار امتناع کرد. اریس در سال [[۱۹۹۹ (میلادی)]] در روز تولد ۵۳ سالگی خود درگذشت.
 
آنگ سان سو چی در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۰ از حبس خانگی خارج شد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.radiofarda.com/a/F10_Probable_Release_of_Aung_San_Suu_Kyi/2219098.html|عنوان=حصر خانگی آن سان سو چی، رهبر مخالفان میانمار، برچیده شد|بازبینی=2017-09-15}}</ref>
 
== کنش سیاسی ==
بازگشت آنگ سان سوچی به برمهمیانمار در ۱۹۸۸ اتفاقاً هم‌زمان با استعفای [[نی وین]]، رهبر نظامی برمهمیانمار و حزب سوسیالیست آن،آن بود. تظاهرات دموکراسی خواهانهدموکراسی‌خواهانه مخالفان شورای نظامی حاکم که از سال [[۱۹۶۲ (میلادی)]] بر کشور فرمانروائی می‌کرد در [[۸ اوت]] ۱۹۸۸ به‌طور خشونت باریخشونت‌باری سرکوب شد. اما این تظاهرات هم چنان ادامه یافت. در [[۲۶ اوت]] ۱۹۸۸، او موفق شد یک راه‌پیمایی نیم میلیوننیم‌میلیون نفره را با شعار حکومت دموکراتیک رهبری کند. ولی با این حال، حکومت نظامی دیگری بر سر کار آمد.
 
آنگ سان سوچی که تحت تأثیر فلسفه بدون خشونت [[ماهاتما گاندی]] و به ویژه مفاهیم [[آیین بودایی]] بود، با هدف مبارزه برای دموکراسی وارد سیاست شد. او به تأسیس «اتحاد ملی برای دموکراسی» کمک کرد اما. در [[۲۰ ژوئیه]] [[۱۹۸۹ در(میلادی)]] پس از چند هفته از [[کشتار میدان تیان‌آنمن]] شورای نظامی حاکم بر میانمار آنگ سان سو چی و دیگر رهبران دموکراسی‌خواه را به حبس خانگی قرارمحکوم گرفتمی‌کند. این آغاز دورانی تیره و تار در تاریخ میانمار است که تا سال ۲۰۱۰ ادامه یافت.<ref name=":1" /> به او پیشنهاد شد که در ازای خروج از کشور آزاد شود اما این پیشنهاد را رد کرد. با وجود اعتقاد آنگ سان به مبارزهٔ بدون خشونت، گروهی از فرماندهان سابق نظامی و سیاسیون قدیمی که در دوران بحران به «اتحاد ملی» پیوسته بودند مبارزات او را بیش از حد خشونت‌آمیز دانستند و از این تشکل کناره‌گیری کردند. با این حال، او محبوبیت فراگیر و حمایت شفراگیر را در بین جوانان اتحادیه ملی حفظ کرد.
=== آغاز ===
بازگشت آنگ سان سوچی به برمه در ۱۹۸۸ اتفاقاً هم‌زمان با استعفای [[نی وین]]، رهبر نظامی برمه و حزب سوسیالیست آن، بود. تظاهرات دموکراسی خواهانه مخالفان شورای نظامی حاکم که از سال ۱۹۶۲ بر کشور فرمانروائی می‌کرد در ۸ اوت ۱۹۸۸ به‌طور خشونت باری سرکوب شد اما این تظاهرات هم چنان ادامه یافت. در ۲۶ اوت ۱۹۸۸، او موفق شد یک راه‌پیمایی نیم میلیون نفره را با شعار حکومت دموکراتیک رهبری کند ولی با این حال، حکومت نظامی دیگری بر سر کار آمد.
 
شورای [[نیروی نظامی|نظامی]] در سال [[۱۹۹۰ (میلادی)|۱۹۹۰]] در برابر فشارهای سیاسی اجازه [[انتخابات]] ملی را می‌دهدداد. با وجود تنگناهای آشکار و پنهانی که نیروهای نظامی برپا داشته بودند، حزب [[اتحادیه ملی برای دموکراسی]] به رهبری آنگ سان سو چی نزدیک به ۸۰ ٪٪۸۰ کرسی‌های مجلس انتخابی را به دست می‌آورد.آورد آنگ سان سو چیو نخستین نخست وزیرنخست‌وزیر برگزیده مردم می‌شودشد. اما همانگونه که قابل پیش‌بینی بود، نیروهای نظامی از پذیرش نتیجه انتخابات سر باز می‌زدندزدند و قدرت را با نام «انجمن اعاده نظم و قانون ایالتی» (سلوریک) در دست می‌گیرند. شرایطی که تا امروز نیز ادامه داردگرفتند.
آنگ سان سوچی که تحت تأثیر فلسفه بدون خشونت گاندی و به ویژه مفاهیم بودایی بود، با هدف مبارزه برای دموکراسی وارد سیاست شد. او به تأسیس «اتحاد ملی برای دموکراسی» کمک کرد اما در ۲۰ ژوئیه ۱۹۸۹ در حبس خانگی قرار گرفت. به او پیشنهاد شد که در ازای خروج از کشور آزاد شود اما این پیشنهاد را رد کرد. با وجود اعتقاد آنگ سان به مبارزهٔ بدون خشونت، گروهی از فرماندهان سابق نظامی و سیاسیون قدیمی که در دوران بحران به «اتحاد ملی» پیوسته بودند مبارزات او را بیش از حد خشونت‌آمیز دانستند و از این تشکل کناره‌گیری کردند. با این حال، او محبوبیت فراگیر و حمایت ش را در بین جوانان اتحادیه ملی حفظ کرد.
 
در [[۱۴ اکتبر]] [[۱۹۹۱ (میلادی)|۱۹۹۱]] کمیته [[جایزه نوبل]] او را به عنوان برنده جایزه [[صلح]] نوبل به جهانیان معرفی می‌کندکرد.<ref name=":0" /> واما به دلیل حبس خانگی، در دسامبر همان سال پسر ۱۸ ساله‌اشساله الکساو «الکساندر اریس» از سوی او این جایزه را دریافت می‌کند؛ چرا که مادرش هنوز در خانه خود در میانمار تحت نظر نظامیان استکرد.
=== ادامه ===
در سال [[۱۹۸۸ (میلادی)|۱۹۸۸]] تظاهرات گسترده دانشجویان هواخواه دموکراسی در میانمار در مخالفت با شورای نظامی حاکم که از سال بر کشور فرمانروائی می‌کرد فراگیر می‌شود. حکومت میانمار در سرکوب این [[تظاهرات]] خشونتی توجیه‌ناپذیر از خود نشان می‌دهد. پس از آن کشتار، آنگ سان سو چی برای هدایت جنبش مخالفان به میانمار بازمی‌گردد. پیام «اتحاد، نظم، عشق» او که ریشه در اعتقاد ژرف به آیین [[بودا]] دارد، تمامی ملت را در بر می‌گیرد و اتحادیه ملی [[دموکراسی]] او هواخواهان بسیاری در سراسر میانمار پیدا می‌کند. در ژوئن سال [[۱۹۸۹ (میلادی)|۱۹۸۹]] بعد از چند هفته رخدادهای میدان «[[تیان آنمن]]» شورای نظامی حاکم بر میانمار آنگ سان سو چی و دیگر [[رهبر]]ان دموکراسی‌خواه را به حبس خانگی محکوم می‌کند. این آغاز دورانی تیره و تار در تاریخ میانمار است که تا سال ۲۰۱۰ ادامه یافت.<ref name=":1"/>
 
الکسالکساندر اینبا جایزهتقدیم راآن جایزه به تمامیهمه مردم میانمار تقدیم می‌کند و در سخنرانی خویش می‌گوید:گفت» {{گفتاورد|"این جایزه مال آنهاست و پیروزی نهایی در پیکاری دراز مدت، صلح، آزادی و دموکراسی را به میانمار باز خواهد گرداند."||}}
شورای [[نیروی نظامی|نظامی]] در سال [[۱۹۹۰ (میلادی)|۱۹۹۰]] در برابر فشارهای سیاسی اجازه [[انتخابات]] ملی را می‌دهد. با وجود تنگناهای آشکار و پنهانی که نیروهای نظامی برپا داشته بودند، حزب [[اتحادیه ملی برای دموکراسی]] به رهبری آنگ سان سو چی نزدیک به ۸۰ ٪ کرسی‌های مجلس انتخابی را به دست می‌آورد. آنگ سان سو چی نخستین نخست وزیر برگزیده مردم می‌شود. اما همانگونه که قابل پیش‌بینی بود، نیروهای نظامی از پذیرش نتیجه انتخابات سر باز می‌زدند و قدرت را با نام «انجمن اعاده نظم و قانون ایالتی» (سلوریک) در دست می‌گیرند. شرایطی که تا امروز نیز ادامه دارد.
 
== پایان حبس خانگی ==
در ۱۴ اکتبر [[۱۹۹۱ (میلادی)|۱۹۹۱]] کمیته [[نوبل]] او را به عنوان برنده جایزه [[صلح]] به جهانیان معرفی می‌کند<ref name=":0"/> و در دسامبر همان سال پسر ۱۸ ساله‌اش الکس اریس از سوی او این جایزه را دریافت می‌کند؛ چرا که مادرش هنوز در خانه خود در میانمار تحت نظر نظامیان است.
در [[۱۳ نوامبر]] [[۲۰۱۰ (میلادی)]] با اجرای فرمان آزادی آنگ سان سو چی رهبر مخالفان دولت میانمار و برچیده شدن ایستگاه‌های پلیس در ۱۳اطراف نوامبرخانه ۲۰۱۰وی، ازدوران حبس خانگی خارجاین برنده جایزه صلح نوبل سرانجام سپری شد و صدها نفر از حامیان خانم سوچی، وی را در مقابل درب منزلش مشاهده کردند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.radiofarda.com/a/F10_Probable_Release_of_Aung_San_Suu_Kyi/2219098.html|عنوان=حصر خانگی آن سان سو چی، رهبر مخالفان میانمار، برچیده شد|بازبینی=2017-09-15}}</ref>
 
== انتقادها ==
الکس این جایزه را به تمامی مردم میانمار تقدیم می‌کند و در سخنرانی خویش می‌گوید: {{گفتاورد|"این جایزه مال آنهاست و پیروزی نهایی در پیکاری دراز مدت، صلح، آزادی و دموکراسی را به میانمار باز خواهد گرداند.}}
پس از [[آزار روهینگیا در میانمار (۲۰۱۶)]] یانگی لی، گزارشگر [[سازمان ملل متحد]] در امور حقوق بشر در میانمار، از آنگ سانگ سوچی، که رهبری این کشور را برعهده دارد، انتقاد کردهکرد و گفته‌استگفت که خانمآنگ سان سوچی سوچی از اقلیت [[مردم روهینگیا|مسلمانان روهینگیا]] حمایت نکرده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۱۳ شهریور ۱۳۹۶|وب‌گاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-41145125|عنوان=گزارشگر سازمان ملل: آنگ سان سوچی از مسلمانان روهینگیا حمایت نکرده‌است|تاریخ بازدید=۷ سپتامبر ۲۰۱۷}}</ref> این در حالی است که بیشتر سیاستمداران و شخصیت‌های دنیاجهان از او به علت کشتن و آواره کردن مسلمان روهنیگا انتقاد کرده و خواهان پس گرفتن جایزه صلح نوبل از خانم سوچی شدند.
 
در [[نوامبر ۲۰۱۸]] سازمان [[عفو بین‌الملل]] اعلام کرد که جایزه اعطایی خود را از آنگ سان سوچی پس می‌گیرد. پیشتر پارلمان[[مجلس کانادا]] نیز شهروندی افتخاری او را لغو کرده بود.<ref name=":2">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۲۲ آبان ۱۳۹۷|وب‌گاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-46188560|عنوان=سازمان عفو بین‌الملل مدال اعطایی خود به آنگ سان سوچی را پس گرفت}}</ref>
== پایان حبس خانگی ==
با اجرای فرمان آزادی آنگ سان سو چی رهبر مخالفان دولت میانمار و برچیده شدن ایستگاه‌های پلیس در اطراف خانه وی، دوران حبس خانگی این برنده جایزه صلح نوبل سرانجام سپری شد و صدها نفر از حامیان خانم سوچی، وی را در مقابل درب منزلش مشاهده کردند.
 
== جستارهای وابسته ==
== انتقادها ==
یانگی لی، گزارشگر [[سازمان ملل متحد]] در امور حقوق بشر در میانمار، از آنگ سانگ سوچی، که رهبری این کشور را برعهده دارد، انتقاد کرده و گفته‌است که خانم سوچی از اقلیت [[مردم روهینگیا|مسلمانان روهینگیا]] حمایت نکرده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۱۳ شهریور ۱۳۹۶|وب‌گاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-41145125|عنوان=گزارشگر سازمان ملل: آنگ سان سوچی از مسلمانان روهینگیا حمایت نکرده‌است|تاریخ بازدید=۷ سپتامبر ۲۰۱۷}}</ref> این در حالی است که بیشتر سیاستمداران و شخصیت‌های دنیا از او به علت کشتن و آواره کردن مسلمان روهنیگا انتقاد کرده و خواهان پس گرفتن جایزه صلح نوبل از خانم سوچی شدند.
 
* [[آزار مسلمانان در میانمار]]
در [[نوامبر ۲۰۱۸]] سازمان [[عفو بین‌الملل]] اعلام کرد که جایزه اعطایی خود را از آنگ سان سوچی پس می‌گیرد. پیشتر پارلمان کانادا نیز شهروندی افتخاری او را لغو کرده بود.<ref name=":2">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۲۲ آبان ۱۳۹۷|وب‌گاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-46188560|عنوان=سازمان عفو بین‌الملل مدال اعطایی خود به آنگ سان سوچی را پس گرفت}}</ref>
 
== پانویس ==