گورکن عسل‌خوار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رودک (گورکن) عسل‌خوار''' {{علمی|Mellivora capensis}} حیوانی از خانواده [[راسویان|راسوها]] و بومی آفریقا، آسیای غربی و شبه‌قاره هند است.<ref>http://www.irandeserts.com/content/درگاه_کویر/پوشش_جانوری/پستانداران_ایران_2/راسته_گوشت_خواران/رودک_عسل_خوار.htm</ref> به این حیوان لقب «نترس‌ترین جانور روی زمین» و «جنگجوی بدون رقیب» را داده‌اند چراکه فقط کمی بزرگتر از روباه است اما بارها مشاهده شده که با حیواناتی چون شیر، خرس و پلنگ که قصد شکار او را داشته‌اند وارد نبردی طولانی شده و آنهاآن‌ها را به عقب‌نشینی واداشته‌است. این حیوان [[هوش]] بالایی دارد و از معدود حیوانات غیر[[نخستی‌سان]] است که از ابزار استفاده می‌کند.

غذای مورد علاقه آن‌ها [[عسل]] است و نام آنهاآن‌ها هم به همین دلیل انتخاب شده‌است. آنهاآن‌ها برای پیدا کردن عسل از درخت هم بالا می‌روند. رودک عسل‌خوار در شکار [[مار]] هم تبحر دارد و دیده شده که مارهای بزرگ یک و نیم متری را هم شکار کرده‌اند. این حیوان حفار ماهری است و در طول ده دقیقه در زمین سخت تونل می‌کند. او از این قابلیت برای شکار جوندگانی که در نقب‌های زیرزمینی زندگی می‌کنند همچون [[جربیل]] و [[سنجاب زمینی]] استفاده می‌کند. و آرواره‌های پرقدرت این حیوان اجازه خوردن [[لاک‌پشت]] را هم به آن می‌دهد. حشرات، قورباغه‌ها، مارمولک‌ها، پستانداران کوچک، پرندگان و تخم پرندگان و غذاهای گیاهی از جمله میوه‌ها و ریشه‌ها از دیگر منابع غذایی این حیوان هستند.

بی‌باکی، سرسختی و درندگی رودک‌های عسل‌خوار مثل دیگر خویشاوندان راسوسان ایشان شهرت دارد. آنهاآن‌ها زمانی که فرار غیرممکن باشد با تمام وجود و بدون ترس با هر حیوان مهاجمی وارد نبرد می‌شوند و مشاهده شده که حتی شکارچیان بسیار بزرگتری همچون [[شیر (گربه‌سان)|شیر]] را به عقب‌نشینی واداشته‌اند و دیده شده که به شیرهای تازه‌بالغ حمله کرده و طعمه آنهاآن‌ها را ربوده‌اند. حتی حیوانات بزرگی چون اسب، شتر یا گاومیش در صورتی که وارد لانه این حیوان شوند مورد حمله قرار خواهند گرفت. استقامت این حیوان در هنگام درگیری نیز بسیار بالاست و آنقدر به نبرد ادامه می‌دهد که دشمن از کار خود پشیمان شود. پرهیز شکارچیان از انتخاب رودک عسل‌خوار باعث مطرح شدن این تئوری شده‌است که رنگ توله‌های [[یوزپلنگ]] به تقلید از رنگ پوست رودک عسل‌خوار [[فرگشت]] پیدا کرده تا شکارچیان را فراری دهد.

توانایی ایجاد بوهای بسیار تند و تهوع‌آور از غده‌های زیر دم، داشتن دندان‌های تیز و آرواره‌های قوی، پوست کلفت و چرم مانند و حالت تهاجمی باعث شده به او لقب جنگجوی بدون رقیب را بدهند. او قادر است در پوست خود که بسیار شل است بچرخد و با این عمل می‌تواند حتی حیوانی را که پشت گردنش را گرفته استگرفته‌است گاز بگیرد. پوست آنهاآن‌ها که در ناحیه گردن حدود ۶ میلیمترمیلی‌متر ضخامت دارد به قدری کلفت است که نیش [[زنبور]]، تیغ [[تشی]] و گاز درندگان به ندرت از آن عبور می‌کنند. با وجود این خوی درندگی چنانچه از کودکی در کنار انسان بزرگ شود بسیار دست‌آموز شده و به حیوانی کاملاً مطیع، مهربان و فعال تبدیل می‌شود.

این حیوان در [[ایران]] هم زندگی می‌کند اما بسیار کمیاب است و به علت داشتن لانه قابل دسترس و آسیب‌پذیر، تخریب زیستگاه و اعتقاد مردم بومی مبنی بر اثرات درمانی چربی این حیوان و کشتار توسط کشاورزان و شکارچیان در خطر انقراض قرار گرفته‌است. تاکنون در [[پناهگاه حیات وحش دز]] و رامهرمز در خوزستان، گرگان و [[ترکمن‌صحرا]]، [[پارک ملی خبر]] در استان کرمان و منطقه بوروئیه هرات در استان یزد مشاهده شده استشده‌است و در سال‌های اخیر چندین مورد کشتار این حیوان در اطراف [[پارک ملی خبر]] مشاهده شده‌است.<ref>[http://www.mashreghnews.ir/fa/news/284327/ذبح-نتـرس‌ترین-جانـور-در-کرمـانتصاویــر نترس ترین جانور زمین]</ref>