غلامحسین سمندری: تفاوت میان نسخه‌ها

سمندری در خانواده‌ای متوسط در باخرز به دنیا آمد. وی در کودکی همراه پدرش عبدالرحمان سمندری به شغل آرایشگری می‌پرداخت. از ۱۰ سالگی بود که به واسطهٔ پدرش نواختن دوتار را آغاز کرد و در ۱۲ سالگی آن را به طوربه‌طور کامل آموخت.

سمندری را بیش‌تر با مقام «[[سرو خرامان]]» و با [[آواز]] [[محمدابراهیم شریف‌زاده]] می‌شناسند. وی تاثیرتأثیر زیادی بر [[موسیقی نواحی خراسان]] داشت که تا به امروز ادامه یافته استیافته‌است. وی با بهره‌گیری از جنس خاصی از [[تار]] و دو ماه کار بر روی سازش در سال ۱۳۴۳، دو تار ویژه‌ای را ساخت و پس از آن تلاش کرد آهنگ‌ها و مقام‌های قبلی را بر روی نظام کوکی تازه پیاده کند که سرانجام موجب تغییر گسترده‌ای در موسیقی خراسان شد.

وی در عین حال همواره بر اصالت ساز خویش تاکیدتأکید داشت و هرگز پرده‌های ساز خود را از ۸ افزایش نداد. به گفتهٔ [[هوشنگ جاوید]]، سمندری هرچند در محافل جز نغمه‌ها، مقام‌ها و آهنگ‌های فرهنگ موسیقایی خراسان و تربت جام نمی‌نواخت اما نزد وی قطعات گوناگون [[موسیقی پاپ]]، [[کوچه بازاری]] و حتی فرنگی را برای نشان دادن قابلیت‌های دوتار اجرا کرده استکرده‌است.

از حسین سمندری تنها یک [[آلبوم موسیقی|آلبوم]] به نام [[خون‌پاش و نغمه‌ریز]] در سال ۱۳۸۰ از سوی موسسهٔ فرهنگی هنری ماه ریز مهر منتشر شد که یکی از پرفروش ترینپرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی نواحی در ایران بوده استبوده‌است. این آلبوم گلچینی است به انتخاب [[ارشد تهماسبی]] که از میان چندین ساعت صدابرداری از همراهی ساز حسین سمندری و آواز [[محمدابراهیم شریف‌زاده]] منتشر شده استشده‌است. این آلبوم دربردارندهٔ ۸ ترانه خراسانی است که قسمت‌های بسیاری از این ترانه‌های اصیل به خاطر ایرادات دفتر موسیقی وزارت ارشاد سانسور و حذف شده استشده‌است. قطعات این آلبوم در اصل در اواسط دههٔ هفتاد و در استودیو بل در تهران صدابرداری شده‌اند.